Πριν από μερικά χρόνια ο Jon Schaffer των Iced Earth και ο Hansi Kursch των Blind Guardian, όντας φίλοι (καλά υπάρχει άνθρωπος που να ανέχεται τον Schaffer :P) είπαν να κάνουν ένa project. Έδωσαν ένα όνομα που ταιριάζει πολύ με τα κανονικά γκρουπ τους (το Demons με τους Iced Earth και το Wizards με τους Blind Guardian) και κυκλοφόρησαν τον ομώνυμο δίσκο. Για κάποιον του χώρου αυτά είναι γνωστά καθώς ο δίσκος είχε κάνει ιδιαίτερη αίσθηση. Κι αυτό κυρίως λόγω του ότι και τα δυο γκρουπ τότε είχαν βγάλει τις καλύτερες (μάλλον) δουλειές τους.
Φυσικό ήταν λοιπόν μια τέτοια κίνηση να τραβήξει τα ενδιαφέρον. Πέρα όμως από αυτό και το άλμπουμ καθε αυτό πήρε καλές κριτικές και είχε καλό αντίκτυπο. Σε μένα πάλι δεν πολυάρεσε. Ο ήχος του δεν ήταν τόσο μίξη Iced Earth με Blind Guardian αλλά Iced Earth με τον Kursch στα φωνητικά. Αλλά κι αυτό δε θα με χαλούσε αν τα τραγούδια ήταν επιπέδου Dark Saga και Somehing Wicked... το οποίο όμως προφανώς δεν ίσχυε.
Αφού λοιπόν αναφερθήκαμε στο πριν αλλά και στην αποδοχή του πρώτου δίσκου ας πάμε και στο σήμερα και στο νέο δίσκο. Από τη μια ήταν αναπάντεχη κυκλοφορία αλλά ταυτόχρονα και καλοδεχούμενη. Ο ήχος γέρνει καθαρά προς τους Earth με τη ρυθμική του Schaffer να είναι παρούσα αλλά και τα φωνητικά του Kursch να χρωματίζουν ιδιαίτερα τον ήχο. Έναν ήχο που δεν μπορείς να πεις ότι διαφέρει πολύ από το ντεπούτο τους. Οι πιο "ήσυχες" στιγμές είναι και εδώ αρκετές και είναι σαφώς προτιμότερες από ένα ανελέητο κοπάνημα χωρίς νόημα. Ποιοτικά πιστεύω ότι το Touched by the Crimson King είναι ανώτερο του πρώτου δίσκου: πιο συμπαγής ήχος, καλύτερες συνθέσεις και δομές τραγουδιών. Οι δύο φίλοι φαίνεται ότι συνεργάζονται καλύτερα πλέον με θετικότερα αποτελέσματα.
Ο δίσκος ανοίγει ισοπεδωτικά με το Crimson King, το οποίο είναι πιο Iced Earth από ότι ήταν όλος ο τελευταίος τους δίσκος! Και ενώ περιμένεις το επόμενο κομμάτι να συνεχίζει στο ίδιο ύφος, ο πιο Guardian ρυθμός το κάνει πολύ ενδιαφέρον. Οι "'ήσυχες" στιγμές ακολουθούν ενώ ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα είναι και η διασκευή που κλείνει τον δίσκο, στο Immigrant Song (τι "ποιων είναι;"; Για να σοβαρευτούμε λίγο :@).
Κλείνοντας και την κριτική να πω ότι το Touched by... τελικά ήταν αναπάντεχα καλό. Τόσο ο ήχος των Iced Earth όσο και των Blind Guardian, συνεχίζει να μ' αρέσει περισσότερο αλλά οι Demons & Wizards δείχνουν ότι μπορούν να αφήσουν το δικό τους στίγμα. Νομίζω ότι η τελευταία τους προσπάθεια θα βρίσκεται ανάμεσα στις σκέψεις μου όταν έρθει η ώρα να γράψω το Τοp 10 του 2005.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου