Αφορμή για να γράψω τα παρακάτω ήταν ένα DVD των U2 για το πως έγραψαν το Joshua Tree, ένα δίσκο με μερικά καταπληκτικά τραγούδια. Από το 1987 μέχρι σήμερα έχουν κατορθώσει, με κάποια σκαμπανευάσματα, να βρίσκονται στην πρώτη γραμμή. Πέρα από το ταλέντό τους, τους ευνοεί σίγουρα και ο ήχος τους που είναι πιο εμπορικός σε σχέση με γκρουπ του πιο σκληρού ροκ για παράδειγμα. Η απορία που προκύπτει όμως είναι γιατί με τον τελευταίο δίσκο τους (How to dismantle an atomic bomb) και όχι με το σαφώς ανώτερο Joshua Tree έχουν γνωρίσει τόση μεγάλη επιτυχία: 4-5 Grammy (για τον πούτσο βραβεία κατά τη γνώμη μου), τρελές πωλήσεις, πιο επιτυχημένη περιοδεία της χρονιάς. Μου φαίνεται κάνουν καλή δουλειά οι δισκογραφικές ενώ και το κοινό έχει ανάγει ορισμένα γκρουπ σε ημίθεους, επιβραβεύοντας οποιαδήποτε κυκλοφορία τους. Παράδειγμα της ίδιας κατηγορίας αποτελούν οι Rolling Stones καθώς και οι Metallica. Δε λέω, μια χαρά δίσκος είναι το How to dismantle an atomic bomb αλλά δεν είναι και ο καλύτερος δίσκος όλων των εποχών για να δικαιολογεί όλο αυτό τον πανικό. Δεν ξέρω αν με πιάνετε...ΥΓ Μου φαίνεται παρασχολούμε με μουσική. Λες και αυτό είναι το σημαντικότερο στη ζωή μας. Πριν λίγες ώρες που πήγα για καφέ με ένα φιλαράκι, όταν έφυγα μου έκανε εντύπωση που δε μιλήσαμε για μουσική. Παν μέτρον άριστο. Ας ασχοληθούμε λίγο και με μας
ΥΓ 2. Η σκηνή των U2 στη φώτο κολλάει και με τη σημερινή μέρα ;)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου