27 Μαΐου 2006
Ποτέ δεν είναι αργά
20 Μαΐου 2006
Run to the hills
ΥΓ Ο Γράψας (ο αρχηγός του στρατού) ήρθε και έγραψε τα στελέχη του τάγματός μου εκεί που ξέρουμε. Γελάμε οι φαντάροι με τους αιώνιους «ψαράδες»
7 Μαΐου 2006
Dokken, Firewind, Γάκης and the Troublemakers, W.A.N.T.E.D
Βασικά επρόκειτο για ένα mini festival καθώς μαζί με τους Dokken έπαιζαν άλλες τρεις μπάντες: οι Firewind, ο Γάκης με τους Troublemakers και οι W.A.N.T.E.D. Ως παλιά καραβάνα (sic) αποφάσισα να μην πάω από τις 8 που ξεκινούσε το πρώτο γκρουπ αλλά λίγο πιο μετά για να δω και τον Γάκη με την μπάντα του που ποτέ δεν έχει τύχει να δω ζωντανά. Δεν ήταν γραφτό όμως ούτε και αυτή τη φορά γιατί συνέβησαν μερικά «ωραία» γεγονότα. Καταρχήν δεν έστριψα εκεί που έπρεπε με αποτέλεσμα να βρεθώ στου διαόλου τη μάνα και μετά από περιπλάνηση να φτάσω στο Μύλο κατά τις 9 παρά. Δε βαριέσαι κάτι θα προλάβω σκέφτηκα. Πάω και στέκομαι στην ουρά μαζί με αρκετό κόσμο, μικρότερης ηλικίας. Θα σκέφτηκαν όλοι όπως και γω είπα. Να που βλέπω στην ουρά και μια σειρά μου, το μεγαλύτερο αρχίδι που έχω γνωρίσει στον ΕΣ. Ούτε γεια δεν είπαμε. Τι να θέλει αυτός εδώ, αφού δεν έχει καμιά σχέση με τέτοια ακούσματα; Τέλος πάντων. Φτάνω στην πόρτα και διαπιστώνω ότι περίμενα σε λάθος μέρος: εκεί γινόταν ένα event hip hop. Ω ρε γλέντια!
![](http://photos1.blogger.com/blogger/4405/2037/320/DOKKEN%201.jpg)
Μετά από τους Firewind αναμονή για τους headliners υπό τους ήχους black metal. Ναι σωστά διαβάσατε o dj φαίνεται ήταν κανένας κάφρος και έχωσε Rotting Christ, Dimmu Borgir κλπ. Όχι ότι μας χάλασε.
![](http://photos1.blogger.com/blogger/4405/2037/320/DOKKEN%203.jpg)
Μια ευχάριστη βραδιά που τα απρόοπτα δε σε χαλάνε αλλά αντιθέτως σε διασκεδάζουν έλαβε τέλος. Παράπονα για τη διοργάνωση σίγουρα υπάρχουν αλλά ποιος ασχολείται. The night is all that we need
ΥΓ Όταν γύρισα σπίτι έκανα την τραγική διαπίστωση πως είχα να πάω σε live από το Rockwave του 2005 :S
6 Μαΐου 2006
Αγαπητό ημερολόγιο…
Καιρό είχα να γράψω. Όχι λόγω των αργιών του Πάσχα ούτε γιατί δεν προλάβαινα. Απλά τα πράγματα κυλάνε πιο ομαλά από ότι πριν και ως γνωστόν “good news is no news”. Στο στρατό τα πράγματα για μένα είναι καλά αφού και πολύ χαβαλές υπάρχει αλλά και σχεδόν καθόλου υπηρεσία. Καλυτερεύει όμως ο καιρός, κάτι που συνεπάγεται στρατιωτικές ασκήσεις και τρέξιμο. Στον ΕΣ είναι κάπως ανάποδα τα πράγματα. Φτιάχνοντας ο καιρός χαλάει η υπηρεσία και η ομαλότητα. Αγήματα όλη την ώρα, περισσότερες καθαριότητες, αγγαρείες. Λίγες μέρες όμως τους μείνανε.
Αν και βγαίνω πολύ συχνά πλέον, έχω χαθεί με τους περισσότερους φίλους μου. Οι περισσότεροι δουλεύουν κάπου και ο ελεύθερος τους χρόνος είναι λίγος, άλλοι είναι φαντάροι σαν κι εμένα (όχι και σαν κι εμένα :P) και βρίσκονται μακριά. (Άντε Radi τελειώνουν οι διακοπές στα νησιά του Αιγαίου, καιρός να έρθεις Σαλόνικα!) Δεν είναι μόνο αυτό όμως. Η συνοχή ή καλύτερα η ύπαρξη παρέας έχει χαθεί ενώ διακρίνω ότι μεταβάλλονται σε κάποιο βαθμό και τα ενδιαφέροντά μας. Αναμενόμενα όλα τα παραπάνω, σε οδηγούν όμως στο να κοιτάξεις και πιο πέρα. Οι φιλίες από το στρατό δεν ξέρω αν κρατάνε, αξίζουν όμως μια προσπάθεια…
Η μουσική είναι κομμάτι της ζωής μας, πόσο μάλλον η καλή μουσική. Ανακοινώθηκαν επιτέλους τα ονόματα της 2ης και τελευταίας μέρας του φετινού Rockwave. Της metal μέρας. Όσοι περιμένατε τους AC/DC (και είστε γραφικοί), τους Metallica ή τους Guns n’ Roses θα μείνετε μια ακόμη φορά με το πουλί στο χέρι. Έχουμε και λέμε: The Cult, Crimson Glory, Celtic Frost, Moonspell. Με μια πρώτη ματιά παρατηρώ ότι πρόκειται για αν όχι μεγάλα τουλάχιστον για καλά ονόματα. Αρχίζοντας από το τέλος, οι Moonspell είναι μια πολύ καλή μπάντα που βγάζει καλούς δίσκους μέχρι σήμερα. Το τελευταίο τους αν και δε το άκουσα ακόμα, μου έχουν πει ότι λέει. Οι Celtic Frost αποτελούν μια μεγάλη αξία του μαύρου ήχου καθώς τα έργα τους στα τέλη του 80 επηρέασαν ολόκληρες σκηνές. Ομολογώ όμως ότι δεν έχω ασχοληθεί μαζί τους. Όσοι τους ξέρουν όμως θα τρέξουν φέτος στη Μαλακάσα. Οι Crimson Glory με τον Midnight στα φωνητικά μετά από πάρα πολλά χρόνια, θα μας γυρίσουν και αυτοί στα τέλη των 80s με μερικά τραγούδια ύμνους. Τέλος οι Cult με το χαρακτηριστικό ύφος τους και τη φωνή του Ian Astbury θα μας χωρέψουν για τα καλά στους ρυθμούς του Firewoman, Edie (Ciao Baby), She Sells Sanctuary κλπ. Συνοψίζοντας, το πολύ θετικό είναι ότι με εξαίρεση τους Moonspell τα άλλα γκρουπ δεν τα έχουμε δει εδώ και πάρα πολλά χρόνια ως και καθόλου. Το αρνητικό ότι δεν υπάρχει το πολύ μεγάλο όνομα, όπως πέρυσι και πρόπερσι για να τραβήξει τις χιλιάδες κόσμου. Η αλήθεια είναι πως εγώ το σκέφτομαι τι θα κάνω.
Αυτά λοιπόν. Οι χιλιάδες αναγνώστες μου θα πρέπει να ικανοποιήθηκαν με το σημερινό μου post :P Ciao Babies
ΥΓ. Φεύγω για το live των Dokken. Better unchain the night…