Crossroads

Το καλοκαίρι από άποψη καιρικών συνθηκών δεν τελείωσε και αυτό είναι καλό, μήπως κάνουμε κανένα μπάνιο ακόμα. Από πρακτική άποψη όμως είναι στα τελευταία του. Κι αυτό φαίνεται στους δρόμους που έχουν γεμίσει πάλι από αμάξια (λες και γύρισαν περισσότεροι από όσους έφυγαν!) αλλά και από την ξενοιασιά που φεύγει. Ώρα να επανέλθουμε στους γνωστούς ρυθμούς ή να επιλέξουμε το δρόμο που θα πάρουμε. Το καλό είναι ότι επιλογές υπάρχουν και με προσπάθεια και λίγη τύχη κάτι θα γίνει. Ίσως δεν είναι αυτές που ονειρευόμαστε ενώ και υπάρχει μια πίεση από το περιβάλλον. Έμμεση μεν αλλά παραμένει πίεση. Όταν με τον ένα ή τον άλλον τρόπο οι άλλοι βρίσκουν το δρόμο τους, έστω και αν δεν είναι ο ιδανικός, όταν τελείωσε το φανταρικό, όταν βλέπεις ότι δεν μπορείς να επιβαρύνεις τους δικούς σου ακόμα.
Το καλοκαίρι φεύγει και μαζί του μερικοί δικοί μας άνθρωποι για επαγγελματικούς λόγους. Καλά να περνάνε εκεί που θα πάνε και αν κάτι αξίζει θα κρατήσει. Ο νοών νοείτω...

Metal: A Headbanger‘s Journey

Το DSL επανήλθε στη ζωή μας. Αυτό σημαίνει κυρίως καινούργιοι δίσκοι και ταινίες που αλλιώς δεν θα άκουγες ή έβλεπες αντίστοιχα. Όπως και το ντοκιμαντέρ Metal: A Headbanger‘s Journey. Όχι αγαπητοί μου φίλοι δεν θα σας πω ότι είναι η καλύτερη μουσική κλπ όπως κάτι τέτοιο δεν λέει και το ντοκιμαντέρ. Ο τίτλος περιγράφει απόλυτα αυτό που περιέχει: το ταξίδι ενός ανθρωπολόγου και ταυτόχρονα μεταλλά, με σκοπό να προσεγγίσει την κουλτούρα αυτού του ιδιώματος, που το κάνει τόσο ξεχωριστό.
Ο τύπος συναντιέται με προσωπικότητες του χώρου, από τον Iommi μέχρι και νέες μπάντες, πηγαίνει από τη μια πλευρά του Ατλαντικού στην άλλη, ακούει τη γνώμη επιστημόνων και παρεβρίσκεται σε φεστιβάλ. Όλο το ντοκιμαντέρ είναι διανθισμένο από αποσπάσματα από το μακρινό μέχρι το πρόσφατο παρελθόν, μουσικάρες από όλο τα φάσμα του metal, ενώ δε λείπει και το χιούμορ. Το δυνατότερο σημείο του όμως είναι ότι μπορεί άνετα να το παρακολουθήσει κάποιος που ακούει 10 χρόνια αυτή τη μουσική (πότε πέρασε ο καιρός…) αλλά και κάποιος που νομίζει ότι το metal είναι κάτι κακοί μαλλιάδες. Προχωρήστε άφοβα λοιπόν. Your journeyman’s day has began

Κέρκυρα

Χρόνια και ζαμάνια έχω να γράψω. Δεν χάλασε και ο κόσμος αλλά δεν πάει να πει ότι δεν έγινε και τίποτα. Διακοπές! Τι καλύτερο. Διακοπές στην Κέρκυρα. Ακόμα καλύτερα. Και τι μας το λες τώρα θα πει κάποιος, αφού όσοι ήταν να πάνε πήγαν. Κι όμως υπάρχουν μερικοί που προτιμάνε να πάνε τέλη Αυγούστου ή και Σεπτέμβρη. Και καλά κάνουν αφού ο καιρός περισσότερο ζεστός είναι (λες και μετατοπίστηκε το καλοκαίρι) και οι τιμές πιο λογικές. Λοιπόν εν συντομία οι εντυπώσεις μου από το νησί των Φαιάκων είναι οι παρακάτω:
Αν θέλεις να πας σε ένα μέρος και να μη δεις μόνο παραλίες και beach bar είναι μια σωστή επιλογή. Η Κέρκυρα υπάρχει και μετά το καλοκαίρι. Πράσινο περιβάλλον, όμορφες τοποθεσίες, περιοχές με ιστορία και ενδιαφέροντα.
Αν θες να κάνεις μόνο μπάνια και να ξεσαλώσεις προτίμησε το άλλο πέλαγος (το Αιγαίο ντε!). Εδώ τα πράγματα δεν εστιάζονται σε αυτό ενώ και οι παραλίες δεν συγκρίνονται με της Χαλκιδικής (όπως πάντα).
Αν σε τρώνε ματζιριές (γιατί όλοι βγάζουν λεφτά από δω και από εκεί απ ότι βλέπω) μην την προτιμήσεις. Οι καφετέριες και τα μπαράκια είναι πιο φθηνά από της Θεσσαλονίκης αλλά το φαγητό σε ταβέρνες και εστιατόρια καίει και τσουρουφλάει. Δε θα μιλήσω για ξενοδοχεία και άλλα τουριστικά γιατί εκεί είναι χειρότερα τα πράγματα.
Για να μην πολυλογώ, την προτείνω χωρίς επιφυλάξεις. Δύσκολα δε θα βρεις κάτι που να σου αρέσει, ενώ και το όλο κλίμα (ρυθμοί, ομιλία των Κερκυραίων, τα καντούνια) σε κάνει κάτατι πιο ξένοιαστο.
Περιμένω όσοι πιστοί να γράψουνε τις εντυπώσεις από τα μέρη που πήγανε (γιατί όλοι κάπου πήγανε). Άντε και του χρόνου!

Θαυμάστε τους

Σκεφτόμουν να ονομάσω αυτό το αρθράκι "Εμπορευματοποίηση". Τι πρωτότυπος τίτλος, τι πρωτότυπο θέμα θα λέγατε. Να όμως που έχει χωθεί σε μέρη και σε βαθμό που μόνο αποστροφή προκαλεί. Δυο περιπτώσεις διαφορετικές.
Η πρώτη αφορά βιντεο κλιπ ελλήνων καλλιτεχνών. Από την Καλομοίρα μέχρι τη Βανδή και το Ρέμο αν πέσει το μάτι σας στα βίντεο κλιπ τους θα δείτε ότι διαφημίζουν τους χορηγούς τους. Προσωπικά δεν έπεσα από τα σύννεφα καθώς αυτό το είδος της μουσικής είναι καθαρά εμπορικό κατασκεύασμα. Αλλά ούτε τα προσχήματα ρε παιδιά; Να πετάνε πεταλούδες με το σήμα της ΤΙΜ και να ηχογραφούν με πανό της Cosmote; Θαυμάστε καλλιτέχνες!
Η δεύτερη και σημαντικότερη αφορά τη συνεχιζόμενη εκμετάλλευση της υπόθεσης Άλεξ. Αυτό το γαμημένο κανάλι πρέπει να αλλάξει το όνομα του σε Άλτεξ! Το θέμα έχει αναχθεί σε σήριαλ, με "και καλά" καθημερινές εξελίξεις, ανατροπές, νέα στοιχεία και τις γνωστές παπαρολογίες. Ήμαρτον! Σα να πεθαίνει το παιδάκι κάθε μέρα είναι. Ξεφτυλισμένοι. Θαυμάστε δημοσιογράφους!