Η ώρα του βιβλίου

Έχω να διαβάσω βιβλίο από τότε που ήμουν αποκλεισμένος στα χιόνια σε ένα φυλάκιο στο Χολομώντα. Οι καλοκαιρινές διακοπές πάντως είναι μια καλή ευκαιρία αφού έχεις πολύ ελεύθερο χρόνο. Δεν θα ζητήσω να μου προτείνει κανείς κάποιο ενδιαφέρον βιβλίο γιατί είτε δεν έχετε διαβάσει εδώ και καιρό είτε δεν ξέρετε πως γράφουν σχόλιο :P Αντ' αυτού θα μεταφέρω τα πλεονεκτήματα του να διαβάσετε ένα βιβλίο και να μην κάνετε σεξ!

-Μπορείτε να βρείτε πιο εύκολα κάποιον (να διαβάσετε μαζί του)
-Μπορείτε να καμαρώνετε που τελειώσατε γρήγορα (την ανάγνωση του)
-Πίνετε έναν καφέ και το κάνετε όλη νύχτα
-Δεν αισθάνεστε αμήχανα αν σας διακόψουν οι γονείς σας στη μέση (με το βιβλίο στο χέρι)
-Μπορείτε να το κάνετε παντού χωρίς να νοιάζεστε αν σας βλέπουν (στο λεωφορείο, στο δρόμο, στην τάξη, στο παγκάκι)

Και για να είμαι αντικειμενικός, ένα μειονέκτημα που έχει, είναι ότι σε ένα βιβλίο μπορεί να μην σας αρέσει το τέλος. Για το άλλο μάλλον δεν ισχύει!!!

Συζήτηση

Έχω χάσει επαφή με την επικαιρότητα όχι γιατί είμαι σε κανένα εξωτικό νησί αλλά γιατί όλη μέρα είτε είμαι στη δουλειά είτε βόλτα. (Αποφεύγετε τον ήλιο-μόνο πονοκέφαλο θα σας χαρίσει!) Έτσι πάνω-πάνω ξέρω για τις φωτιές παντού. Κάτι ανάλογο είχε γίνει πριν από καμια δεκαριά και βάλε χρόνια αν θυμάμαι καλά. Αναμενόμενα λίγο ως πολύ για το καλοκαίρι. Όπως και η άδεια. Την αναμένω με περισσότερη προσμονή από ότι περίμενα. Το θέμα όμως είναι να την εκμεταλλευτώ και όχι να τη σπαταλήσω όπως βλέπω τόσο κόσμο γύρω μου να κάνει με τον ελεύθερο του χρόνο. Ειδικά oι καθηγητές φίλοι μου.
Χθες αντί να κάνω μάθημα Access κατέληξα να συζητάω με έναν μαθητή μου, έναν κύριο 50 με 60 χρονών. (Μπράβο στην όρεξη του να ασχοληθεί με βάσεις δεδομένων σε μια τέτοια ηλικία.) Δεν θα αναφερθώ στο που περιστράφηκε η συζήτησή μας (ίσως άλλη φορά) αλλά στο γεγονός ότι από μόνη της η συζήτηση με έναν "άλλου είδους" άτομο έχει πολύ ενδιαφέρον. Με έναν μορφωμένο και έμπειρο άνθρωπο η συζήτηση ξεφεύγει από τα καρακλασσικά που συζητάς με τους συνομηλικους σου. Δηλαδή εννιά στις δέκα χαβαλέ κάνεις με τους φίλους σου και μια στις δέκα μια κουβέντα της προκοπής. Μια συζήτηση με έναν διαφορετικό συνομιλήτη σε κάνει να αποκομίσεις κάτι στο τέλος. Αυτό δεν είναι και το ζητούμενο στο κάτω-κάτω;

Στρατός revisited

Αν διαβάζει κανείς αυτό το blog από τις πρώτες μέρες του, θα θυμάται μια σειρά από post για τον Ε.Σ. Το 99% ήταν επικριτικό για αυτό το θεσμό και σίγουρα όχι αδικαιολόγητα. Σε 5 μέρες από σήμερα, πριν ένα χρόνο είχα απολυθεί. Τι ωραίο συναίσθημα! Αλλά και όλη η θητεία ήταν γεμάτη συναισθήματα, θετικά ή αρνητικά. Πλάκες, χαβαλετζίδικα περιστατικά και άτομα από τη μια, χώσιμο, παρανοϊκές συμπεριφορές από τους καραβανάδες, χαμένος χρόνος από την άλλη. Αν μπορούσα να συνοψίσω την όλη φάση σε μια πρόταση θα ήταν η εξής: Ο στρατός είναι μαλακία αλλά και μαλακία είναι να μην πας.

ΥΓ Καλό κουράγιο στους ψαράδες που υπηρετούν (όπως το αδερφάκι μου και ο Takamori) αλλά και καλή θητεία σε όσους θα πάνε.

Καλοκαιρινές παρατηρήσεις

• Γυρνάς μες την πόλη και παρατηρείς όλο μισοχαλασμένα φανάρια. Ποιος σηκώνεται τώρα μες τη ζέστη να αλλάξει λάμπες
• Γυρνάς και βλέπεις Κέντρα Λογοθεραπείας. Τόσο έχει οξυνθεί το πρόβλημα τα τελευταία χρόνια;
• Επιστρέφεις σπίτι και βρίσκεις πολύ άνετα παρκάρισμα. Μη το ματιάξουμε
• Βλέπεις κατα λάθος τηλεόραση και το μάτι σου πέφτει σε κάτι 15χρονα κοριτσάκια που κάνουν τα devil horns σε συναυλία των Sugarbabes και της Avril Lavigne. Μπερδεύτηκα

ΥΓ Καλά να μαστε 12 με 16 Αυγούστου θα μαι Σύρο. Θα σας φέρω και λουκούμια :P
ΥΓ 2. Αν πάτε προς Χαλκιδική μην παραλείψετε και τη Φούρκα. Από θάλασσα δε λέει πολλά αλλά για τα άλλα δύο του ρητού είναι super

No more

Ένα θετικό-αρνητικό που έχω και δεν θυμάμαι αν το είχα γράψει τότε που γράφαμε για τα 5 πράγματα για τον εαυτό μας, είναι ότι και στις μαύρες μου να μαι πάλι θα χομογελάσω και θα προσπαθήσω να πω ένα αστείο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα τότε που είχα φάει το μεγάλο άκυρο με την απαλλαγή στο στρατό, βρήκα το κουράγιο και έκανα χαβαλέ με δύο άσχετες σειρές μου. Από ότι φαίνεται όμως αυτό κάπου πρέπει να το κάνω με μέτρο. Γιατί δεν γίνεται εσύ να έχεις ένα σωρό προβλήματα-ζητήματα και να ανέχεσαι την παραξενιά του άλλου που όλα του φταίνε επειδή ξύπνησε στραβά. Ούτε και να λες κάτι εύθυμο όταν σε πρήζει κάποιος με τα τρομερά (=ασήμαντα) νέα ή προβλήματά του. O εγωκεντρισμός που κάποιος μιλάει για τον εαυτό του λες και όλα γυρίζουν γύρω του ή νομίζει ότι του συμβαίνουν καταστάσεις, από παλιά μου την έδινε αλλά καιρός είναι να αρχίσω τις μπηχτές μου φαίνεται.

ΥΓ Άντε να δώ που θα πάω και αν πάω διακοπές
ΥΓ 2 Δεν ξέρω που θα μαι του χρόνου. Μάλλον κάπου και κάποια στιγμή αναπληρωτής. Διορισμούς κλπ παλιά.
ΥΓ 3 Τα πισωγυρίσματα γενικά ως νοοτροπία δε με εκφράζουν. Φίλε δεν θα σου δώσει τίποτα περισσότερο από έναν καφέ τη βδομάδα το πισωγύρισμα που πας να κάνεις
ΥΓ 4 Θα θελα να μπορώ και γω να γραφα τόσο ανοιχτά όπως αυτό το blog. Another time, another place...

Άντε μη

Έχω καιρό να γράψω όχι γιατί δεν έχω τι να πω ή βαριέμαι απλά πλάκωσε πολύ δουλειά Ιούλη μήνα. Μέχρι και 11 ώρες μάθημα χτυπάω αλλά τι να κάνεις τα λεφτά είναι νόστιμα :P Αλλά και τις ώρες που δεν δουλεύω οι βόλτες έχουν την τιμητική τους. Και τα μπάνια φυσικά. Καλά μπάνια σε όλους!
Κάτι άλλο για το blog. Μου λένε ορισμένοι ότι γράφω όλο για σκληρή μουσική ή για θέματα που δεν είναι και τα πιο ευχάριστα ή τα ποστ είναι μεγάλα και που να διαβάζουν. Καταρχήν αν είναι να ειπωθεί κάτι για το blog ας ειπωθεί μέσω σχολιασμού. Και αν δεν τους πολυαρέσει γενικά η θεματολογία ας δημιουργήσουν και αυτοί μια γωνιά να ασχολούνται με αυτά που τους ενδιαφέρουν. Αλλά που. Άντε μην αλλάξω διεύθυνση και με ψάχνετε!

Type O Negative & Rotting Christ

Παρασκευή απόγευμα και όλη η πόλη την κάνει με ελαφά πηδηματάκια. Πλην 300 μεταλλάδων που μαζεύονται στη Μονή Λαζαριστών για να δουν ένα μίνι φεστιβάλ. Λίγοι και καλοί που είπε και ο Σάκης των Rotting Christ.

Inactive Messiah: Πρώτη μπάντα της ημέρας με πολύ καλό ήχο. Αν και καθαρά black metal που δεν είναι και η μεγάλη μου αγάπη, πρέπει να πω ότι τα παιδιά ήταν πολύ καλοί. Βέβαια παίζοντας αυτή την μουσική δεν πρόκειται να γίνουν ποτέ rock star αλλά μπορούν να θεωρηθούν άξια τέκνα των Rotting Christ.
Siva Six: Δεν άκουσα, πως είπατε, ορίστε, συγγνώμη κύριε ποιος είστε; Κάτι σαν μπιτάτο electro goth από έναν τύπο με μικρόφωνο και έναν με laptop. Πάλι καλα έπαιξαν μόνο 4-5 τραγούδια γιατί θα φευγε τενεκαδάκι μπύρα προς τη σκηνή.
Rotting Christ: Ήθελα καιρό να τους δω και η αλήθεια είναι ότι τους περίμενα πιο στατικούς στη σκηνή. Πραγματικά πολύ καλοί, έκαναν να περάσει μια ώρα με μια δύσκολη και μη συναυλιακή μουσική όπως το black metal, χωρίς να το καταλάβουμε. Το Νοέμβρη που παίζει να είναι ξανά από τα μέρη μας λογικά θα τους τιμήσουμε. Δικαιωματικά τους αξίζει ο τίτλος της κορυφαίας ελληνικής μπάντας.
Type O Negative: Αν κάποιος περίμενε μια κλασσική διάρθρωση και συμπεριφορά στο live τους ατύχησε. Ξεκίνησαν παίζοντας για ώρα κομμάτια που δεν μπορούν να θεωρηθούν και πολύ συναυλιακά. Σα να σολάρει ο DeMaio για κανά μισάωρο ένα πράγμα. Μετά άρχισαν κάτι χαζά με τον Pete Steele να εκσφεδονίζει μπουκάλια νερό στο κοινό, να παίζει με ένα μπουκάλι αντί για πένα, να παίζει επί 2 λεπτά ότι να ναι κάνοντας να-να-να και άλλα αφασιακά. Εύθυμη κατάσταση αλλά σε live για τη μουσική πάμε.

Σουβλατζής

Πέτυχα ένα κορυφαίο ανέκδοτο σε πολύ γνωστό site και το μεταφέρω:

Πάει ένας σε ένα σουβλατζή:
- "Θέλω να μου κάνεις 4 πίτες, αλλά τις θέλω ειδική παραγγελία. Θέλω 2 πίτες σουβλάκια και 2 σεφταλιές. Στο πρώτο σουβλάκι θέλω το κρέας να είναι καμένο από την μία, ωμό από την άλλη, και την πίτα ωμή. Στο δεύτερο σουβλάκι θέλω να είναι πολύ ξερό το κρέας και η πίτα μαύρη. Στην μία σεφταλιά τα θέλω όλα ωμά, με το αίμα τους, και μόνο με αγγούρι. Στην άλλη θέλω το κρέας κάρβουνο, την πίτα μαυρισμένη από την μία, ωμή από την άλλη και μόνο με κρεμμύδι".
- "Μα είναι πολύ δύσκολη η παραγγελία σου", του λέει ο σουβλατζής.
Και ο τύπος απαντά:
- "Προχτές που μου τα έφτιαξες έτσι ακριβώς, χωρίς να στο ζητήσω, δεν ήταν δύσκολα;;;"

Απομυθοποίηση τώρα

Σε μουσικά έντυπα εύκολα χρησιμοποιούν τους όρους θρύλος και μύθος για μπάντες. Ειδικά σε metal έντυπα. Ποιες μπάντες όμως είναι πραγματικά θρύλοι; Ελάχιστες. Προσωπικά πάντα μου ερχόταν πρώτοι στο μυαλό οι Led Zeppelin. Με εκατοντάδες εκατομμύρια πωλήσεις συντάραξαν το μουσικό κόσμο της δεκαετίας του 70 ενώ ο θρύλος τους ζει μέχρι σήμερα. Ο αειθαλής Robert Plant (και όχι Roger Plant :P) που προχθές ήταν στα μέρη μας. Ο σοβαρός John Paul Jones συνεχίζει να δραστηροποιείται. Ο John Bonham πέθανε ως γνήσιος ρόκερ :S O riffmaster Jimmy Page καλοπερνάει με πιτσιρίκες...
Δεν αποθυμοποιούνται (πάντα κατ εμέ) όμως για την προσωπική τους ζωή. Το occult vibe που είχαν πάντα θα τους ακολουθεί και θα δημιουργεί ένα θρύλο γύρω από το όνομα του γκρουπ. Αυτό που συμβόλιζαν και συμβολίζουν θα παραμείνει. Από μουσικής άποψης είναι το θέμα. Πριν πυροβολήσετε να πω ότι έχουν γράψει τραγουδάρες. Μερικά από τα τραγούδια τους είναι ανεπανάληπτα ενώ ακούσματα όπως το Stairway to Heaven προκαλούν και θα προκαλούν ανατριχίλες. Δεν είναι όμως όλα τα τραγούδια-σταθμοί που τους καθιέρωσαν δημιουργήματά τους. Αυτό δεν καταστρέφει όλα τα υπόλοιπα απλά θα έλεγα αμαυρώνει λίγο την εικόνα των golden gods. Έχουμε και λέμε λοιπόν:

• Το Babe I 'm Gonna Leave You είχε ερμηνευθεί από τη Joan Baez
• Το How Many More Times είναι διασκευή στο How Many More Years του Howlin' Wolf
• To Dazes and Confused είναι διασκευή στο ομώνυμο του Jake Homes
• Οι ομοιότητες του πιο-κλασσικό-δεν-γίνεται Whole Lotta Love με το You Need Love του Willie Dixon οδήγησαν στη δικαίωση του τελευταίου και την απόδοση των δικαιωμάτων σε αυτόν
• Το Lemon Song είνα διασκευή στο Killing Floor του Howlin' Wolf και πάει λέγοντας

They suck

Εντάξει δε μου φταίνε σε τίποτα οι άνθρωποι, άλλωστε είναι η πιο εμπορική/δημοφιλής metal μπάντα αλλά οι τύψεις που δε πήγαν να τους δω (:Ρ) με αναγκάζουν να αφιέρωσω ακόμα μια ανάρτηση (το post στα ελληνικά) σε αυτούς. Λίγο ανάποδα μπήκα. Δε πάει να έπαιξαν κομματάρες, δε πάει να είχε 20000 κόσμο (ferrari θα βγαλε ο Λώρης) κλπ. Το θολό βλέμμα του Hetfield, η βλακεία του Ulrich, η ακυρότητα του Trujillo και ο Hammet δεν άλλαξαν στις 3 Ιούλη. Δυστυχώς για τους ίδιους και για όσους περιμένουν ο νέος τους δίσκος να σπέρνει.

Υπάρχει ένα site με 1.000.000 αναγνώστες όπως περηφανεύεται, το οποίο παρατηρώ εδώ και πολύ καιρό. Όχι ότι προσφέρει καμιά ενημέρωση (copy-paste από ξένα site κάνουν τα παιδιά) απλά ελληνικό είναι ας του ρίξουμε μια ματιά. Δυστυχώς για τους ίδιους και για όσους τους διαβάζουν οι άνθρωποι είναι εντελώς κόλακες ή ευτύχηδες. Όλοι οι δίσκοι είναι καταπληκτικοί και όλα τα live υπέροχα. Παραθέτω τμήματα από την ανταπόκριση από τη συναυλία Metallica στο Rockwave για να καταλάβετε:

• (Lars Ulrich) ο πιο υπερκινητικός drummer του κόσμου, και παράλληλα ένας από τους πιο βελτιωμένους μουσικούς των τελευταίων 20 χρόνων
• Ήλθαν, είδαν, ενίκησαν. Πήραν τις ψυχές μας και έφυγαν
• Όσοι φίλοι ήταν εκεί (...) πήραν απαντήσεις για το τι είναι αυτή η μουσική και γιατί μας εκφράζει.

Βόλτα στην πόλη

Μια βόλτα στην πόλη μπορεί να περιλαμβάνει πολλά αλλά τρία πράγματα ξεχωρίζουν:

1. Στα πεζοδρόμια δεν περπατάνε μόνο δίποδα και ίσως τετράποδα. Υπάρχουν και δεκάδες δίτροχα.
   
2. Αν καθήσεις σε ταβέρνα να φας θα πεις τόσα "ευχαριστώ" όσα δεν έχεις πει όλο το μήνα. Κι αυτά στους μαύρους με τα CD, στους Κινέζους με τα μπιχλιμπίδια, στα παιδάκια με τα χαρτομάντηλα και τα λουλούδια αλλά κ σε θείτσες που θέλουν να σου πουν το χέρι!
3. Αν και εκ πεποιθήσεως είμαστε εναντίον των trend , θα κάνουμε μια εξαίρεση και θα επικροτήσουμε το φετινό trend με τα πολύ κοντά σορτσάκια ;)

Βραβεία

Πάλι βραβεία έχει η τηλεόραση. Ποιους βραβεύουν αυτοί τη φορά; Τι έκπληξη, τους εαυτούς τους! Βρε ουστ. Λες και είμαστε στην εποχή του Λουδοβίκου του ΙΔ' με μια αριστοκρατεία που επιδεικνύεται προκλητικά. Δε φτάνει που τους ανεχόμαστε πρέπει να τους επιβραβεύουμε κιόλας.

ΥΓ Καιρό είχα να κάνω ένα thrash post!