Τεστ προσωπικότητας

Βρήκα αυτό το τεστάκι προσωπικότητας στο ίντερνετς και το ενδιαφέρον είναι ότι τα αποτελέσματα μάλλον κολλάνε σε μένα :) Πάμε λοιπόν:
Ας υποθέσουμε πως συμβαίνουν 5 πράγματα ταυτόχρονα την ίδια στιγμή μέσα στο σπίτι σας που απαιτούν την προσοχή σας:

1. χτυπάει το τηλέφωνο
2. η φίλη/φίλος σας φωνάζει
3. κάποιος χτυπάει την πόρτα
4. έχετε αφήσει τα ρούχα απλωμένα στο μπαλκόνι και έχει αρχίσει να βρέχει
5. έχετε αφήσει ανοιχτή την βρύση στην κουζίνα και το νερό έχει αρχίσει να ξεχειλίζει από τον νεροχύτη

Ποιο από όλα νομίζετε πως είναι το πιο σημαντικό; Γράψτε με ποια σειρά θα διευθετούσατε τα παραπάνω προβλήματα. Το τι αντιπροσωπεύει η κάθε κατάσταση, στα σχόλια.

Η περίπτωση Φίνκλερ

Άμα διάβαζα 2 βιβλία τη βδομάδα, δεν θα έκανα ξεχωριστό post για βιβλίο στο blog. Το συγκεκριμένο όμως μου πήρε σχεδόν 4 μήνες να το τελειώσω. Και δεν είχε 44.000 σελίδες αλλά 440. Ούτε ήταν στα Σουηδικά και χρειαζόταν να μεταφράζω κάθε λέξη. Ήταν όμως τόσο αδιάφορο και ανιαρό που δεν παλευόταν. Σε κάθε σελίδα που τελείωνα αναρωτιόμουν με ποια λογική πήρε βραβείο. Και μήπως το διάβαζα λάθος ή έφταιγε που εγώ ήμουν σε άλλη φάση και δεν πιάνω τη λογική του. Όπως και να χει το βιβλίο έχει να κάνει με έναν τύπο και δυο φίλους του και τους Εβραίους στην Αγγλία. Αλλά δε γίνεται απολύτως τίποτα και δε βγαίνει τίποτα. Και ο πιο βαρετός τύπος που γνωρίζετε, σίγουρα θα χει να σας περιγράψει κάτι πιο ενδιαφέρον.
Αυτά για όποιον σκεφτόταν να το διαβάσει ή σε όποιον δίνει βάση στα βραβεία. "Και γιατί το πάλευες ρε φίλε;" Γιατί ήταν δώρο.

ΥΓ Μην είμαστε απόλυτοι, Υπήρχε κάτι στο βιβλίο που άξιζε. Η σελίδα με την αφιέρωση :)

Iced Earth - Something Wicked This Way Comes

Σαν σπάστης για να χαλάσω τη σειρά του Wise One :@, θα αναφερθώ στο δίσκο που ήταν το peak της καριέρας των Iced Earth*. Μόνο από τον τίτλο αρχίζεις και πορώνεσαι \m/
Εκείνη την εποχή ήμουν σε φάση "οτιδήποτε λιγότερο εμπνευσμένο από τη δισκογραφία των Maiden και όποιος τραγουδιστής δεν τραγουδάει σαν τον Dickinson δε μου λέει κάτι". Με τέτοια οπτική οι Iced Earth μου φαινόταν απλά ΟΚ και ο Barlow συμπαθής. Στην Ελλάδα όμως έχαιραν πολύ μεγάλης αγάπης αν και τότε όποιος άκουγε metal θεωρούνταν γραφικός.
Μέσα σε αυτό το κλίμα, ο ξεροκέφαλος Schaffer έβγαλε έναν δίσκο αμερικάνικου power metal που αποτελεί ηχητική συνέχεια του Dark Saga. Οι οπαδοί ακόμα ερίζουν ποιος από τους δύο είναι καλύτερος ενώ όσοι φοράνε παντελόνι σωλήνα διατείνονται ότι είναι το Burnt Offerings :O Η επίθεση ξεκινάει από την πρώτη στιγμή και στην ίδια φάση είναι τα Stand Alone, My Own Savior και Disciples of the Lie. Οι μελωδικές αρετές τους φανερώνονται με το (ραδιοφωνικό) Melancholy, το Blessed Are You και το συναισθηματικό Watching Over Me. Η τριλογία είναι από τις καλύτερες ever και δίνει στον δίσκο την σφραγίδα του. Και φτάνουμε στο all time αγαπημένο μου από την μπάντα: το Consequences. Τόση ένταση, ερμηνεία μελωδία, δύναμη, μελωδία, σημασία μέσα σε 5 λεπτά.
Το ορχηστρικό 1776 είναι κολλητικό και αποτελούσε σήμα ραδιοφωνικής εκπομπής εκείνης της εποχής. Ευχάριστες αναμνήσεις που ολοκληρώθηκαν με τη συναυλία τους στη Θεσσαλονίκη το 1999. Μπορεί να πετάχτηκα μετά το πρώτο τέταρτο να πιω 3 ποτήρια νερό (τύφλα να χει το Νταχάου) και να έφαγα μια αγκωνιά στο σαγόνι (μια βδομάδα δυσκολευόμουν να μασήσω) αλλά αυτά σου μένουν και δείχνουν την ένταση της μπάντας.


* Τον τελευταίο καιρό έχω φάει ένα κόλλημα με τη δισκογραφία τους και ειδικά με το Alive in Athens. Πλέον σκέφτομαι σοβαρά να τους ξαναδώ.

Winter is coming

Πολύ γρήγορα φέτος. Και μιλώ κυριολεκτικά γιατί από οικονομικής άποψης, θα δυσκολευόμαστε πλέον να τα βγάζουμε πέρα. Ας παρακολουθούμε μόνο και σε λίγο ο Βενιζέλος και οι εθνοπατέρες θα μας κατάσχουν και το αμάξι. Ψηφίστε αυτούς και τον κομματικό στρατό τους. Αλλά για άλλο ξεκίνησα. Το καλοκαίρι ήταν μακρύ και ίσως αυτή η αλλαγή μας φέρει συνήθειες και πράγματα που είναι για πιο κρύες καταστάσεις. Ένα ζεστό ρόφημα σε ένα μαγαζί στο κέντρο*, χουχούλιασμα στο σπίτι, τσουλού, τίποτα δημιουργικό στη δουλειά, κανένα χόμπυ στον ελεύθερο μας χρόνο, λίγη γυμναστική, καμιά εξόρμηση σε κανέναν προορισμό της εποχής. Και άλλα που τώρα δε μου ρχονται.
Αυτά από τη μια πλευρά. Γιατί από την άλλη δεν υπάρχει πλέον επανάπαυση..


*φουλ στην καπνίλα; :@

Υπνοταινία

Μετά την υπνοπαιδεία , ο νέος όρος είναι η υπνοταινία. Παλιά μου τύχαινε όταν ήμουν κουρασμένος. Πλέον παρατηρώ ότι αυτό που κορόιδευα στη μάνα μου, μου συμβαίνει σε συχνή βάση. Να ταν μόνο αυτό το πρόβλημά μας...

• Drive
  Οι κριτικές ήταν αποθεωτικές, η ατμόσφαιρα ελκυστική. Τελικά δεν είναι και τίποτα αξιομνημόνευτο. Κρούσμα υπνοταινίας.
• Horrible Bosses
  Στο τσακ να πάω σε θερινό σινεμά να το δω ήμουν αλλά μάλλον καλύτερα. Καλή φάση με τους τρεις φίλους και μια χαρά βλέπετε αυτή η αμερικανιά αλλά δεν είναι και τίποτα επικό.
  
• Bad Teacher
  Την Cameron Diaz την έχουν πάρει λίγο τα χρόνια αλλά στην ταινία και υπό κάποιους hard rock ύμνους, φάνταζε λαχταριστή. Κρούσμα υπνοταινίας.
• Happythankyoumoreplease
  Ένας τύπος ξεμένει με έναν μικρό και αυτό επηρεάζει τη ζωή του και τον φίλων του, όσο να ναι. Κρούσμα υπνοταινίας.
• Incendies
  Βαριά ταινία. Δυο αδέρφια μετά το θάνατο της μητέρας τους, ακολουθούν τα ίχνη της στη Μέση Ανατολή. Κρούσμα υπνοταινίας.
  
• Biutiful
  Στις φτωχογειτονιές της Ισπανίας ο Bardem προσπαθεί να ζήσει τα παιδιά του, πεθαίνοντας. Ίσως μια μέρα και μεις σε τέτοιο περιβάλλον να κινούμαστε.
  
• Thor
  Σκανδιναβική μυθολογία λέω, είχα και πρόσφατο το Game of Thrones. Hollywoodιανή μαλακία.
• The Next Three Days
  Σε μια νορμάλ οικογένεια, η γυναίκα ξαφνικά βρίσκεται καταδικασμένη ισόβια. Το σοκ μεγάλο, τα χρόνια περνάνε και μέλλον δεν υπάρχει. Ώσπου ο καθηγητάκος παίρνει τα πράγματα στα χέρια του. Τόσο ρεαλιστική που ταυτίζεσαι με τον ήρωα.
  
• Hanna
  Προσπαθούν να κάνουν μια ταινία με στυλ. Με και καλά δικό της concept. Με γνωστό cast. Αλλά άμα η υπόθεση είναι της πλάκας, άστο καλύτερα.
• Source Code
  Σε κρατάει σε όλη τη διάρκεια της με το ρυθμό και το έξυπνο θέμα της.
• Love and Other Drugs
  Ωραία ταινία. Έρωτας και ασθένεια.
  
• De vrais mensonges
  Γαλλική με την ηθοποιό του Αμελί. Γλυκιά.
• How Do You Know
  Ο Jack Nicholson έχει αραιώσει τις ταινίες που παίζει. Ας διαλέγει καμιά της προκοπής τουλάχιστον. Κρούσμα υπνοταινίας.
  
• The Adjustment Bureau
  Δεν την περίμενα και μου προέκυψε πολύ ενδιαφέρουσα. Πως να περιμένεις ότι μια ιστορία αγάπης ενάντια στο σύστημα θα χει ενδιαφέρον; Εκτός και αν είσαι φαν του Μανούσου Μανουσάκη :@ Αξίζει.

The Black League - Ichor

Δε νομίζω να θυμούνται πολλοί σήμερα τους Black League. Είναι η μπάντα που έκανε ο τραγουδιστής των Sentenced (αδιάφοροι) αφότου αποχώρησε από το συγκρότημα. Το stoner/doom metal τους δεν είναι τόσο downιάρικο όσο των Sentenced με αποτέλεσμα να μου τραβήξει εξαρχής το ενδιαφέρον.
Το 2000 αυτή η πιο rock n roll προσέγγιση φάνταζε ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα. Τις επόμενες χρονιές τα πράγματα έγιναν ένα χωνευτήρι που ξαφνικά όλοι θεωρούνταν metal και αποδεκτοί. Αλλά αυτό είναι γκρίνια για άλλο post. Στο δίσκο τώρα. Τόσο ο ήχος όσο και οι συνθέσεις έχουν χαρακτήρα με αποτέλεσμα να ακούς ξανά και ξανά τα One Colour Black, Avalon, We Die Alone. Αλλά και τα Goin to Hell, Deep Waters είναι χαρακτηριστικά του δίσκου ενώ και οι πιο mid tempo στιγμές του δεν κουράζουν. Τα φωνητικά δίνουν ακόμα περισσότερο όγκο ενώ το άλλο αποτέλεσμα κάνει το δίσκο πολύ σημερινό.
Η συνέχεια δεν ήταν τόσο τρομερή και παρόμοια αλλά το σίγουρο είναι ότι ο Taneli Jarva συνεχίζει ακόμα, κάτι που δεν κατάφερε το πρώην συγκρότημά του.

ΥΓ Θυμάμαι που είχα βάλει ένα φίλο να το τσιμπήσει από τον συγκάτοικό του στα κρυφά :P