Έπρεπε να φτάσουμε ένα βήμα πριν το τέλος αυτού του Mundial για να αναφερθώ σε αυτή τη μεγάλη διοργάνωση. Μόνο και μόνο ότι τόσα δισεκατομμύρια άνθρωποι ασχολούνται μαζί του το κάνει το αδιαμφισβήτητο γεγονός του καλοκαιριού.
Dark Side of the MoonΑπό μπάλα δε νομίζω να είδαμε τίποτα ιδιαίτερο
Δεν είχαμε καμιά ομάδα έκπληξη όπως παλαιότερα. Την Ακτή Ελεφαντοστού περιμέναμε αλλά η Γκάνα κάτι πήγε να κάνει.
Η Βραζιλία αποδείχθηκε η Ρεάλ σε εθνικό επίπεδο, με μεγάλους παίκτες αλλά χάλι ποδόσφαιρο.
Οι Γερμανοί ήταν εκνευριστικοί με τις διαμαρτυρίες και τους θεατρινισμούς τους (να το κάνουν τίποτα Τούρκοι καλά αλλά και αυτοί;).
Η Αργεντινή πάλι δεν τα κατάφερε.
Οι δημόσιοι υπάλληλοι της κρατικής τηλεόρασης καλά φάγανε, καλά ήπιανε αν μεταδίδανε και ένα ματς χωρίς αρλούμπες καλά θα τανε.
Bright Side of LifeΑυτό το Mundial ήταν καλύτερο από το προηγούμενο.
Η Γερμανια στάθηκε στο ύψος της μετά από σχεδόν 10 χρόνια παίζοντας καλή μπαλίτσα.
Η Ιταλία έδειξε μια ομάδα αντάξια των ονομάτων και του προπονητή της και όχι την αιώνια μιζέρια της.
Η διαιτησία δεν επηρέασε όσο ισχυριζονται μερικοί.
Οι ώρες ήταν βολικές για μας, ενώ βόλεψε και η υπηρεσία στο Φρουραρχείο και δεν έχασα πολλά ματς (καλά αυτό είναι θετικό του Mundial; :Ρ).
ΥΓ Και οι τελευταίοι έσονται πρώτοι
Λίγες ώρες μείνανε,
Πόλος έλξης για εμένα ήταν οι Whitesnake. Όχι ότι βρίσκονται στα top τους - αυτοί οι καιροί έχουν περάσει προ πολλού. Απλά ο κύριος Coverdale αποτελεί ένα από τα κεφάλαια του hard rock που δεν πρέπει να αφήσουν ασυγκίνητο κανέναν. Best of το setlist τους, όσο μπορούσε να χωρέσει σε 75 λεπτά με δύο σόλο. Δεν έχω παράπονο από τον ήχο, καθώς έχω παρεβρεθεί σε κλάσεις χειρότερες καταστάσεις. Η φωνή του Coverdale, ακουγόταν δυνατά από τα ηχεία, όσο φυσικά επέτρεπαν και τα χρονάκια του. (Μου φαίνεται μόνο ο Dio την έχει διατηρήσει καλή τελικά.) Παλμός από το κοινό, κέφι και μια εμφάνιση που αν και δεν έγραψε ιστορία δε νομίζω να άφησε κανέναν παραπονούμενο.
Τα φώτα έπεσαν, το ρολόι του σταδίου πλησίαζε στις 10 και ήταν η σειρά για τους headliner. Πολύ καλή σκηνική παρουσία, σχεδόν αεικίνητη όλη η μπάντα, ωραία φωτορυθμικά και μεγάλη συμμετοχή από το κοινό. Αλλά κάπως έτσι δεν είναι οι συναυλίες τους όλα αυτά τα χρόνια στην Ελλάδα; Πέρα από αυτά όμως, που τα είδα και στο Κλειστό της Πυλαίας πριν 2 χρόνια, αυτή τη φορά μου φάνηκαν πιο κεφάτοι, με μια φρεσκάδα λες και βρισκόταν στα μέσα της δεκαετίας του 80 που σάρωναν τα πάντα στο διάβα τους. Το σχεδόν δίωρο setlist τους είχε τις ευχάριστες εκπλήξεις που μας υποσχέθηκαν, με το Coast to Coast να ξεχωρίζει. Ακόμα και στις λεπτομέρειες (το σκούφο που φορούσε ο Schenker στο Blackout που παρέπεμπε στο εξώφυλλο του ομώνυμου δίσκου, το παίξιμο της κιθάρας στο Coast to Coast από τον Meine κλπ) ήταν άψογοι. Δικαιωματικά λοιπόν κέρδισαν και αυτούς που πήγαν κατά βάση για τους Whitesnake, ανάμεσα τους και ο γράφοντας, δικαιωματικά θα μαζέψουν πολλές χιλιάδες και στην επόμενη παρουσία τους στην Ελλάδα. Bad boys (are still) running wild!
Έπρεπε να φτάσουμε ένα βήμα πριν το τέλος αυτού του Mundial για να αναφερθώ σε αυτή τη μεγάλη διοργάνωση. Μόνο και μόνο ότι τόσα δισεκατομμύρια άνθρωποι ασχολούνται μαζί του το κάνει το αδιαμφισβήτητο γεγονός του καλοκαιριού.