15 Ιουνίου 2015

Magna Carta

Εν μέσω διαπραγματεύσεων, αντεγκλήσεων και υπαναχωρήσεων αρκούμαστε να παρακολουθούμε τι θα συμβεί με τη χώρα μας. Κάποιοι είναι στην τσίτα (ειδικά οι μεγάλες ηλικίες) και κάποιοι άλλοι πέρα βρέχει. Είτε γιατί δεν τους "πιάνει" η φάση είτε γιατί έχουν άλλα. Σίγουρα όμως όλοι έχουν καταλάβει ότι οι διάφοροι κυβερνήτες παίζουν ένα μεγάλο παιχνίδι με άγνωστη κατάληξη.
Το μόνο καλό είναι ότι αυτό το παιχνίδι δεν είναι άγνωστο σε μας. Έτσι δεν θα καταλήξουμε από το πουθενά να τρέχουμε αλαφιασμένοι, καθώς η όποια πληροφόρηση είναι συνεχής. Δεν θα σκάσει μύτη ένας στρατός να σφάξει το χωριό μας. Όμως όπως πάντα, από την ιστορία μέχρι τη φανταστική λογοτεχνία, τα πιόνια στη σκακιέρα τα μετακινούν κάποιοι οίκοι. Το παιχνίδι ορίζεται βάση των ονομάτων τους, λες και εμείς ανήκουμε σε αυτούς.
Ο καθένας μπορεί να προσπαθήσει να προστατευτεί αλλά απέξω και στην ιστορία, φαινόμαστε λες και είμαστε και μεις ή του οίκου των Lannister ή των Targaryen ή των Stark ή των Baratheon ή των ... Ποιος μπορεί να ξεφύγει από το σύστημα;

7 Ιουνίου 2015

Και ζησαν αυτοί καλά...

Όταν ακούς γυναικείες απορίες παρακολουθώντας έναν ποδοσφαιρικό αγώνα, χαμογελάς. Όταν διαπιστώνεις ότι προέρχονται από την αδιαφορία τους για το άθλημα, σου φαίνεται παράξενο. Αλλά όταν αντί να ακούς μετάδοση από εκφωνητές ακούς καφενειακές διαπιστώσεις από σαλιάρηδες, προβληματίζεσαι.
Στον χθεσινό τελικό CL είδαμε την προσπάθεια να φανεί ο Μέσι ως θεός ακόμα και όταν παραπατούσε. Εδώ και μέρες κυριαρχεί η ιστορία του Τσάβι που ξεκίνησε μικρός και έγινε μεγάλος και τρανός και τώρα φεύγει από την Μπαρτσελόνα (για να πάρει εκατομύρια ευρώ αλλά αυτή η πληροφορία δεν είναι στο κλίμα της ιστορίας). Ακόμη για τον Μπουφόν που ο καημένος έχει πάρει τα πάντα αλλά όχι CL. Και τον Πίρλο που το ένα και το άλλο. Αν αλλάξεις λίγο το σκηνικό όλα αυτά φαντάζουν όπως οι ιστορίες για βασιλιάδες και πριγκίπισσες που εμάς μας φαίνονται χαζές και για γυναίκες. Τις καταπίνει όμως το αντρικό κοινό και καταλήγει να παρακολουθεί έναν μακρινό κόσμο προνομιούχων που ζουν το παραμύθι τους. Και ζησαν αυτοί καλά...