30 Ιανουαρίου 2014

Ο Κόκκινος Κάβουρας

Μίμης Ανδρουλάκης: Από που κι ως που; Όπως ο Nesbo σε μια γιορτή και τώρα έχω διαβάσει άλλα 5 βιβλία του από τότε. Ο συγκεκριμένος όμως παραείναι γνωστός για να σε εκπλήξει. Και αν ψάξεις στο έργο του, θα δυσκολευτείς να ξεχωρίσεις κάτι παρόμοιο, αν σου άρεσε το συγκεκριμένο βιβλίο. Είναι που ο Μίμης το ξεκινάει καλά άλλα το χάνει-σε χάνει. Όπως και στην πολιτική του καριέρα ένα πράγμα.
Ο Κόκκινος Κάβουρας είναι ένα μυθιστόρημα βασισμένο σε μια πραγματική ιστορία. Πολλές φορές δεν βρίσκεις τα όρια. Και αν σε ενοχλεί το αριστερό πρίσμα τότε θα σε αφήσει. Οι πολλές ιστορικές αναφορές όπως και γεγονότα, πρόσωπα του σήμερα το κάνει ελκυστικό σε όλους. Διαβασμένος ο συγγραφέας, σου δίνει το έναυσμα να το ψάξεις λίγο πιο πολύ και όχι να το ξεχάσεις με το που το τελείωσες.

28 Ιανουαρίου 2014

The White Stripes - Elephant

Μη metal δίσκος ανάμεσα στους δίσκους αυτής της κατηγορία; Ωρε που πάμε...
Ο συνδυασμός του ξερού ήχου του ντουέτου με την "περίεργη" προσωπικότητα του Jack White είναι η σφραγίδα του συγκροτήματος στη μουσική. Και αυτός ο δίσκος ο λόγος που θα τους θυμόμαστε περισσότερο. Τα ακόρντα σε όλη τη διάρκεια των 50 λεπτών που διαρκεί δίνουν και παίρνουν, κάνοντάς το, φιλικό για το αυτί που έχει μάθει στα κολλητικά riff.
Από χτυπητές στιγμές δεν θα σας αναφέρω το ανθεμικό Seven Nation Army, όσο τα I Just Don't Know What to Do With Myself, Black Math, The Hardest Button to Button, Girl You Have No Faith in Medicine. Πιο garage τα There's No Home for You Here, Ball and Biscuit και μελωδικά-σχεδόν γλυκά τα In the Cold, Cold Night και It's True That We Love One Another.
Ακούγοντας τον, κάποιος μπορεί να γυρίσει στους AC/DC ή να περάσει στο ομώνυμο των The Datsuns. Άλλος να πιάσει τίποτα Muse, Arctic Monkeys και Black Keys. Έκανε την αρχή όμως.

26 Ιανουαρίου 2014

Ταινιοθήκη

Περιόδους με πολλές ταινίες και περιόδους με σειρές. Η αναζήτηση(;) της ταινίας που θα σου μιλήσει είναι αέναη. Θετικό το ισοζύγιο σε αυτή τη φουρνιά.

  • Dallas Buyers Club
    Τη δεκαετία του 80, ένας φορέας του AIDS καταφεύγει σε μια άλλη "θεραπεία" πέρα από την εγκεκριμένη. Τα αποτελέσματα θετικά τόσο για την υγεία του όσο και για την επαγγελματική του ζωή. Βασισμένο σε πραγματική ιστορία με δυνατές ερμηνείες.
  • Last Vegas
    Τρεις συν ένας διάσημοι ηθοποιοί, τέσσερις φίλοι. Συναντιούνται στη γη της ακολασίας aka Las Vegas για τον επερχόμενο γάμο του ενός. Συμπαθητική ταινία που δε γίνεται της πλάκας.
  • Metallica Through the Never
    Δεν τα πήγε καλά στο box office. Αν γουστάρεις παραγωγές τύπου MTV Awards δεν θα είσαι metalhead και αν δεν είσαι metalhead δεν θα ακούς metal. Άρα σαν ταινία που απευθύνεσαι;  
  • American Hustle
    Μια ιστορία με πράκτορα του FBI και κάποιους απατεώνες. Καλούτσικη ήταν αλλά όχι για βραβεύσεις. Και τα 70s τα έχουν απεικονίσει άλλοι πολύ καλύτερα και γοητευτικότερα.
  • About Time
    Το θέμα της ταινίας ήταν να ζούμε την κάθε μέρα μας. Αν εστίαζες εκεί, θα παιρνες μια ώθηση.
  • Despicable Me 2
    Τα Minions είχαν περισσότερο χρόνο και έτσι είχε περισσότερη φάση και η ταινία.
  • La Grande Bellezza
    Ποιητική, ακροβατεί στα όρια της κουλτουριάτικης χωρίς όμως να ξεφεύγει. Δε γίνεται σε καμιά στιγμή κουραστική και σε περπατάει με τον πρωταγωνιστή της στην αιώνια πόλη.
  • La Migliore Offerta
    O Geoffrey Rush είναι εκτιμητής έργων τέχνης. Στα πλαίσια μιας αποτίμησης έρχεται αντιμέτωπος με μια κρυμμένη πελάτισσα. Και η πλοκή ξεκινάει. Πολύ καλή.
  • Monsters University
    Το prequel της γνωστής ταινίας. Με τους ίδιους ωραίους χαρακτήρες και έξυπνο story δε γίνεται να μη σου αρέσει.
  • Don Jon
    Είχα ακούσει καλά λόγια και είχε δυνατό cast. Τελικά μαλακίτσα ήταν ,που όμως βλεπόταν άνετα.
  • Η ώρα του Λύγκα
    Δανέζικη ταινία για έναν σχιζοφρενή δολοφόνο που βρίσκεται έγκλειστος σε ψυχιατρική φυλακή. Μια ψυχολόγος και μια ιερέας θα προσπαθήσουν να τον προσεγγίσουν. Ήταν δυνατή και σου άφηνε ένα άσχημο συναίσθημα. Από την άλλη ήταν αυτοναφορική και χωρίς κάποιο σκοπό.
  • Gare du Nord
    Την είδαμε αναπάντεχα και φοβόμουν ότι θα ταν γαλλική ταινία για γυναίκες. Ο μεγάλος σταθμός του μετρό έχει ένα δικό του σύμπαν και οι ζωές των ανθρώπων ορίζονται διαφορετικά. Ωραία.
  • Εμείς
    Διαβάζοντας την υπόθεση περιμένεις μια δυνατή προσέγγιση σε θέματα ανθρώπινων σχέσεων. Τελικά ήταν μια μαλακία και μισή.
  • Τα χειρόγραφα δεν καίγονται
    Φεστιβαλική ταινία για τις διώξεις Ιρανών συγγραφέων. Η οπτική της από την πλευρά των δολοφόνων/βασανιστών είναι που την κάνει ακόμα πιο σκληρή.
  • Grbavica
    Στο Σεράγεβο μια μάνα μεγαλώνει την κόρη της και οι ζωές του επηρεάζονται ακόμα από τον εμφύλιο. Ωραία και φεστιβαλική
  • Ψυχή Βαθιά
    Την είχα βρει από χρόνια επειδή μου προξενούσε το ενδιαφέρον το θέμα της: ο ελληνικός εμφύλιος. Δεν ήταν άσχημη αλλά όχι και συγκλονιστική.
 

19 Ιανουαρίου 2014

Κάθε μέρα λίγο πιο κοντά: μια ψυχοθεραπεία ειπωμένη δυο φορές

Αν και το πρώτο από τα μυθιστορήματα/διηγήματα που έγραψε ο Yalom, είναι από τα τελευταία που εκδόθηκαν και το λιγότερο μυθιστορηματικό. Με αυτό λοιπόν κλείνω τον κύκλο.
Διαβάζουμε την πορεία μιας ψυχοθεραπείας που εξελίχθηκε 40 χρόνια πριν! Κι όμως επειδή πρόκειται για μια κοπέλα σε μια αστική περιοχή της Αμερικής δεν το καταλαβαίνεις. Αυτό που καταλαβαίνεις είναι ότι δεν υπάρχει το λογοτεχνικό έτσι ώστε οι σκέψεις και οι γνώμες των δύο συμμετεχόντων (Yalom και Ginny) να δίνονται μέσα από τις περιλήψεις που έγραφαν μετά το πέρας κάθε ψυχανάλυσης. Είναι σα να διαβάζεις τις σκέψεις που είχες γράψει σε ένα τετράδιο πριν χρόνια και αφορούσαν την ψυχοσύνθεση σου και τι σε απασχολούσε εκείνη την περίοδο. Αν αυτό σου φαίνεται μακρινό χρονικά και ψυχολογικά έτσι θα σου φανεί και η ιστορία του βιβλίου. Αν βρεις κομμάτια που σε απασχολούν στο σήμερα, τότε κάτι θα έχεις κερδίσει.

17 Ιανουαρίου 2014

Hannibal

Η σειρά παρουσιάζει κατά κάποιο τρόπο την ιστορία του δόκτορα Hannibal Lecter πριν φτάσουμε στα όσα εξιστορεί η θρυλική ταινία του 1991.  Ατμόσφαιρα θρίλερ, σκοτεινοί χαρακτήρες και με τον Δανό Mads Mikkelsen ως Hannibal να είναι και ο λόγος που αποφάσισα να δω την πρώτη σεζόν. Σε παγώνει με την σατανική και διεστραμμένη ιδιοφυΐα του ενώ η ερμηνεία του αποτελεί άξια συνέχεια εκείνης του Hopkins.
Σε κάθε επεισόδιο παρουσιάζονται μια σειρά από φόνους που ενώ έχουν να κάνουν με διάφορους δολοφόνους, το στίγμα του Hannibal είναι έκδηλο. Καθόλη τη διάρκεια παρίσταται διακριτικά και ασχολείται με την κουζίνα του. Πάντα ατσαλάκωτος. Και ενώ υπάρχει μια δομή που εξελίσσεται σε όλη τη σεζόν, προσωπικά η splatter αισθητική με χάλασε λίγο. Με μέτρο ρε παιδιά. Όπως και ότι ενώ μια ολόκληρη ομάδα που ψυρίζει το παραμικρό είναι στο κατόπιν, ο Hannibal είναι πιο αλάνθαστος και από τον Θεό: μέχρι και την τρίχα σκουπίζει μετά από ένα μακελειό.
Τέλη Φλεβάρη ξεκινάει η δεύτερη σεζόν. Θα το συνεχίσω αλλά σε πιο "χαλαρούς" ρυθμούς γιατί δε μπορώ τη μπριζόλα με αίμα!

14 Ιανουαρίου 2014

Δεν είναι όλοι για όλα

Αν σ' αρέσει να κυκλοφορείς και να μην λειτουργείς σα να ζεις σε ένα μέρος με 2 μαγαζιά δε πάει να πει ότι πρέπει ντε και καλά να συχνάζεις παντού. Αλλά αν δε δοκιμάζεις παρά τα αποδοκιμάζεις τότε κάτι δεν έχεις πιάσει καλά. Τότε χάνεις πολλά...
Απ' την άλλη το πηγαίνεις και συ σε μέρη που δε σ' αρέσουν είτε πιέζεσαι να σ' αρέσουν επειδή πάνε "όλοι" σε κάνει κάτι σε πρόβατο. Όταν σε ρωτάνε θα πεις ότι έχεις άποψη αλλά αυτό με την άποψη άστο καλύτερα.
Στο Λύκειο, ένας φίλος που άκουγε metal είχε πει σε έναν συμμαθητή σκυλά: αν άκουγες εσύ metal τότε εμείς τι θα ακούμε; Ο καθένας χαρακτηρίζεται και από το που συχνάζει γιατί δεν είναι όλοι για όλα.

12 Ιανουαρίου 2014

Μάικλ Ντάγκλας

Πέρα από τον χαρακτήρα σου η δουλειά σου σίγουρα παίζει ρόλο στο πως αντιμετωπίζεις τις καταστάσεις. Αν σου προκαλεί εκνευρισμό και άγχος τότε θα υπάρξουν περιπτώσεις μέσα στη μέρα που θα το βγάλεις. Η δική μου φέτος πέρα από το ότι ευχάριστη δεν τη λες, θεωρώ ότι παίζει ρόλο στο να στέκομαι σε πράγματα που πάντα μου την έδιναν αλλά πλέον με εκνευρίζουν.
Φαγητό: από παλιά όταν πας κάπου και με το που φέρνουν ένα πιάτο ορμάνε σα τα λιγούρια μου προκαλούσε δυσαρέσκεια. Τώρα ίσως πω και ένα "χαλαρά ρε παιδιά"
Συνεννόηση: όταν στέλνεις ένα μήνυμα του στυλ "12 στην Αριστοτέλους" για να συνεννοηθείς και σε ρωτάνε. Ούτε διοργανωτής εκδηλώσεων είμαι, ούτε θα πρέπει να εξηγώ τη σημαίνουν οι λέξεις "12", "Αριστοτέλους". Θα τα πάρω αλλά δε θα βρίσω
Ο άλλος θέλει να είναι το επίκεντρο: είτε μιλώντας συνέχεια είτε έχοντας γνώμη για οτιδήποτε είτε λέγοντας μαλακίες. Για κάποιο διάστημα θα σε ανεχτώ, μετά θα σε ειρωνευτώ άμα πας να μου την πεις θα την ακούσεις.

10 Ιανουαρίου 2014

Εφιάλτης στην κουζίνα

Διαβάζω ότι το ένα τέταρτο των εκπομπών ελαφράς ψυχαγωγίας στην τηλεόραση, είναι μαγειρικές. Καμιά ντουζίνα μάγειρες λοιπόν συν άλλοι τόσοι που φιλοξενούνται σε πρωινάδικα κλπ. Στο τέλος πιο πολύ θα είναι οι τηλεσεφ από τους καμεραμάν.
Για να ξεμπερδεύουμε προτείνω να προσλάβουν τον ένα και μοναδικό Hannibal Lecter. Στη σειρά, της οποίας κάθε επεισόδιο έχει για όνομα ένα κομμάτι της γαλλικής κουζίνας, φροντίζει ο ίδιος να παραθέτει γεύματα στους καλεσμένους του με τις πολύ γκουρμέ δημιουργίες του. Και μη μου πείτε ότι το περιεχόμενο των πιάτων του οδηγεί ουσιαστικά στον ακούσιο κανιβαλισμό. Γιατί ακούσια αυτό γίνεται και στις οθόνες μας. Παρακολουθώντας ότι ανούσιο μας πασάρουν και καταναλώνοντας τη βλακεία που μας γεμίζουν. Όχι άμεσα από τους προαναφερόμενους τηλεσεφ αλλά από τους προϊσταμένους τους που αποφασίζουν γιατί είμαστε.

9 Ιανουαρίου 2014

Εκεί στον πόλεμο

Αναδημοσιεύω το άρθρο της κ. Λίνας Γιάνναρου. Το βρήκα δυνατό και συγκινητικό. Μπορεί κάποιος να πει ότι είναι σαν μυθιστόρημα για να είναι ισχύει αλλά όλοι ξέρουμε ότι τα κομμάτια της ιστορίας είναι πραγματικά και καθημερινά.
«Δεν γεννήθηκα για να μισώ, αλλά για ν’ αγαπώ». Η φράση αυτή από την «Αντιγόνη» είχε γοητεύσει την τάξη του Κυριακάτικου Σχολείου Μεταναστών. Οι μαθητές, οι περισσότεροι ενήλικοι, που εργάζονταν τις καθημερινές και αφιέρωναν τις Κυριακές τους στο μάθημα, είχαν ζητήσει από τη δασκάλα να τους τη γράψει στον πίνακα στα αρχαία ελληνικά: «Ούτοι συνέχθειν, αλλά συμφιλείν έφυν». «Παιδιά, κανείς νεοέλληνας, αν του πείτε αυτή τη φράση δεν πρόκειται να σας καταλάβει», τους έλεγε η Όλγα Νικολαΐδου, αλλά εκείνα έγραφαν ήδη στα τετράδιά τους, την εμβληματική φράση του Σοφοκλή, αργά και προσεκτικά. «Είναι σημαντικό να το ξέρουμε, όπως ακριβώς το είπε», έκανε ο 19χρονος Αχμέντ, πρόσφυγας από τη Συρία.

Η Όλγα δίδασκε εθελοντικά στο σχολείο από το 2008 έως το 2012. Ηταν χαρούμενη που την τελευταία εκείνη χρονιά είχε αναλάβει τμήμα προχωρημένων. Οι μαθητές μετρούσαν ήδη αρκετά χρόνια στην Ελλάδα και καταλάβαιναν πολύ καλά τη γλώσσα. «Είχα την ελευθερία να διαμορφώσω το μάθημα, διευρύνοντάς το σε αρκετά πεδία. Δεν χρειαζόταν να ξεκινήσω από την αλφαβήτα», λέει στην «Κ». Κάθε μάθημα τελείωνε με τραγούδια. «Μοίραζα σε φωτοτυπίες τους στίχους, τους συζητούσαμε, εντοπίζαμε άγνωστες λέξεις και μετά, σε ένα φορητό cd player που είχαμε, ακούγαμε το τραγούδι προσπαθώντας να το τραγουδήσουμε όλοι μαζί». Διάβαζαν ποιήματα του Ελύτη, του Σεφέρη, του Ρίτσου, του Λειβαδίτη. Παράλληλα προσπαθούσαν να αποδώσουν θεατρικούς διαλόγους. Λίγο Μπρεχτ, από το «Τρόμος και Αθλιότητα στο Γ΄ Ράιχ», λίγο Λόρκα, ακόμη και την Αντιγόνη του Σοφοκλή. Οι μαθητές ρουφούσαν τα πάντα λαίμαργα. Εκείνη την περίοδο, η ίδια δίδασκε και σε ένα ΙΕΚ δημοσιογραφίας. «Μου είχε κάνει εντύπωση ότι εκεί οι μαθητές πλήρωναν, αλλά αντιμετώπιζαν με αδιαφορία τη γλώσσα. “Σε τι θα μας χρησιμεύσει αν το μάθουμε αυτό;”, μου έλεγαν συχνά. Την ίδια στιγμή στο Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών δεν τη χόρταιναν».

Από την αρχή ο Αχμέντ είχε εντυπωσιάσει την Όλγα. Ιδιαίτερα έξυπνος, με φοβερή αντίληψη –«τα ’πιανε όλα στον αέρα»– και πολύ όμορφος: μεγάλα πράσινα και εκφραστικά μάτια, σκούρα επιδερμίδα και μαύρα μαλλιά. «Και πολύ πειραχτήρι. Του άρεσαν οι ανατροπές, οι αντιθέσεις, οι πλάκες και κυρίως το σαμποτάρισμα κάθε στιγμής που έρρεπε προς τη σοβαρότητα». Τον θυμάται να της λέει «κυρία δασκάλα –έτσι μ’ έλεγε– βρήκα κι εγώ ένα στίχο του Ελύτη, το “Θεέ μου, ξόδεψες τόσο μπλε για να μη σε βλέπουμε”» και αμέσως μετά να αφήνει επίτηδες το κινητό του να χτυπήσει για να δει πώς θα αντιδράσει εκείνη στον ήχο κλήσης του... σκυλάδικου που είχε επιλέξει. «Ολα χρειάζονται στη ζωή, κυρία δασκάλα», απαντούσε στο βλέμμα της.

Η «Αντιγόνη» τον είχε γοητεύσει. «Βλέπετε σε όλους τους λαούς, σε όλους τους πολιτισμούς, οι νεκροί είναι ιεροί και η τέλεση της ταφής τους, αδιαπραγμάτευτο, τελευταίο χρέος των ζωντανών απέναντί τους», εξηγεί η Όλγα. Μια μέρα, όταν τους διάβασε το ποίημα του Μπρεχτ «Στρατηγέ το τανκ σου είναι δυνατό μηχάνημα» και τους ρώτησε τι σκέφτονται, ο Αχμέντ απάντησε: «Σκέφτομαι ότι μόνο η Αντιγόνη, θα μπορούσε να νικήσει αυτόν τον στρατηγό, λέγοντάς του “δεν γεννήθηκα για να μισώ, αλλά για ν’ αγαπώ”».

Λίγες ημέρες αργότερα, ο Αχμέντ ανακοίνωσε στην τάξη ότι θα επέστρεφε στην πατρίδα του για να υπηρετήσει τη θητεία του. «Αυτό είναι το σωστό και αυτό θα κάνω», είπε στη δασκάλα του. «Αλλά θα ξαναγυρίσω».

Δεν ξαναγύρισε. Επεσε πάνω στον εμφύλιο και σκοτώθηκε. Οπως τους ενημέρωσε ο συμμαθητής του ο Σιάρ, τον διέταξαν να πυροβολήσει τον κόσμο που διαμαρτυρόταν σε μια πλατεία, εκείνος αρνήθηκε με αποτέλεσμα να τον εκτελέσουν, μαζί με όσους ακολούθησαν το παράδειγμά του.

Η Όλγα συνετρίβη. «Την ημέρα που έμαθα για τον θάνατο του Αχμέντ ένιωσα να μισώ όλα τα αγαπημένα μου αναγνώσματα, αυτά που με τόση χαρά και υπερηφάνεια είχα μοιραστεί μαζί του και με τους υπόλοιπους μαθητές μου. Και την Αντιγόνη και τον Μπρεχτ και τους ποιητές και τα ιδανικά και τις αξίες και τις ιδεολογίες και τις θεωρίες...», λέει. «Σκέφτηκα ότι το πιο ιερό μάθημα είναι η ζωή. Πάνω σε αυτό, εγώ τι δίδαξα; Πώς να πεθαίνεις ηρωικά; Αν έστω και στο ελάχιστο επηρέασα τη στάση του εκείνη τη στιγμή, ήμουν συνένοχη, αλλά όχι συμμέτοχη. Εγώ μιλούσα στη θεωρία, αλλά ο Αχμέντ πέρασε στην πράξη».

7 Ιανουαρίου 2014

Γιορτές τέλος

Φέτος την περίοδο της άδειας και των γιορτών την πέρασα εξ ολοκλήρου στην πόλη. Εκείνη η σκέψη για ένα διήμερο έμεινε μόνο σαν απάντηση όταν με ρωτούσαν. Αξιοσημείωτα γεγονότα δεν προέκυψαν ούτε και έντονες στιγμές. Σα να μου έλειπε ο ύπνος και το φαΐ τόσο που τα τίμησα και τα δύο. Αναγκαστικά θα κάνω αποχή από το πρώτο την ερχόμενη βδομάδα (λόγω δουλειάς) και εθελούσια από την κρεατοφαγία.
Ευκαιρία να σκεφτείς στα κενά και μια από τις φευγαλέες σκέψεις είναι ότι ότι ο υποτυπώδης προγραμματισμός (σημειώσεις στο χαρτί και στο κινητό) είναι απαραίτητος.
Τώρα θα προσπαθήσω να βρω κάποιο ενδιαφέρον στη δουλειά έστω και τεχνητό έστω και ιντριγκαδόρικο. Καλά να μαστε και να διαβαζόμαστε.

6 Ιανουαρίου 2014

Κυριακάτικη 3

Η περίοδος που τελείωσε ήταν περίοδος φιλανθρωπίας...Δύο αποσπάσματα από την κυριακάτικη εφημερίδα με τη γνώμη ενός Έλληνα και ενός Γερμανού πάνω στην προσέγγιση της εκκλησίας.


                                                    Απόσπασμα 1
Ακόμα και η Eκκλησία έχει υποταχθεί στον ατομοκεντρισμό, μιλάει τη γλώσσα της ιδεολογίας, κηρύττει τον ωφελιμισμό των αξιόμισθων πράξεων. Aντί να ζωντανέψει παντού κρυφά σχολειά, οργανώνει φανερά (όσο γίνεται πιο φανερά) συσσίτια – θέλει να αποδείξει και να διαφημίσει τη χρησιμότητά της, να μετριάσει τον εφιάλτη της απόγνωσης, όχι να τον αντιπαλαίψει έξω από το γήπεδό του.

                                                    Απόσπασμα 2
Σε ένα άρθρο του στη φιλελεύθερη «Νέα Εφημερίδα του Ρήνου», ο Γερμανός φιλόσοφος Friedrich Engels καυτηρίαζε τον φαρισαϊσμό της εκκλησιαστικής φιλανθρωπίας, ανακαλώντας μια πραγματική ιστορία:
«Ο εφημέριος Μποναβίτα Μπλανκ από το μοναστήρι του Παραδείσου, κοντά στο Σαφχάουζεν, είχε εκπαιδεύσει καρακάξες και στούρνους, ώστε να έρχονται κοντά του με ένα του νεύμα. Τους είχε κόψει το κάτω μέρος του ράμφους, έτσι ώστε τα πουλιά να μην μπορούν να εξασφαλίζουν μόνα τους την τροφή τους και να είναι αναγκασμένα να την τρώνε μόνο από το χέρι του ιερέα. Οι ανίδεοι που έβλεπαν από μακριά τα πουλιά να προσγειώνονται στους ώμους του σεβασμιοτάτου, με φιλική, κατά τα φαινόμενα, διάθεση, θαύμαζαν τη σοφία και την αγιοσύνη του. Ο βιογράφος του έγραψε ότι ήταν ένας μεγάλος ευεργέτης των πτηνών.
Και αυτοί οι αχάριστοι, που δεν εννοούν να αγαπήσουν τους ευεργέτες τους»!

Κυριακάτικη 2

Ενόψει της επιστροφής στον εργασιακό μου χώρο, κάτι σχετικό από άρθρο του κ. Γιανναρά:

Aπό τη στιγμή που αποσβέστηκε από τον δικαστή και τον δάσκαλο η συνείδηση του κοινωνικού λειτουργήματος, η χαρά της προσφοράς, ελπίδα κοινωνικής ανάκαμψης δεν υπάρχει. Όλοι παίζουμε στο γήπεδο των τυράννων μας, δεν αντιλαμβάνεται ούτε ο δικαστής ούτε ο δάσκαλος, πολύ λιγότερο ο τραπεζίτης ή ο έμπορος, ότι αν πάψει να παίζει στο γήπεδο της χρησιμοθηρίας, του ατομοκεντρισμού, της καταναλωτικής μονοτροπίας, σπέρνει σπόρο ελπίδας ικανό να τινάξει την ταφόπετρα της τυραννίας.

ΥΓ Προσωπικά φέτος δε νοιώθω ότι διδάσκω άρα δε νοιώθω ότι προσφέρω.

Κυριακάτικη

Η αγορά κυριακάτικης εφημερίδας με άρθρα που έχουν να κάνουν με γνώμες καθώς και παγκόσμιες ειδήσεις είναι μια αγάπη που είχε καλλιεργηθεί από την Γ' Λυκείου. Τότε μας έλεγαν ότι για να γράψουμε καλή έκθεση στις Πανελλήνιες καλό θα ταν να διαβάζαμε κυριακάτικες που φιλοξενούν το λόγο συγγραφέων, στοχαστών κλπ. Τώρα σπάνια θα πάρω κάποια που φιλοξενεί κάτι τέτοιο. Από την Καθημερινή στις 4/1.
H ανελπιστία φαρμακώνει τη ζωή μας, γιατί η καταναλωτική αποχαύνωση και ο κτηνώδης εγωκεντρισμός καλλιεργήθηκαν μεθοδικά για να ψηφοθηρούν οι κομματικές μαφίες κολακεύοντας την αλογία των ενστικτωδών ενορμήσεων της μάζας.
Πόσα πολλά λέει σε μια πρόταση ο Χρ. Γιανναράς που χρειάζεται να τη διαβάζεις ξανά και ξανά. 

5 Ιανουαρίου 2014

Spiritual Beggars - On Fire

Τα τελευταία πολλά χρόνια τους προσπαθώ αλλά νομίζω ότι ο Ammott με το που παντρεύτηκε την Angela Gossow τους ψιλοπαράτησε.
Ήταν 2002 (ψιλοέβρεχε έξω :P) και αφού βρήκε ως άξιο αντικαταστάτη του Spice τον JB στα φωνητικά, συνέχισε το εμπνευσμένο stoner metal. Από αυτό που γουστάρεις για τα riff και τον ήχο και όχι απλά για την stoner παραγωγή. Έχοντας πίσω τα σπουδαία Mantra III και Ad Astra, κυκλοφορούν το On Fire (κατά τι πιο προσιτό). Το μπάσιμο δεν είναι αντάξιο ενός Left Brain Ambassadors αλλά το βαρύ και ασήκωτο Young Man, Old Soul βάζει τα πράγματα στο σωστό δρόμο. Παρόμοια και το Burden of Dreams όπως και το κόλλημα Tall Tales. Οι ρυθμοί είναι πιο up tempo (όσο επιτρέπει το stoner) με χαρακτηριστικά τα Fools Gold, Black Feathers, Dance Of The Dragon King. Αγαπημένα και τα Beneath The Skin, Burden of Dreams
Είχαν έρθει πριν λίγο καιρό για live αλλά αν πρέπει να γυρίσεις πίσω μια ντουζίνα χρόνια δεν ξεσηκώνεσαι εύκολα.