U2 - How to Dismantle an Atomic Bomb

Να και ένας δίσκος που δεν είναι metal, αλλά αφορά τους πάντες: Rockers, popers, lovers and sinners. Πρόκειται για μια μπάντα που έχει βγάλει τραγουδάρες και δισκάρες και αντικειμενικά είναι μία από τις μεγαλύτερες του rock σήμερα (τουλάχιστον). :)


Όλων το αυτί θα έχει πάρει σε κάποιο σταθμό το Vertigo που είναι και το πρώτο κομμάτι αυτού του δίσκου. Καλό και πιασάρικο. Κάτι σαν Beautiful Day ας πούμε. Αυτό που ακολουθεί όμως δεν είναι το ίδιο. Ακόμα ψάχνω να βρω ένα δυνατό τραγούδι.


Γενικά ο δίσκος κινείται σε χαλαρά, ήσυχα επίπεδα. Για κάποιον που έχει μάθει σε συνεχές «χτύπημα» και κανά δυο χαλαρές στιγμές σε ένα δίσκο (εμένα δηλαδή Razz) και γνωρίζοντας το παρελθόν των U2, του κάνει λίγο εντύπωση.


Βασικά δυσκολεύομαι να προσεγγίσω βαθμολογικά τον δίσκο. Όσο τον ακούω τόσο μεγαλώνει μέσα μου. Απλά δεν έχει την τραγουδάρα που μας έχουν καλομάθει αλλά από την άλλη όλα τα τραγούδια έχουν μια σταθερή ποιότητα. Η ατμόσφαιρα και τα συναισθήματα που ξέρουν τόσο καλά να δημιουργούν οι Ιρλανδοί είναι και εδώ παρόντα. Επομένως μην είμαστε και πλεονέκτες..