

Μόνο και μόνο που μπήκαν στη διαδικασία να δημιουργήσουν τον διάδοχο του θρυλικού άλμπουμ του 1988 φτάνει για να τους βάλει ανάμεσα στους κορυφαίους της χρονιάς. Μουσικά επανήλθαν οι θύμησες τους τότε και στιχουργικά ξεδιπλώθηκε η συνέχεια μιας συναρπαστικής ιστορίας

Η μπάντα από την Finisterra κρατάει τη σημαία ψηλά και μετά το πολύ καλό Antidote, το Memorial είναι ένας δίσκος με τραγούδια και ύφος που θα μείνουν. Πραγματικά μπράβο τους.

Η ανερχόμενη δύναμη, η μπάντα που έχει απασχολήσει τον τύπο και τον κόσμο χωρίς να κάνει κάτι προκλητικό, με το Crusade γίνεται ακόμα πιο metal και δείχνει τις δυνατότητες της. Περισσότερο σαν τον προάγγελο του μεγάλου μπαμ μου κάνει…

Η περίπτωση τους θυμίζει αυτή των Manowar πριν κάποια χρόνια, που τα προγνωστικά ήταν ότι θα κυκλοφορήσουν πατάτα αλλά κυκλοφόρησαν δισκάρα. Πορωτικοί ρυθμοί, προβοκατόρικοι στίχοι και τίτλοι, thrash και ξανά thrash. Religion is war!

Πανέμορφος δίσκος. Αρκούνε αυτές οι δύο λέξεις αλλά αν είναι να πω περισσότερα θα πρόσθετα ότι οι Φιλανδοί βρίσκονται στα καλύτερα τους και δημιουργούν τραγούδια που τα ακούς χίλιες φορές και δεν τα βαριέσαι. Ένα τραγούδι για κάθε μία από τις λίμνες της χώρας τους

Η μεγαλύτερη μπάντα του metal είναι συνεπής στο ραντεβού της με ένα δίσκο που αναπάντεχα ταρακούνησε τους πάντες. Σάρωσε τα chart, ξεπέρασε το 1 εκατομμύριο πωλήσεις από την πρώτη κιόλας βδομάδα και κυρίως έγραψε μουσική που κάθε νότα της είναι βουτηγμένη στην έμπνευση. Bow to the Kings!

Όποιος έριχνε καμιά ματιά στην Playlist μου (στα δεξιά του blog ντε!) θα παρατηρούσε ότι ο δίσκος αυτός στρογγυλοκάθησε εκεί για πολλές βδομάδες. Δύσκολος ο ανταγωνισμός αλλά χωρίς πολλές σκέψεις αναδείχτηκε ο top δίσκος του 2006. Δε χρειάζονται ούτε όμορφα επίθετα, ούτε βαθιές αναλύσεις. Riff, groove, attitude, φωνητικά, περιεχόμενο, μουσική που ορίζει το metal των 00s.
Σωστός. Συμφωνώ σε όλα.
ΑπάντησηΔιαγραφή