Τρομοκράτες ή Επαναστάτες

Συνεχώς σημειώνονται, σε διάφορα μήκη και πλάτη του πλανήτη, πράξεις βίας από οργανώσεις που μάχονται για την αυτονομία ή την ανεξαρτητοποίηση των λαών τους. Ο IRA, η PLO, η ΕΤΑ, το PKK και οι τσετσένοι αυτονομιστές είναι οι πιο γνωστές. Όλες αυτές εξαιτίας των μεθόδων που χρησιμοποιούν χαρακτηρίζονται συλλήβδην από την διεθνή κοινότητα ως τρομοκράτες. Πραγματικά, τα όρια είναι πολύ λεπτά και δεν μπορεί να ισχύει και εδώ το μακιαβελικό «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», δηλαδή το ότι επειδή επιδιώκουμε κάτι καλό, μπορούμε να κάνουμε τα πάντα για να το αποκτήσουμε.

Ήδη από τον 19ο αιώνα άρχισε η διαμόρφωση των εθνικών κρατών. Είμαστε όμως στον 21ο και υπάρχουν ακόμα κάποια έθνη που καταδυναστεύονται. Και ως Έλληνες δεν μπορούμε να μπούμε και εμείς στη λογική ότι όποιος προσπαθεί να ξεσηκωθεί είναι τρομοκράτης. Γιατί και όταν ξεσηκωθήκαμε εμείς το 1821, τρομοκράτες μας χαρακτήριζαν. Και τότε χρησιμοποιούσαμε μεθόδους που έμοιαζαν τρομοκρατικές.
Αν πάρει κάποιος κάθε μία από τις προαναφερόμενες οργανώσεις που μάχονται για κάποιους σκοπούς, μπορεί να τις κατηγοριοποιήσει σε τρομοκρατικές και επαναστατικές. Αλλά τα κριτήρια είναι περισσότερο υποκειμενικά παρά αντικειμενικά. Όταν για παράδειγμα οι Παλαιστίνιοι μαχόνταν με πέτρες απέναντι στα όπλα των Ισραηλινών, κέρδιζαν τη συμπαράσταση όλων. Όταν όμως οι επιχειρήσεις αυτοκτονίας έγιναν μέθοδος, προβλημάτισαν και τους πιο ένθερμους υποστηρικτές τους.
Και φτάνουμε στο τελευταίο περιστατικό (μέχρι το επόμενο): την σφαγή στο Μπεσλάν. Η καταπίεση και οι διωγμοί στους Τσετσένους από το ρωσικό κράτος είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο. Όπως και καλοδεχούμενη είναι η προσπάθεια τους να εξασφαλίσουν την αυτονομία τους. Όμως αυτό που έγινε στο σχολείο της Ρωσίας αφαιρεί και το τελευταίο ίχνος δίκιου που έχουν. Αναφέρω ένα περιστατικό από τα πολλά που συνέβησαν εκεί και το οποίο προκαλεί την ανατριχίλα: δόθηκε η δυνατότητα σε κάποιες από τις μητέρες που ήταν μέσα να πάρουν ένα παιδί τους και να αφεθούν ελεύθεροι. Όμως μια από αυτές που είχε δύο παιδιά, παρακάλεσε να αφήσουν ελεύθερα τα δυο παιδιά της και να κρατήσουν αυτή. Οι αυτονομιστές δεν το συζήτησαν καν και την ανάγκασαν μπει στο δίλημμα να διαλέξει…Η μητέρα διάλεξε τη μικρότερη κόρη της, αφήνοντας τη μεγαλύτερη μέσα στο σχολείο…
Για ποια προσπάθεια για αυτονομία μπορούμε να μιλήσουμε μετά, αν υπάρχει τέτοια διαστροφή και θηριωδία; Και πάνω σε τι είδους νόμους θα κυβερνήσουν άνθρωποι με τέτοια μυαλά; Τρομοκράτες ή επαναστάτες; Κάτι χειρότερο από το πρώτο…