Αγαπητό ημερολόγιο…

Καιρό είχα να γράψω. Όχι λόγω των αργιών του Πάσχα ούτε γιατί δεν προλάβαινα. Απλά τα πράγματα κυλάνε πιο ομαλά από ότι πριν και ως γνωστόν “good news is no news”. Στο στρατό τα πράγματα για μένα είναι καλά αφού και πολύ χαβαλές υπάρχει αλλά και σχεδόν καθόλου υπηρεσία. Καλυτερεύει όμως ο καιρός, κάτι που συνεπάγεται στρατιωτικές ασκήσεις και τρέξιμο. Στον ΕΣ είναι κάπως ανάποδα τα πράγματα. Φτιάχνοντας ο καιρός χαλάει η υπηρεσία και η ομαλότητα. Αγήματα όλη την ώρα, περισσότερες καθαριότητες, αγγαρείες. Λίγες μέρες όμως τους μείνανε.

Αν και βγαίνω πολύ συχνά πλέον, έχω χαθεί με τους περισσότερους φίλους μου. Οι περισσότεροι δουλεύουν κάπου και ο ελεύθερος τους χρόνος είναι λίγος, άλλοι είναι φαντάροι σαν κι εμένα (όχι και σαν κι εμένα :P) και βρίσκονται μακριά. (Άντε Radi τελειώνουν οι διακοπές στα νησιά του Αιγαίου, καιρός να έρθεις Σαλόνικα!) Δεν είναι μόνο αυτό όμως. Η συνοχή ή καλύτερα η ύπαρξη παρέας έχει χαθεί ενώ διακρίνω ότι μεταβάλλονται σε κάποιο βαθμό και τα ενδιαφέροντά μας. Αναμενόμενα όλα τα παραπάνω, σε οδηγούν όμως στο να κοιτάξεις και πιο πέρα. Οι φιλίες από το στρατό δεν ξέρω αν κρατάνε, αξίζουν όμως μια προσπάθεια…

Η μουσική είναι κομμάτι της ζωής μας, πόσο μάλλον η καλή μουσική. Ανακοινώθηκαν επιτέλους τα ονόματα της 2^ης και τελευταίας μέρας του φετινού Rockwave. Της metal μέρας. Όσοι περιμένατε τους AC/DC (και είστε γραφικοί), τους Metallica ή τους Guns n’ Roses θα μείνετε μια ακόμη φορά με το πουλί στο χέρι. Έχουμε και λέμε: The Cult, Crimson Glory, Celtic Frost, Moonspell. Με μια πρώτη ματιά παρατηρώ ότι πρόκειται για αν όχι μεγάλα τουλάχιστον για καλά ονόματα. Αρχίζοντας από το τέλος, οι Moonspell είναι μια πολύ καλή μπάντα που βγάζει καλούς δίσκους μέχρι σήμερα. Το τελευταίο τους αν και δε το άκουσα ακόμα, μου έχουν πει ότι λέει. Οι Celtic Frost αποτελούν μια μεγάλη αξία του μαύρου ήχου καθώς τα έργα τους στα τέλη του 80 επηρέασαν ολόκληρες σκηνές. Ομολογώ όμως ότι δεν έχω ασχοληθεί μαζί τους. Όσοι τους ξέρουν όμως θα τρέξουν φέτος στη Μαλακάσα. Οι Crimson Glory με τον Midnight στα φωνητικά μετά από πάρα πολλά χρόνια, θα μας γυρίσουν και αυτοί στα τέλη των 80s με μερικά τραγούδια ύμνους. Τέλος οι Cult με το χαρακτηριστικό ύφος τους και τη φωνή του Ian Astbury θα μας χωρέψουν για τα καλά στους ρυθμούς του Firewoman, Edie (Ciao Baby), She Sells Sanctuary κλπ. Συνοψίζοντας, το πολύ θετικό είναι ότι με εξαίρεση τους Moonspell τα άλλα γκρουπ δεν τα έχουμε δει εδώ και πάρα πολλά χρόνια ως και καθόλου. Το αρνητικό ότι δεν υπάρχει το πολύ μεγάλο όνομα, όπως πέρυσι και πρόπερσι για να τραβήξει τις χιλιάδες κόσμου. Η αλήθεια είναι πως εγώ το σκέφτομαι τι θα κάνω.

Αυτά λοιπόν. Οι χιλιάδες αναγνώστες μου θα πρέπει να ικανοποιήθηκαν με το σημερινό μου post :P Ciao Babies

ΥΓ. Φεύγω για το live των Dokken. Better unchain the night…