Decade of Aggression

Το προηγούμενο post ήταν καλή πάσα για να να γράψω για κάτι που είχα στο μυαλό μου από καιρό. Αναμνήσεις από την δεκάχρονη σχέση μου… με το metal.

Take my hand I ‘ll lead you to the promised land


The beginning:
Αν θυμάμαι καλά όλα ξεκίνησαν κάπου στα τέλη του 1996 ή αρχές του 1997. Μέχρι τότε η μουσική ήταν κάτι που δε με πολυαπασχολούσε και η επαφή με το rock και το metal κάτι Gun n’ Roses στο Δημοτικό και τίποτα video clip τυχαία στην τηλεόραση. Έτυχε λοιπόν στο Λύκειο να κάθομαι με ένα παλικάρι που είχε γέλιο αλλά από μαθήματα ήταν σκράπας. Το όνομα του ήταν Λουκάς και ενώ η μάνα του ήταν τραγουδίστρια σε σκυλάδικο αυτός άκουγε Iron Maiden. Με έπρηζε να ακούσω και με το ζόρι μου έδωσε μια κασέτα τους. Για να είμαι ειλικρινής τα πρώτα ακούσματα δε μου έλεγαν τίποτα αλλά σιγά σιγά άρχισα να ξεχωρίζω τις αρετές αυτής της μουσικής. Έτσι του ζήτησα και άλλες κασέτες και λίγο αργότερα από τον Αλέξη που είχε περισσότερα ακούσματα. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία.

Επιρροές από: Λουκά, Αλέξη

Επιρροές σε: ας σηκώσουν το χέρι τους

Πρώτη αγάπη (και παντοτινή): Iron Maiden

Συναυλίες-σταθμοί: Iron Maiden (Θέατρο Δάσους 1998), Saxon, Rockwave ’04 (1η μέρα), Rockwave ’05 (Black Sabbath)

Φετίχ: κασέτες, αφίσες, μπλούζες

Στέκια: Harley, Cult (παλιό), Empire (παλιά), Texas Αθήνα

Ενημέρωση: Metal Hammer και νετ

Καλύτερες στιγμές:
Προσωπικά ο πρώτος καιρός που κάθε μέρα μου κολλούσε και άλλο τραγούδι
Γενικά τα τραγούδια που σφύζουν από έμπνευση

Χειρότερες στιγμές:
Προσωπικά ο κορεσμός, μια αγκωνιά στο σαγόνι σε live που δεν μπορούσα να μασήσω 2 μέρες
Γενικά η εμπορευματοποίηση

Μου λείπει: οι ατέρμονες συζητήσεις για τα συγκροτήματα, τα άλμπουμ και την ίδια τη μουσική

Συμπερασματικά metal = ανεξάντλητη πηγή για τίτλους στα post :), soundtrack για τις όμορφες και άσχημες στιγμές, κομμάτι της ζωής μου