Ενώ βρίσκομαι εν τω μέσω ζυμώσεων για το colpo grosso μέσα στον ΕΣ (δεν λέω περισσότερα για να μην το γκαντεμιάσω), στις ατελείωτες ώρες θαλαμοφυλίκι και ξάπλας (δεν τρέχουμε όλοι όπως τα πουστόνεα), διάφορα περνάνε από το μυαλό σου. Και ένα εκ των σημαντικότερων είναι τι είναι αυτό που κρατάει μια σχέση, μια φιλία. Τι τις κάνει να διαρκούν και διατηρούν την ποιότητα τους. Πέρα από τα τετριμμένα που μπορείτε να τα ακούσετε και σε εκπομπή της Δρούζα, εγώ θα σταθώ στην ανοχή αλλά και την τύχη. Γιατί για να κρατηθεί κάτι και να μη θαμπώσει χρειάζεται λίγο νερό στο κρασί, χρειάζεται να μην παίρνεις τα πράγματα τοις μετρητοίς, να μην πιάνεσαι από κάθε κουβέντα του εκάστοτε φίλου. Αν ξέρεις ποιος είναι απέναντι το προσπερνάς. Αλλά όσο καλές προθέσεις να έχουν και οι δυο πλευρές πρέπει να είσαι τυχερός για να βρεις ανθρώπους ανεκτικούς, πρόσχαρους, που λύνουν τα προβλήματα και δεν τα δημιουργούν. Ανθρωπους που ξέρεις ότι δεν θα σε πουλήσουν αν δεν τους πουλήσεις. Μέχρι στιγμής πιστεύω ότι έχω την τύχη να έχω τέτοιους δίπλα μου.
ΥΓ Δεν χρειάζεται να τους κυνηγήσεις, θα σε βρούν αυτοί.
ΥΓ 2. Είπα και γω να γράψω κάτι πιο εσωτερικό βρε παιδιά..
:)
ΑπάντησηΔιαγραφή