Δε βάζεις το χέρι στη φωτιά

Στο κίνημα metoo ο κόσμος το χε τούμπανο και ανάθεμα αν θα βγει στο 5% των περιπτώσεων. Άσε που είναι καθεστώς η σεξουαλική εκμετάλλευση στο χώρο.

Τελευταίος ο τηλεοπτικός ροκάς από τα εφηβικά μας χρόνια. Δεν τον είχα πετύχει κάπου από κοντά αλλά από αυτό που περνούσε στις μη τηλεοπτικές στιγμές του φαινόταν ότι δεν ήταν παιδί μάλαμα. Το θέμα είναι να αναζητήσουμε και άλλους τέτοιους έξυπνους που κάτι κρύβουν.

Στον μικρό μας κύκλο εύκολα καταλαβαίνεις ότι κάποιοι είναι σκάρτοι καταρχάς όταν κακοχαρακτηρίζουν άλλους πίσω από την πλάτη τους. Δεν πάει να είναι γενικά αποδεκτοί. Υπάρχουν και άλλοι που θα βγουν εντελώς από το πουθενά και είναι αυτοί που δεν έχεις ιδέα τι μπορεί να κάνουν στον προσωπικό τους χρόνο. Είναι η πιο ύπουλη κατηγορία. Ίσως εκεί να άνηκε και ο Φιλιππίδης που μόνο αν κοιτάξεις καλά μέσα στις ταινίες του θα ανακαλύψεις τη γλίτσα (πχ Εφάπαξ)

Να τα νε το '21

Όπως το 2021 ήταν λίγο καλύτερη σαν χρονιά από το 2020, έτσι και μουσικά. Απέχουμε πολύ από την κανονικότητα αλλά δε μπορούμε να κάνουμε πολλά. Έτσι και ως ακροατές ψάχνουμε αυτόν τον ήχο και τα ακούσματα που θα μας κάνουν το κλικ. Σπάνιο πράγμα πλέον αφού τα περισσότερα μας ακούγονται γνωστά και αναμενόμενα. Έτσι όταν ήρθαν από εκεί που δεν το περίμενες κάποιοι ωραίοι δίσκοι, τότε λες κάτι γίνεται.

Cargo Lift - THEN

Από την άγνωστη εγχώρια σκηνή, με παραπομπές σε παλιούς καλούς Queensryche, θα περιμένω να τους δω σε κάποιο live (αμήν και πότε)

Kenn Nardi - Trauma

Από το πουθενά ήρθε και κόλλησε στο Playlist. Δεν τον γνώριζα, ούτε και τους Anacrusis. Ήχος που σε παραπέμπει στην αρχή των 90s αλλά συνθέσεις και ήχοι που σε κρατάνε για πολλές ακροάσεις. Διαμαντάκι.

The Quill - Earthrise

Κολλητικό stoner/doom από μια παλιά και όχι mainstream μπάντα.

Running Wild - Blood on Blood

Τα τραγούδια είναι στο ίδιο στυλ, το εξώφυλλο generic, τα τύμπανα drum machine και άλλες ντροπιαστικές διαπιστώσεις. Έχει όμως 3-4 τραγούδια που σου κολλάνε ρε γαμώτο.

Subterranean Masquerade - Mountain Fever

Γεμάτο χρώματα και ενδιαφέρουσες στιγμές, αρκετά progressive αυτοί οι Ισραηλινοί.

Volbeat - Servant of the Mind

Αυτό και αν ήταν αναπάντεχο από ένα γνωστό ραδιοφωνικό συγκρότημα. Αναφορές από Metallica, Sabbath ως Motorhead, μέχρι και death!

Υστερόγραφο:

Iron Maiden - Senjutsu

Τελικά δε μεγάλωσε ιδιαίτερα μέσα μου...

Narcos: Mexico

Στην πρώτη σεζόν είχε συγκεντρώσει τα φώτα. Στις τελευταίες μείναμε εμείς οι φαν των σειρών-"ντοκιμαντέρ" που τις παρακολουθήσαμε φανατικά. 

Μπορεί το Mexico να μην ήταν όσο καλό όσο στην Κολομβία αλλά το επίπεδο ήταν πάλι ψηλό. Και η τελευταία σεζόν έστω και με αρκετή δημιουργική φαντασία μας κράτησε ως την τελευταία σκηνή. Η αλήθεια είναι ότι δεν προβάλει τουριστικά το Μεξικό :Ρ, δείχνει όμως τον σκληρό κόσμο της βίας και των κεφαλών του ναρκεμπορίου. Οι χαρακτήρες πολύ προσεγμένοι και δυνατοί.

Απόσταση

Όποιος θυμάται τις εκπομπές και τα τηλεοπτικά παράθυρα τη δεκαετία του 90, θυμάται ότι όταν συνέβαινε κάτι υπήρχε αμέσως αντίδραση και πατιρντί.

Εδώ και πολλά χρόνια έχει αλλάξει η προσέγγιση. Η πρόσφατη περίπτωση Baldwin δείχνει πώς χειρίζονται πολύ επαγγελματικά αυτές τις καταστάσεις. Αφού πέρασε το κατάλληλο χρονικό διάστημα, εμφανίστηκε και παρουσίασε τα πράγματα από την πλευρά του. Άφησε να περάσουν οι πρώτες μέρες που τα πράγματα καίνε. Και στην Ελλαδίτσα αυτό συμβαίνει κατά κόρον. Με το που θα σκάσει κάτι, ο υπαίτιος θα αποσυρθεί από το δημόσιο βίο για λίγο καιρό και μετά θα επανέλθει σα να μη τρέχει τίποτα.

Αυτός ο τρόπος αντιμετώπισης, που είναι και ο πιο αποδοτικός, βασίζεται στην ανθρώπινη αντίληψη που αντιλαμβάνεται διαφορετικά τα πράγματα αν έχει μεσολαβήσει ένα χρονικό διάστημα, αν υπάρχει μεγάλη απόσταση, αν κάτι δεν είναι κοντινό από οποιαδήποτε άποψη. Πέρα από την πιο πάνω "κακή" χρήση, στην καθημερινότητα μας κάνει τα γεγονότα πιο θολά και με λιγότερη βαρύτητα. Κατά περίπτωση αυτό μπορεί να είναι είτε θετικό είτε αρνητικό.