Όπως πάντα σχεδόν

Έκατσα, όπως πάντα σχεδόν, να δω το ντέρμπι της Θεσσαλονίκης ανάμεσα στον Άρη και τον ΠΑΟΚ. Από άποψη θεάματος το παχνίδι ήταν ένα μαύρο χάλι, όπως πάντα σχεδόν. Γυρνώντας έβαλα να ακούσω ράδιο και οι αρμόδιοι εντός ή εκτός εισαγωγικών (δημοσιογράφοι και προπονητές αντίστοιχα) μου φάνηκαν ευχαριστημένοι. Σαν άτομα που πληρώνονται από αυτό, καλά κάνουν και είναι ικανοποιημένοι γιατί το μεροκάματο βγάζουν. Μεροκάματο παχυλό βεβαίως βεβαίως.
Τώρα να πω και μια γνώμη για το καθαρά αγωνιστικό. Ο Άρης παρουσιάστηκε πολύ χάλια. Ούτε μια φάση της προκοπής δεν έκανε, ούτε ανάπτυξη είχε, ούτε καμιά φοβερή αγωνιστικότητα έδειξε. Ευθύνη μεγάλη φέρουν οι παίικτες με τον Χαλκιά που έπνιξε το γκολ (πρώτο λάθος στο πρωτάθλημα έκανε, συγχωρείται) και τον Παπαδόπουλο (το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού) να είναι οι αρνητικοί πρωταγωνιστές. Βασικά το ματς το έχασε ο προπονητής. Κατέβασε την ομάδα όπως στο προηγούμενο ματς, που είχε κάνει το χειρότερο παιχνίδι. Που πας ρε θείο...
Συγχαρητήρια στον ΠΑΟΚ για τη νίκη αλλά σαν εμφάνιση ήταν μέτρια. Προχωράει στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα η ομάδα. Αν της μείνει κάτι από αυτή τη χρονιά θετικό θα είναι.

ΥΓ Λέω να ανεβάζω και πιο χαλαρά post, όπως αυτό, από δω και πέρα.