Seps in Salonica

Αυτό το Dirty Deed δεν είναι ένα review δίσκου αλλά μια αναφορά σε ένα συγκρότημα εν όψει της επερχόμενης συναυλίας του. Ίσως μάλιστα να έχει και συνέχεια με την ανασκόπηση της συναυλίας. Στις 22 του Μάρτη έρχονται στην πόλη της Θεσσαλονίκης οι Sepultura. Ούτε το σπουδαιότερο συγκρότημα του πλανήτη είναι ούτε και το πιο hot της εποχής. Αλλά έιναι ένα πολύ σημαντικό γκρούπ εκ Βραζιλίας ορμώμενο. Μια σύντομη αναφορά στην πορεία του για να μας ανοίξει η όρεξη εν όψει του live.



Κάπου στα μέσα της δεκαετίας του 80 κάτι παλικάρια στις ζούγκλες του Αμαζονίου άρχισαν να αφουγκράζονται τον ανερχόμενο μεταλλικό ήχο. Αλλά ζώντας σε ένα πιο primitive περιβάλλον οδηγήθηκαν και σε αντίστοιχες μουσικές εκφράσεις. Έτσι κυκλοφορούν το Morbid Visions και το 1987 το Schizoprenia. Την εποχή που το thrash μεσουρανούσε οι Sepultura έβαλαν το δικό τους λιθαράκι. Καλούτσικες προσπάθειες αλλά μέχρι εκεί. Οι δύο επόμενοι δίσκοι (Beneath... και Arise) κινούνται στην ίδια thrash λογική με τους προκατόχους τους αλλά δείχνουν ένα γκρουπ πολύ βελτιωμένο, πιο κατασταλαγμένο και ικανό να αποτελέσει ηγέτη της σκηνής. Και πραγματικά το Arise θεωρείται από πολλούς ο κορυφαίος δίσκος τους καθώς περιέχει πολύ καλά κομμάτια. Αυτό όμως που τους έκανε εκτός από ένα εμπνευσμένο γκρουπ και μια μεγάλη επιρροή ήταν οι επόμενοι δύο δίσκοι τους. Το Chaos AD κυκλοφόρησε το 1993 και με τον groovάτο, βαρύ και με στοιχέια tribal ήχο τους όχι μόνο τους ξεχώρισε αλλά και έγινε σημείο αναφοράς. Στην ίδια κατεύθυνση, με περισσότερα στοιχεία tribal αλλά όχι τόσο καλό, ήταν το Roots. Από αυτόν το δίσκο, περισσότερο από κάθε άλλον, επηρεάστηκε μια ολόκληρη σκηνή, το nu metal. Δύσκολα γκρουπ που σήμερα μεσουρανούν (πχ Korn) θα ήχαν αυτόν τον ήχο.



Αυτή ήταν η πιο σημαντική περίοδος στην ιστορία των Seps. Μετά από αλλαγές στη σύνθεση τους και κάποιες όχι τόσο επιτυχημένες προσπάθειες φτάνουμε στο σήμερα. Αλλά επειδή όταν ακούγεται η μουσική, τα λόγια περιττεύουν... Roots bloody roooooots



Μετά

Αν βαριόμασταν θα λέγαμε απλά ότι "μετά από 12 χρόνια οι Sepultura ξαναήρθαν στην Θεσσαλονίκη και έδωσαν ένα live αντάξιο του ονόματος τους" και θα τελειώναμε. Αλλά επειδή το γεγονός χρίζει περισσότερης αναφοράς ας επεκταθούμε λίγο.


Και χρίζει γιατί κατάφεραν να γεμίσουν την Αποθήκη του Μύλου. Δεν ξέρω πόσο ακριβώς χωράει αλλά κοντά στα 1500 άτομα θα ναι. Δεν ήμασταν βέβαια ο ένας πάνω στον άλλον αλλά OK. Γρήγορα στο ψητό αφού περί του γκρουπ τα παμε. Μετά από 20λεπτή καθυστέρηση βγήκαν τελικά στη σκηνή παίζοντας το ... Χμμ ο ήχος ήταν τόσο κακός που για τα πρώτα 2-3 τραγούδια δεν υποφερόταν. Μετά έστρωσε ενώ και οι αντιδράσεις του κοινού ήταν οι αναμενόμενες: ξύλο μπροστά και headbanging πιο πίσω. Το setlist τους ήταν γεμάτο. Κορυφαίες στιγμές το Territory και το Arise αλλά έφτασαν μέχρι και τον πρώτο δίσκο τους παίζοντας την επιτομή της καφρίλας, Necromancer. Πάντως το τιμήσαμε κι αυτό με headbanging :P


Γενικά και χωρίς να θέλω να φανώ μεμψίμηρος, το live δεν ήταν τόσο καταιγιστικό όσο το περίμενα. Ίσως φταίει ότι έπαιξαν λιγότερο από 1 1/2 ώρα, ίσως ότι δεν έπαιξαν κανά δυο must τραγούδια (Orgasmattron, Slaves of Pain). Μετά από τόσα live που έχω παρακολουθήσει, θα λεγα ότι περισσότερο ήταν η διάρθρωση του setlist παρά τα δύο παραπάνω. Τέλος πάντων, το θέμα είναι ότι με το πέρας της συναυλίας σου έμενε μια ευχάριστη και δυναμική αίσθηση ενώ ακόμα και τώρα (στη δουλειά!), σιγοτραγουδάω τους στίχους του Propaganda... Don't, don't believe what you see. Don't, don't believe what you read!




ΥΓ Το να πας στους Sepultura και να τρως έξω από το συναυλιακό χώρο Ιον Αμυγδάλου μάλλον δεν πολυκολλάει. Έτσι δεν είναι ρε sleepless; :P :P