Black Sabbath - Seventh Star & Eternal Idol

Λογική αυτής της σειράς είναι να αναφέρομαι σε πολύ καλούς αλλά υποτιμημένους δίσκους. Το Seventh Star και το Eternal Idol είναι κατεξοχήν υποτιμημένα άλμπουμ από μια από τις σπουδαιότερες μπάντες της μουσικής. Ένας παλιός έχει αναφερθεί στον πρώτον εξ αυτόν άλλα εγώ αξιώθηκα να τους δώσω προσοχή από σπόντα.
Μπορεί όταν κυκλοφόρησαν το 1986 και το 1987 να μην έκαναν αίσθηση. Μπορεί η μπάντα να είχε χάσει την αίγλη της (και τον μπούσουλα θα πρόσθετα). Ο riffmaster Iommi όμως είναι διαχρονικός. Στα φωνητικά δεν είναι οι λαμπεροί Ozzy και Dio αλλά και οι "αντικαταστάτες" τους (Hughes και Martin) δεν είναι άσχημοι. Έτσι δυο δεκαετίες μετά, όταν μένει μόνο η μουσική και όχι τα γύρω-γύρω, μπορεί να αναδειχθεί καλύτερα η αξία τους.
Καταρχήν το Seventh Star. Με μια πρώτη επαφή ξεχωρίζουν τα γνωστά In for the Kill, No Stranger to Love, Angry Heart. Αυτά τα ήξερα αλλά δεν "αρκούσαν" για να κάνουν αυτό το δίσκο κάτι τρομερό. Το ομώνυμο όμως όπως και το Heart like a Wheel και κυρίως το όσο-δεν-πάει κολλητικό Danger Zone το απογειώνουν.
Το Eternal Idol ίσως είναι o πιο άγνωστος δίσκος του γκρουπ. Tο The Shining είναι ΤΡΑΓΟΥΔΑΡΑ αλλά τα υπόλοιπα δεν κινούνται σε τόσο πιασάρικους ρυθμούς. Επικό το Ancient Warrior, για γούστα τα Hard Life to Love, Glory Ride. Τα Born to Lose και Lost Forever θέλουν κι αυτά τα ακούσματα τους για να ροκάρουν.

Apotheke

Θα το χετε παρατηρήσει αλλά αν όχι ακόμα ρίξτε μια ματιά. Έχει γεμίσει ο κόσμος φαρμακεία. Πως είναι τα κάθε είδους φαγάδικα, έτσι και τα φαρμακεία. Ελπίζω πάντως να είναι μόνο λόγω του τεράστιου περιθωρίου κέρδους που έχουν :@ και όχι γιατί τα χρειαζόμαστε.

ΥΓ Περαστικά στους ασθενούντες. Είπαμε κόψτε τα Grey's Anatomy, House MD, ER κλπ και δεν θα χρειάζεστε φάρμακα

Μπάσκετ

Όταν πήγαινα Γυμνάσιο και Λύκειο, σχεδόν κάθε Σάββατο μαζευόμασταν στο σχολείο και παίζαμε μπάσκετ φίλοι, συμμαθητές και άσχετοι. Γινόταν και ο σχετικός χαμός με μπάλες να πετιούνται από δω και από κει καθώς δεν έφταναν για όλους οι μπασκέτες. Το παρατσούκλι μου ήταν "Ψηλός" (όχι γιατί ήμουν, αλλά γιατί οι άλλοι ήταν κοντοί :P). Από το Πανεπιστήμιο και μετά, ζήτημα είναι να έχω πάει 4-5 φορές για μπάσκετ. Οι λόγοι προσωπικοί, έλλειψη παρέας κλπ.
Προχθές που πήγα για μπάσκετ ήμασταν τρεις και ο κούκος. Άλλαξαν οι εποχές, δεν είναι στα ενδιαφέροντα των νέων. Σίγουρα επηρεασμένοι και από την τηλεόραση προτιμούν το δημοφιλέστερο ποδόσφαιρο. Αλλά και όταν παίζουν δεν είναι πολύ σχετικοί. Σαν τον Radikal ένα πράγμα :P Το διαπίστωσα παίζοντας με τους μαθητές μου στο σχολείο. (Μη πω και για τη φυσική τους κατάσταση που είναι χειρότερη από τη δική μας!).
ΥΓ Θυμήθηκα τώρα ατέλειωτες ώρες NBA Jam σε Game Boy, καπελάκι Chicago Bulls, σφιχτήρες, άσπρα αθλητικά παπούτσια :)

17 Γενάρη

Δεν πρόκειται για νέα τρομοκρατική οργάνωση αλλά για τη μέρα της γιορτής μου. Επειδή σπίτι από παλιά θεωρούνταν σημαντικότερη γιορτή η ονομαστική εορτή έτσι ακόμα και τώρα θα υπάρχουν κεράσματα, συνάξεις, έξοδοι. Όχι ότι δεν υπάρχουν κάθε ΣΚ αλλά αυτό θα ναι πιο επίσημα :)
Σκεφτόμουν να σχολιάσω και πράγματα επαγγελματικά, ανθρωπίνων σχέσεων αλλά πάντα ήμουν της άποψης πως ό,τι σκεφτόμαστε να το λέμε μπροστά, όχι από πίσω και στα μουλωχτά. Ντομπροσύνη λέγεται αυτό. Όπως και δε μ' αρέσουν τα παχιά λόγια. Αυτά είναι για τους επικοινωλιολόγους, τους δημοσιοσχετίστες, τους φανφάρες. Καλό και γιορτινό ΣΚ σε όλους λοιπόν!ΥΓ Μετά από καιρό ξανάβαλα το μπάσο στην καθημερινότητα μου (δεν είναι αυτό στη φώτο. Το δικό μου είναι 4χορδο :@).
ΥΓ 1. Χωρίς πένα φυσικά!

Φροντιστήρια

Τα φροντιστήρια ή καλύτερα οι φροντιστηριάρχες είναι από αυτά που μου τη δίνουν. Το ύφος, το στυλάκι των περισσοτέρων που έχω γνωρίσει δεν είναι αυτό που λέμε προσγειωμένοι άνθρωποι. Είναι λογικό καθώς κονομάνε πολλά και γρήγορα. Αλλά αυτή η υπεροψία απεικονίζεται ακόμα και στις ταμπέλες των φροντιστηρίων: "Απόλυτη Υπεροχή" το πρώτο (κατούρα και λίγο) , Κέντρα Ολοκληρωμένης Φροντιστηριακής Εκπαίδευσης το δεύτερο (α τςςς)

Firewind & Eldritch - Live in Thessaloniki

Απ΄το καλοκαίρι είχα να πάω σε συναυλία. Μετά από μια ακύρωση οι Firewind με τους Eldritch έδωσαν το παρόν στο Principal. Tο εισιτήριο φθηνό, ο κόσμος πολύς. Αλλά ας μπούμε στο ψητό.
Οι Ιταλοί με εξέπληξαν όχι τόσο για τη μουσική τους όσο για την ανταπόκριση που είχαν στο κοινό. Ένας πυρήνας τους αποθέωσε ενώ και αυτοί φάνταζαν ευτυχισμένοι από την υποδοχή που τύχανε. Φάση είχε ο τραγουδιστής τους που αργότερα τον είδαμε ανάμεσα στο κοινό κατά τη διάρκεια του live των Firewind.
Τα πατριωτάκια είναι η τρίτη φορά που τα βλέπω: τις άλλες φορές σαν support, αυτή ως headliner. Το πόσο προσεγμένη είναι η μπάντα το καταλαβαίνεις από τις λεπτομέρειες και αν παρατηρούσες σε όλα τα όργανα υπήρχε το σύμβολό τους. Αλλά όταν έχεις ένα δυναμίτη που για 1 ώρα και 45 λεπτά δεν σταμάτησε τότε δεν στέκεσαι στις λεπτομέρειες. Πολύ όμορφα και δυναμικά τα τραγούδια τους. Αυτό το ήξερα, γι αυτό και έβαλα το Premonition στα καλύτερα της χρονιάς. Live όμως οι άνθρωποι του δίνουν και καταλαβαίνει και το περνάνε στον κόσμο. Και τα πέντε μέλη ήταν διακριθέντες με τον Gus να ξεχωρίζει με την τεχνική και τη μετριοφροσύνη του και τον Apollo να δίνει ρέστα στα φωνητικά.
Αυτό που ξεχώρισε αυτό το live σε σχέση με τα τελευταία που έχω παρακολουθήσει, είναι η φρεσκάδα, η δυναμική, η ζωντάνια της μπάντας. Δεν είδαμε μια καθαρά επαγγελματική εμφάνιση αλλά ένα γκρουπ που πάτησε στο σανίδι και βρίσκεται στα ντουζένια του. Και εις ανώτερα.

Θρόισμα

Στο blog έχω πολύ καιρό να αναφερθώ σε άλλους ή και εκτός blog να σταθώ στις συμπεριφορές τους. Είχε πολύ δουλειά το μαγαζί με τα δικά του και δεν προλάβαινε :) Κοινό σημείο σε όλους εδώ και καιρό, είναι ότι κάτι κινείται αλλά περισσότερο σαν θρόισμα ακούγεται παρά σαν ανεμοστρόβιλος. Αυτό είναι καλό για τους απέξω (πχ για μένα) αλλά δεν ξέρω κατά πόσο είναι καλό γι αυτούς: η σταθερότητα μετά από κάποιο διάστημα γίνεται στασιμότητα. Αλλά αυτοί ξέρουν. Εμείς συνεχίζουμε στους γνωστούς ακατάπαυστους ρυθμούς.

Τέλος διακοπών

Ήταν αρκετές μέρες οι διακοπές. Και οι περισσότεροι καθήσανε σα να ήταν καθηγητές. Όσο να ναι κάτι έκαναν, κάτι τους συνέβη. Προσωπικά είχε αρκετό luxury :P και βγήκα από τα καθιερωμένα. Καλά θα ήταν να είναι συνέχεια διακοπές αλλά ο καθένας έχει και την ασχολία του. Για τον γράφοντα είναι το σχολείο και η περίοδος αξιολόγησης των μαθητών.
Αν κάνατε new year resolution κοιτάξτε τουλάχιστον να τα τηρήσετε. Πχ διαπίστωσα ότι κάποια από αυτά που σκέφτηκα τα είχα σκεφτεί και πριν μήνες αλλά ακόμη τα πραγματοποιώ. Ή μην παίρνετε αποφάσεις που είναι απραγματοποίητες για σας (για ποιον χτυπάει η καμπάνα :P)
Αν σας άφησαν κανένα περιττό κιλό οι διακοπές δεν πειράζει. Τα κρύβει η φαρδιά μπλούζα σας :) Προσωπικά ήθελα να βάλω μερικά άρα no problem. Καλά να περνάμε εμείς και οι γύρω μας και θα ναι πάντα διακοπές.

Caveman

Ήταν να μην κάνω την αρχή. Η τέταρτη παράσταση που παρακολούθησα σε διάστημα ενός μηνός (!) ήταν και η καλύτερη. Τρίτη χρονιά παίζεται ο Caveman και επομένως οι ενδιαφερόμενοι θα χουν μάθει και θα χουν σπεύσει. Το θέμα είναι κλασσικό (σχέση άντρα-γυναίκας) αλλά δοσμένο με πολύ χιούμορ καταδεικνύει τη διαχρονικότητα του "προβλήματος". Μεγάλη έκπληξη ήταν για μένα ο πρωταγωνιστής Δημήτρης Σακατζής που έδωσε ρεσιτάλ. Αν προλάβετε τις παραστάσεις που έμειναν, μην το χάσετε.