Στο βασίλειο της Δανμαρκίας όλα βαίνουν καλώς

Καλοκαιράκι σημαίνει χαλαρότητα , ξενοιασιά, πιο καλή διάθεση. Ωραία όλα αυτά και ακόμη καλύτερες και οι διακοπές. Διακοπές εμπεριέχουν όλα αυτά και σημαίνουν ακόμα απόδραση από την ρουτίνα και ίσως την πραγματικότητα. Αλλά όπως φαίνεται όλοι είμαστε σε διακοπές από τις 7 του Μάρτη (αιδώς Αργείοι, τότε έγιναν οι εκλογές!).
Ίσως αυτή είναι μια εξήγηση γιατί υπάρχει αυτή η μαλθακότητα και η ανεκτικότητα απέναντι στην καινούργια κυβέρνηση. Έχουν περάσει 4 μήνες και δεν κουνιέται φύλο. Ή για να μην είμαστε απόλυτοι υπάρχει ένα θρόισμα. Οι όποιες προεκλογικές εξαγγελίες έχουν ξεχαστεί τόσο από τους υποψηφίους όσο και από τους ψηφοφόρους. Όσον αφορά την βασική δέσμευση για εκ βάθρου αναδόμηση του κράτους όσο μεγαλόστομη ακουγόταν προεκλογικά τόσο αστεία φαίνεται σήμερα που προτεραιότητα είναι οι κουμπαριές και οι βραβεύσεις.
Ίσως εξήγηση για την αδιαφορία του κόσμου είναι ότι η αντιπολίτευση είναι ανύπαρκτη. Με ένα ΠΑΣΟΚ να ψάχνεται, προσπαθώντας να βρει μια κατεύθυνση μετά την πολυετή διακυβέρνηση που αλλοίωσαν το πρόσωπό του. Εκσυγχρονιστικό, ανανεωτικό, ευέλικτο ή ότι άλλο χαρακτηριστικό θέλει να αποκτήσει, πρέπει καταρχήν να αποδεσμευτεί από τις νοοτροπίες που το ακολουθούσαν εδώ και χρόνια. Με μια Αριστερά που είτε κατατρώγεται (δες Συνασπισμός) είτε διαλύεται (δες ΔΗΚΚΙ) είτε είναι στον κόσμο της (δες ΚΚΕ). Εύκολο το έργο της νέας κυβέρνησης. Αλλά αντί να βάλει γκολ με το έργο της, προτιμά να ανταλλάσσει πασούλες στο κέντρο…
Μάλλον η εξήγηση είναι η κούραση του κόσμου. Κανείς δεν έχει όρεξη να ασχολείται με προβλήματα που δεν του είναι ακόμη αισθητά (αλλά θα του βγουν μεγεθυσμένα στη συνέχεια) αλλά και σε τόσα που σε όλη τη μακρά προεκλογική περίοδο τα έβλεπε υπερτονισμένα. Τώρα ως δια μαγείας όλα λύθηκαν. Ακρίβεια, ασφαλιστικό, διαφθορά, εθνικά θέματα και τόσα άλλα δεν υπάρχουν πια. Μακάρι να ίσχυε.
Καλοκαίρι είναι. Ας πάρουμε δυο (δικαιολογημένες) ανάσες και μετά προς τη δόξα τραβάμε. Μέχρι τότε όλα βαίνουν καλώς στο βασίλειο της Δανμαρκίας…

Final Countdown

Υπό τους ήχους του γνωστού άσματος, που μας θυμίζει παλιές και νέες δόξες και που κακώς δεν το ψηφίσατε όλοι στο poll για το soundtrack του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος :P, να αναφερθούμε σε μια κρίσιμη αντίστροφη μέτρηση. Έχουν γραφτεί τόσα πολλά για τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας (και λιγότερο της Ελλάδας), κάτι που έχει κουράσει καθώς περιστρέφεται γύρω από το ίδιο πράγμα. Δε μας έφταναν οι εγχώριοι εξυπνάκηδες, αλλά κατά καιρούς προκύπτουν και εισαγόμενοι.

Εφημερίδες της Αυστραλίας έχουν χριστεί προστάτες του ολυμπιακού πνεύματος (ίσως λόγω Σίδνευ), οι Αμερικάνοι φοβούνται ότι τους παραμονεύουν παντού ενώ και οι «λεβέντες» εξ Αγγλίας σκέφτονται αν θα στείλουν τους αθλητές τους. Φταίει το κλίμα τρομολαγνείας, φταίει ότι δεν μας έχουν και σε μεγάλη εκτίμηση (εκτός των αρχαίους και του musaka :P) αλλά φταίμε και μεις. Γιατί η νοοτροπία μας είναι της τελευταίας στιγμής, αλλά τι να κάνουμε έτσι μάθαμε, έτσι μας πάει καλύτερα. Ωχ αδερφέ τι να κάθομαι να σκέφτομαι και να οργανώνομαι από πριν; Όταν έρθει η ώρα τότε με το ελληνικό μου δαιμόνιο θα τα βγάλω πέρα. Τσουλάει έτσι το πράγμα άλλα μόνο τσουλάει. Για μεγάλα πράγματα χρειάζονται και ανάλογοι προγραμματισμοί.
Τώρα, θα αναρωτηθεί κανείς, τι μπορεί να γίνει; Πλέον ότι προλάβουμε να κάνουμε μέχρι την έναρξη των αγώνων μη ξεφτυλιστούμε. Με την ψυχή στο στόμα. Δηλαδή την οργάνωση και την διαφορετική αντιμετώπιση να την αφήσουμε στην άκρη για την άλλη φορά; Έτσι δε θα αλλάξουμε ποτέ. Προσπαθούμε να γίνουμε Ευρώπη αλλά δε φτάνει που ανήκουμε εκεί. Βήματα γίνονται, αλλά απαιτούνται και άλματα. Και επειδή είμαστε φυλή που ενθουσιάζεται εύκολα και αποκτά γρήγορα δυναμική, μια καλή ευκαιρία είναι και η κατάκτηση του ευρωπαϊκού. Μια τόνωση ηθικού, μια ώθηση, ένα παράδειγμα όπως αναφέρθηκε και σε άλλο άρθρο του Blaze.
Σ’ αυτό το άρθρο δεν πωλείται μυαλό. Απλά τονίζεται ότι δεν μπορούμε να μείνουμε στον ίδιο τρόπο σκέψης και δράσης. Τα εναύσματα δεν προκύπτουν κάθε μέρα γι αυτό ας τα πιάσουμε από τα μαλλιά. Τουλάχιστον ας προσπαθήσουμε.