A Maiden Story

Only The Good Die Young... Origins...
Ο μπασίστας Steve Harris θεωρείται ο δημιουργός και εμπνευστής του συγκροτήματος. Γεννήθηκε στις 12 Μαρτίου 1957 στο Leytonstone του Ανατολικού Λονδίνου. Επηρεάστηκε από τα συγκροτήματα: Genesis, UFO, Deep Purple, Led Zeppelin κ.α.
Από μαθητής ακόμα, άρχισε να παίζει σε διάφορα συγκροτήματα. Για πρώτη φορά έπαιξε επαγγελματικά με το συγκρότημα Smiler, το 1974, ενώ είχε προηγηθεί η συμμετοχή στους Gipsy 's Kiss (1972-1973). Στα τέλη του 1975, σε ηλικία 18 ετών, το εγκατέλειψε και ίδρυσε τους IRON MAIDEN το Δεκέμβριο.
Η αρχική σύνθεση του συγκροτήματος ήταν: Paul Day (φωνητικά), Dave Sullivan, Terry Rance (κιθάρες), Steve Harris (μπάσο), Ron Matthews (τύμπανα).


Give me Ed till I' m dead
Η σύνθεση του συγκροτήματος ήταν πολύ ρευστή τα πρώτα χρόνια με συνεχείς αλλαγές μελών. Έτσι λοιπόν από τα μέσα εώς τα τέλη του 1976 το group απαρτιζόταν από τους: Dennis Wilcock (φωνητικά), Bob Sawyer, Dave Murray (κιθάρες), Steve Harris (μπάσο), Ron Matthews (τύμπανα) Στα τέλη του '76 αποχώρησε ο Bob Sawyer ενώ από τις αρχές μέχρι τα μέσα του επόμενου χρόνου μέλη του συγκροτήματος ήταν οι: Dennis Wilcock (φωνητικά), Τerry Warram (κιθάρα), Tony Moore (Keyboards), Steve Harris (μπάσο), Thunderstick (τύμπανα). Ως τα μέσα του ίδιου έτους έφυγαν ο Τerry Warram και ο Tony Moore και επέστρεψε ο Dave Murray από τους Urchin. Το γεγονός ότι η μπάντα δεν έπαιζε punk αποτέλεσε τροχοπέδη στη προσπάθεια της να εξασφαλίζει χώρους για να εμφανίζεται. Το 1978 όμως εξασφαλίζουν τη συνεχή παρουσία τους στη pub Ruskin Arms ενώ τον Οκτώβριο του '79 εμφανίζονται, για πρώτη φορά ως headliner, στο θρυλικό Marquee club του Λονδίνου όπου και τους είδαν οι άνθρωποι της ΕΜΙ.
Μέχρι τον Ιανουάριο του 1980 οι IRON MAIDEN αποτελούνταν από τους: Paul Di' Anno (φωνητικά), Dave Murray (κιθάρες), Steve Harris (μπάσο), Doug Sampson (τύμπανα). Αυτή την περίοδο πέρασαν από τη θέση του κιθαρίστα κατά σειρά οι Paul Cairns, Paul Todd, Tony Parsons.
Οι IRON MAIDEN έκαναν το ντεμπούτο τους στο Cart and Horses του Stratford τον Μάιο του 1976,ενώ αργότερα εμφανίστηκαν στο Soundhouse, που ήταν το πιο γνωστό χεβυμεταλλάδικο κλάμπ του Λονδίνου, με τρία τραγούδια (Prowler, Iron Maiden, Invasion). Όταν τα τραγούδια αυτά βγήκαν σε μικρό δίσκο (Soundhouse Tapes) τον Νοέμβριο του 1979, πουλήθηκαν 5000 αντίτυπα σε δεκαπέντε μέρες. Στη συνέχεια έκαναν συμβόλαιο με την εταιρεία ΕΜΙ για την οποία αποδείχτηκαν το πιο επικερδές συγκρότημα: κέρδισαν πάνω από 45 πλατινένιους και χρυσούς δίσκους και έκαναν πωλήσεις πάνω από 50 εκατομμύρια δίσκους. Στις 15 Φεβρουαρίου του 1980 κυκλοφόρησε η συλλογή Metal for Muthas, με τη συμμετοχή τους με δύο τραγούδια, το Sanctuary και το Wrathchild. Στη συνέχεια περιόδευσαν μαζί με τα άλλα συγκροτήματα που συμμετείχαν στο δίσκο για τη "Metal for Muthas Tour", ως τον Μάρτιο.


Ο Derek Riggs είναι ο εμπνευστής του περιβόητου Eddie...
Ο Derek Riggs ήταν ο κύριος ζωγράφος του συγκροτήματος. Σχεδίασε τα εξώφυλλα όλων των άλμπουμ τους (εκτός των Fear of the Dark και Virtual XI), καθώς και των singles και Ε.Ρ. τους. Ο Riggs ήταν ένας απλός θαυμαστής τους, ο οποίος σχεδίαζε ζωγραφιές εμπνευσμένες από τα τραγούδια τους. Κάποτε πήγε ένα ντοσιέ με τις ζωγραφιές του στα γραφεία της δισκογραφικής εταιρείας ΕΜΙ, ελπίζοντας ότι θα μπορούσαν να φανούν χρήσιμες στα είδωλά του. Ο Rod Smallwood, μάνατζερ του συγκροτήματος, ενθουσιάστηκε τόσο με τις παραστάσεις εκείνες, ώστε υπέγραψε συμβόλαιο με τον Riggs ως ζωγράφο του συγκροτήματος. Σε όλα τα σχέδια του περιελάμβανε και το σύμβολό του, κάνοντας τους οπαδούς του συγκροτήματος να ψάχνουν που είναι κρυμμένο.
Στο μεταξύ ο drummer Doug Sampson αντικαταστάθηκε από τον Clive Burr, που προηγουμένως συμμετείχε στο συγκροτήμα Samson ενώ κιθαρίστας αυτή την εποχή ήταν ο Dennis Stratton (9/11/1954).


The Golden Years
To πρώτο τους άλμπουμ κυκλοφόρησε στις 11 Απρίλιου 1980 με τίτλο Iron Maiden και έφτασε αμέσως στο Νο 4. Είχε προηγηθεί το πρώτο single Running Free. Δημιουργήθηκαν μάλιστα και ορισμένα προβλήματα: το αρχικό εξώφυλλο του άλμπουμ απεικόνιζε το τερατάκι Eddie να πετάει κάτω το κομμένο κεφάλι της τότε πρωθυπουργού της Αγγλίας Margaret Thatser, αλλά εξαιτίας της λογοκρισίας, άλλαξε. Αργότερα όμως το single Sanctuary απεικόνιζε τον Eddie πάνω από το πτώμα της Thatser κι αυτό γιατί η πρωθυπουργός της Αγγλίας είχε δηλώσει ότι τέτοια συγκροτήματα διαφθείρουν την νεολαία και είχε σχίσει δημόσια μια αφίσα του συγκροτήματος. Ακολούθησε ευρωπαϊκή περιοδεία ("Iron Maiden Tour") με εμφανίσεις κυρίως στην Αγγλία, από τον Απρίλιο εώς τον Οκτώβριο του 1980.
Η σύνθεση του συγκροτήματος εκείνη την εποχή ήταν:
Paul Di' Anno (φωνητικά), Dave Murray, Dennis Stratton (κιθάρες), Steve Harris (μπάσο), Clive Burr (τύμπανα).
Με το τέλος της περιοδείας έφυγε από το συγκρότημα ο κιθαρίστας Dennis Stratton και προσχώρησε στους Lionheart, ενώ την περίοδο 1995-96 συνεργάστηκε με τον Paul Di' Anno. Αιτία της αποχώρησης ήταν οι μουσικές διαφορές με τα υπόλοιπα μέλη καθώς ήταν και πιο μεγάλος σε ηλικία. Αντικαταστάτης του ήταν ο Adrian Smith από τους Broadway Brats (πιο πριν στους Urchin).
Στις 2 Φεβρουαρίου 1981 κυκλοφορεί το δεύτερο άλμπουμ με τον τίτλο Killers (No. 12) και ακολουθεί η "Killer World Tour" από τις 17/2/81 (Ipswich) εώς τις 2 Αυγούστου (Long Beach). Τον Μάιο του ίδιου χρόνου κυκλοφόρησε το πρώτο video του συγκροτήματος Iron Maiden ενώ τον Σεπτέμβριο κυκλοφόρησε το πρώτο live EP τους Maiden Japan.
Την ίδια εποχή έδιωξε από τους κύκλους του τον τραγουδιστή Paul Di' Anno και τον αντικατέστησε με τον Bruce Dickinson (Shots και Samson) τον ίδιο μήνα.Οι λόγοι αυτής της απομάκρυνσης οφείλονται στις καταχρήσεις του Di' Anno (αλκοόλ, ναρκωτικά), ενώ ο ίδιος το 1985 δημιούργησε δικό του συγκρότημα, τους Di' Anno και ακολούθησαν οι δουλειές του με τους Gogmagog, Battlezone, Praying Mantis και οι δικοί του Killers. O Bruce Dickinson, που η φωνή του παρομοιάστηκε με σειρήνα συναγερμού (air raid siren) επειδή είχε σπάσει έτσι ένα ποτήρι, προερχόταν και αυτός από τους Samson (όπως και ο Clive Burr).
Οι IRON MAIDEN κυκλοφορούν στις 2 Μαρτίου 1982 το άλμπουμ The Number of The Beast που έμελλε να τους καθιερώσει παγκοσμίως και τους χάρισε ένα χρυσό δίσκο.Το LP ανέβηκε στο στο Νο 1 της Αγγλίας και στο Νο. 33 των Η.Π.Α . Η παγκόσμια τουρνέ τους "The Beast On The Road" ξεκίνησε τις 25 Φεβρουαρίου για να τελειώσει στις 10 Δεκεμβρίου (6 εβδομάδες στην Αμερική, παρουσία στην Ευρώπη, Αυστραλία, Ιαπωνία). Μετά το τέλος της ο drummer Clive Burr εγκατέλειψε το συγκρότημα και έπαιξε στους Trust (82/83), τους Gogmagog (85) και τους Desperado (88). Τη θέση του πήρε λίγο αργότερα ο Nicko McBrain (κανονικό όνομα Michael Henry) από τους Trust ενώ είχε παίξει και στους Streetwalkers, Travers.
Στη συνέχεια πήγαν στις Μπαχάμες, στο Νασάου, για να κάνουν διακοπές και να ηχογραφήσουν το νέο τους άλμπουμ. Τον Απρίλιο του 1983 πέρασαν από την Ελλάδα και μετέδωσαν το κομμάτι τους Flight of Icarus σε μια ραδιοφωνική εκπομπή. Σύμφωνα με τον Bruce Dickinson, οι στίχοι αναφέρονται στην καταπίεση των παιδιών από τους γονείς τους. Ο Δαίδαλος, ο πατέρας του Ίκαρου, έφτιαξε ελαττωματικά φτερά για το γιο του, προκειμένου να τον τιμωρήσει για την αλαζονεία του, έτσι ώστε να πέσει και να σκοτωθεί.
Στις 16 Μαΐου 1983 κυκλοφόρησε το νέο άλμπουμ των IRON MAIDEN με τίτλο Piece of Mind, το οποίο έφτασε στο Νο. 3 στην Αγγλία και στο No. 14 στις Η.Π.Α (ο πρώτος πλατινένιος δίσκος στην Αμερική). Η "World Piece Tour" ανέλαβε την προώθησή του από τις 2 Μαΐου ως τις 18 Δεκεμβρίου (στο Dortmund), η οποία ήταν η πιο επιτυχημένη του συγκροτήματος, ιδιαίτερα στις Η.Π.Α. Τον Ιούλιο κυκλοφόρησε το video Video Pieces.
Tον Σεπτέμβριο του 1984 (3/9/1984) κυκλοφόρησε το νέο άλμπουμ τους Powerslave, με αρχαία αιγυπτιακά θέματα. Ο δίσκος αυτός, ο οποίος θεωρείται από πολλούς ως ο κορυφαίος δίσκος του συγκροτήματος, έφτασε στο Νο. 2 και η νέα παγκόσμια τουρνέ τους ("World Slavery Tour") ξεκίνησε στις 9 Αυγούστου από την Βαρσοβία της Πολωνία.


World Slavery Tour
Ήταν η πρώτη φορά που μια δυτική μπάντα εμφανιζόταν πίσω από το Σιδηρούν Παραπέτασμα ενώ η συναυλία αυτή κυκλοφόρησε ως video Behind the Iron Curtain τον Απρίλιο του '85. Κατά τη διάρκεια της (ως τις 5 Ιουλίου 1985), περιόδευσαν σε Ευρώπη, Αμερική, Ιαπωνία και Αυστραλία ενώ έπαιξαν στο Rock In Rio Festival μπροστά σε 200.000 άτομα κάτω από τους Queen. Από δω και πέρα δεν θα εμφανιστούν ποτέ "κάτω" από κανέναν.
Το πρώτο live άλμπουμ του συγκροτήματος ονόματι Live After Death κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 1985 και αποτελεί ένα από τα κορυφαία live όχι μόνο των Άγγλων metallers αλλά και όλου του heavy metal, σε βαθμό που να συμπεριλαμβάνεται μέσα στην υπόλοιπη studio δισκογραφία τους.To άλμπουμ έφτασε στο Νο. 2 ενώ το αντίστοιχο video Live After Death στο Νο. 1. Οι ηχογραφήσεις έγιναν στο Long Beach Arena του Los Angeles των Η.Π.Α (14-17 Μαρτίου 1985).
Toν επόμενο χρόνο και συγκεκριμένα στις 9 Σεπτεμβρίου 1986, κυκλοφορούν το έκτο studio άλμπουμ τους με τον τίτλο Somewhere In Time (No. 3) και φουτουριστικό εξώφυλλο. Η πρωτοτυπία του συγκροτήματος να χρησιμοποιήσει synthesizer επικρίθηκε σε έντονο βαθμό όμως και αυτός ο δίσκος κυμάνθηκε σε πολύ υψηλά επίπεδα.


Somewhere On Tour
Μετά το τέλος της "Somewhere On Tour", η οποία διήρκεσε από τον Σεπτέμβριο του 1986 εώς τον Μάιο του επόμενου έτους, ακολούθησε ένα μικρό διάλειμμα για τα μέλη του συγκροτήματος μετά από πολύ καιρό. Στο διάστημα αυτό κυκλοφόρησε το video 12 Wasted Years.
Το 1988, στις 11 Απριλίου κυκλοφόρησε το concept άλμπουμ τους Seventh Son of a Seventh Son που αποτελεί και μία από τις κορυφαίες στιγμές του συγκροτήματος -αν όχι η κορυφαία- ενώ έφτασε για μια ακόμη φορά στο Νο 1 των charts της Αγγλίας.
Η "Seventh Tour of a Seventh Tour" ξεκίνησε από τoν Καναδά στις 13 Μαΐου και κορυφώθηκε στο Donington όπου μπροστά σε 107.000 άτομα και με την παρουσία των Κiss, Dave Lee Roth, Guns n' Roses, Helloween και Megadeth ήταν headliners στο θρυλικό "Monsters of Rock Festival". H μεγάλη επιτυχία τους συνεχίστηκε με συναυλίες σε όλη την Ευρώπη (και πρώτη φορά στην Ελλάδα στις 13 Σεπτεμβρίου) και παρουσίες σε κατάμεστους χώρους όπως τα Wembley Arena, Birmingham NEC, Hammersmith Odeon, ενώ έληξε στις 12 Δεκεμβρίου.


Seventh Tour of a Seventh Tour...
Η σύνθεση του συγκροτήματος για όλη την περίοδο 1983-1988 παρέμεινε σταθερή και ήταν η εξής: Bruce Dickinson (φωνητικά), Adrian Smith, Dave Murray (κιθάρες), Steve Harris (μπάσο), Nicko McΒrain (τύμπανα).
Μετά το τέλος της τουρνέ ακολούθησε η κυκλοφορία του video Maiden England (Νοέμβριος 1989), ενώ μέσα στο 1990 αποχώρησε ο κιθαρίστας Adrian Smith και τη θέση του πήρε το πρώην μέλος των Gillan και των White Spirit, Janick Gers. Τον Σεπτέμβριο το συγκρότημα περιόδευσε σε μικρά club στην Αγγλία,ωστέ να "δέσει" με τους υπόλοιπους ο νέος κιθαρίστας. Ο Adrian ακολούθησε solo καριέρα με τους A.S.A.P, τους Untouchables, Skeleton Crew, Psycho Motel και συμμετοχές στις μετέπειτα δουλειές του Dickinson.
Can I Play With Madness? Fall From Grace And Back Again...
Στις 9 Οκτωβρίου 1990 είναι η σειρά του Νo Prayer For The Dying ενώ είχε προηγηθεί λίγους μήνες πριν ο πρώτος προσωπικός δίσκος του Bruce Dickinson με τίτλο Tattooed Millionaire. Σύμφωνα με τον Dickinson με το δίσκο αυτό υπήρξε επιστροφή στον καθαρά μεταλλικό ήχο χωρίς την χρησιμοποίηση synthesizer (όπως είχε γίνει στα δύο προηγούμενα άλμπουμ).
Η "No Prayer on the Road" ήταν μια περιοδεία πιο λιτή σε σχέση με τις προηγούμενες και διήρκεσε από τον Οκτώβριο εώς τον Απρίλιο του 1991. Παρόλο που ο δίσκος αυτός παρουσιάζεται κατώτερος των προηγούμενων έφτασε στο Νο. 2 των charts ενώ για πρώτη φορά ένα single τους (Bring Your Daughter...to the Slaughter) βρέθηκε στο Νο. 1. Tον Νοέμβριο του '90 προηγήθηκε η κυκλοφορία του video The First Ten Years.
Το συγκρότημα εκείνη την εποχή και μέχρι το 1993 αποτελείται από τους: Bruce Dickinson (φωνητικά), Janick Gers, Dave Murray (κιθάρες), Steve Harris (μπάσο), Νicko McBrain (τύμπανα).
Δύο χρόνια μετά, στις 12 Μαϊου 1992 κυκλοφορεί το κύκνειο άσμα του Bruce Dickinson με τους IRON MAIDEN, το Fear of The Dark. Το εξώφυλλο ήταν από τον Melvin Grant (όπως και του Virtual XI). Μετά από παγκόσμια τουρνέ, ο τραγουδιστής του συγκροτήματος δήλωσε ότι έδωσε ότι είχε να δώσει με το συγκρότημα και ακολούθησε solo καριέρα. Παρόλαυτα ήταν ο τρίτος δίσκος του συγκροτήματος που έφτασε στην κορυφή των αγγλικών charts. Λίγους μήνες αργότερα θα κυκλοφορήσει μια συλλογή video clips,το From Here to Eternity.
Mέσα στο 1993 οι IRON MAIDEN κυκλοφόρησαν τρία live άλμπουμ. Κατά τη διάρκεια της "Fear of the Dark World Tour", η οποία ξεκίνησε από την Σκανδιναβία στις 5 Ιουνίου και τελείωσε στην Ιαπωνία στις 4 Νοεμβρίου του ίδιου έτους, ηχογράφησαν το Live At Donington. Αυτό έγινε στις 22 Αυγούστου 1992 στο "Μοnsters of Rock Festival" του Donington μπροστά σε 75.000 οπαδούς τους, ενώ το άλμπουμ κυκλοφόρησε (αρχικά) σε περιορισμένη έκδοση τον επόμενο χρόνο.
Το τέλος της "Fear of the Dark World Tour", όπως προαναφέρθηκε, ακολούθησε η δήλωση αποχώρησης του Dickinson και μετά μια αποχαιρετιστήρια τουρνέ του συγκροτήματος ("Real Live Tour"). Κατά τη διάρκεια της η μπάντα επισκεύθηκε για πρώτη φορά την Μόσχα και ηχογράφησε δύο νέα live άλμπουμ, τo A Real Live One και αργότερα το A Real Dead One. Στην αποχαιρετιστήρια συναυλία (28 Αυγούστου 1993), η οποία ήταν pay-per-view, ο μάγος Simon Drake «σκότωσε» τον Bruce επί σκηνής για να φανεί το τέλος εποχής στην ιστορία των θρύλων του heavy metal. Aκολούθησε η κυκλοφορία δύο video, του Live At Donington και του Raising Hell.
Τέλη του 1993 εισχωρεί στους κόλπους του συγκροτήματος νέος τραγουδιστής, ο Blaze Bayley των Wolfsbane. Με τον Bayley στα φωνητικά κυκλοφορούν τον πιο σκοτεινό τους δίσκο, το The X Factor. Ο δίσκος αυτός στάθηκε κατώτερος των προσδοκιών των φανατικών οπαδών τους (Νο. 8). Στις 3 Οκτωβρίου 1995 βγήκε στην κυκλοφορία, όμως πολύ γρήγορα έκανε τους περισσότερους να αναπολούν τις εποχές που το συγκρότημα είχε στις τάξεις του την Air raid siren. Επακολoύθησε η "Χ Factour" από τον Σεπτέμβριο εώς τον Απρίλιο του 1996, με παρουσίες σε νέα μέρη όπως το Ισραήλ και η Νότια Αφρική.
Tα μέλη του συγκροτήματος για την περίοδο 1993-1999 ήταν: Blaze Bayley (φωνητικά), Dave Murray, Janick Gers (κιθάρες), Steve Harris (μπάσο),Νicko McBrain (τύμπανα).
Μέσα στο 1996 το συγκρότημα θα κυκλοφορήσει το πρώτο Best, Best Of The Beast (Νο. 16). Ο δίσκος αυτός περιείχε ένα απάνθισμα από τα τραγούδια που έκαναν γνωστούς και καθιέρωσαν τους IRON MAIDEN ως ένα από τα κορυφαία συγκροτήματα του heavy metal. To καλοκαίρι εμφανίζονται ως headliner σε διάφορα festival.
Στις 23 Μαρτίου 1998 βγήκε στην κυκλοφορία το ενδέκατο studio άλμπουμ του συγκροτήματος με τον «εικονικό» τίτλο Virtual XI. Ο ήχος δεν παρουσιάστηκε σκοτεινός όπως στον προηγούμενο δίσκο, αποτελούσε όμως εξέλιξη του με αποτέλεσμα να μην πάει πολύ ψηλότερα στις πωλήσεις (Νο. 16). Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με την σκληρή κριτική που δεχόταν από οπαδούς και κριτικούς και το απρόσμενο πρόβλημα που παρουσιάστηκε στη φωνή του Bayley (αιτία ακύρωσης αρκετών εμφανίσεων στην Αμερική κατά τη διάρκεια της ("Virtual World Tour") στάθηκαν σημαντικοί παράγοντες στις μετέπειτα εξελίξεις.


Οι ΙRΟΝ MAIDEN μετά την επιστροφή του Bruce
Tον χειμώνα του 1998 οργίαζαν οι φήμες για αντικατάσταση του Bayley από κάποιον άλλο τραγουδιστή. Στις 10 Φεβρουαρίου 1999 ανακοινώνεται μέσα από την επίσημη τοποθεσία του συγκροτήματος στο Internet, η αναπάντεχη επιστροφή των Bruce Dickinson και Adrian Smith με την ταυτόχρονη φυγή του Blaze. Tαυτόχρονα αναγγέλθηκε νέα περιοδεία το καλοκαίρι και η κυκλοφορία καινούργιου δίσκου μέσα στο 2000.
Mετά τη λήξη της "Ed Hunter Tour" (Ιούλιος-Οκτώβριος 1999), η οποία είχε σκοπό την προώθηση του ομότιτλου video game, άρχισε η σύνθεση του καινούργιου δίσκου που είχε τίτλο Brave New World και κυκλοφόρησε στις 29 Μαΐου 2000. Η κυκλοφορία του νέου άλμπουμ έγινε δεκτή με ενθουσιασμό τόσο από τους οπαδούς όσο και από τους κριτικούς και έφτασε στο Νο. 7 των αγγλικών charts. Η δυναμική επάνοδος των IRON MAIDEN συνδυάστηκε με την "Brave New World Tour" περιοδεία, η οποία διήρκησε από τις 2 Ιουνίου εώς τις 10 Νοεμβρίου (Αθήνα) και έληξε στις 19 Ιανουαρίου 2001 στο Ρίο ντε Τζανέιρο. Η τελευταία αυτή συναυλία έγινε στα πλαίσια του Rock In Rio III, μπροστά σε 250.000 οπαδούς και η ηχογράφηση της κυκλοφόρησε ως νεό live το 2002 με τον απλό τίτλο Rock in Rio.
Μετά την επανένωση, η σύνθεση του συγκροτήματος είναι η εξής: Bruce Dickinson (φωνητικά), Adrian Smith, Janick Gers, Dave Murray (κιθάρες), Steve Harris (μπάσο), Νicko McBrain (τύμπανα).
Στο μεσοδιάστημα μεταξύ της κυκλοφορίας του live και του καινούργιου δίσκου κυκλοφόρησε ένα Greatest Hits με τίτλο Edward the Great, που μαλλον προοριζόταν για τους νεότερους οπαδούς του συγκροτήματος καθώς το Best of the Beast ήταν πιο ολοκληρωμένη κυκλοφορία." "Στις 8 Σεπτεμβρίου του 2003 κυκλοφόρησε το Dance of Death (Νο. 2), ένα άλμπουμ που πήγε καλύτερα σε πωλήσεις από το Brave New World σε σημείο να είναι το νούμερο 1 πανευρωπαικά την πρώτη βδομάδα κυκλοφορίας του. Στην Αμερική τα πράγματα ήταν διαφορετικά αλλά σε γενικές γραμμές ο δίσκος αν και κινείται σε υψηλά επίπεδα δεν είναι όσο καλός όσο ο προηγούμενος. Η Dance of Death Tour, που υπήρξε συνέχεια της καλοκαιρινής Give me Ed till I' m Dead Τour (μια κατουσίαν best of περιοδεία) ξεκίνησε στις 22 Οκτωβρίου και ολοκληρώθηκε στα μέσα Φεβρουαρίου του 2004. Τι μας επιφυλάσει το μέλλον των MAIDEN; Μόνο ο Clairvoyant το ξέρει...
Up the Irons!!!