Photo medley

Πολύς κόσμος έχει αγοράσει ψηφιακή είτε γιατί το χει ψώνιο να βγάζει ότι να ναι είτε γιατί έχουν αγοράσει οι άλλοι. Εμένα πάλι μου αρκεί η κάμερα του κινητού μου. Ορίστε λοιπόν μερικές φωτογραφίες από αυτές που έχω βγάλει και έχουν κάποιο γούστο.

Δημοτικό-δημοτικό

Λόγω της δουλειάς μου έχω επαφή με παιδάκια ηλικίας από πρώτη δημοτικού μέχρι και 70 χρονών!. Και όχι taure και Radikal δεν τους κατεβάζω τα παντελόνια όπως έκανε ένας ωρομίσθιος :Ο Επ’ ευκαιρίας για να επιβάλεις τάξη σε ηλικίες του δημοτικού μόνο εύκολο δεν είναι και χρειάζεται καμιά φορά η τιμωρία. (Λες να την ξανασκεφτώ την τακτική του συναδέλφου; :Ρ) Αλλά δεν θα πω για αυτό το θέμα.
Καταρχήν παρατηρώ ότι τα παιδιά είναι πιο ξεψαρωμένα από ότι ήμασταν εμείς τότε. Αλλά και πάλι υπάρχουν λίγα συνεσταλμένα παιδάκια. Και είτε από αντίδραση που όλοι τείνουν να ασχολούνται με τα όμορφα, τα ζωηρά, τα πιο δραστήρια είτε γιατί και εγώ ήμουν συνεσταλμένος μικρός, τα έχω μια συμπάθεια. Πως μεταφράζεται αυτό; Να τα βοηθήσεις περισσότερο, να τους δώσεις το χώρο που τους παίρνουν τα υπόλοιπα, να προσπαθήσεις να αισθάνονται άνετα. Το ότι είναι συνεσταλμένα ίσως οφείλεται στο χαρακτήρα τους αλλά κυρίως στο κλίμα που έχουν από το σπίτι. Δεν πρέπει όμως και μεις όπως οι δάσκαλοί μας να τα αφήσουμε στην τύχη. Καλή η ορθογραφία, τα μαθηματικά και οι υπολογιστές αλλά η διαπαιδαγώγηση βρίσκεται αλλού. Άντε πάμε για μάθημα

Περί ταινιών

Έχει περάσει αρκετός καιρός από την τελευταία φορά που αναφέρθηκα στις ταινίες που είδα. Ας πω λοιπόν να πω δυο λόγια μήπως και φανούν σε κάποιον χρήσιμα αν σκοπεύει να δει κάποιες από αυτές. Βέβαια στα δεξιά υπάρχει πάντα μια στήλη αφιερωμένη σε αυτές. Απλά να διευκρινίσω δυο πράγματα πρώτα: η βαθμολογία δεν προκύπτει από κάποια επίσημη πηγή αλλά από τα προσωπικά μου γούστα. Και από ότι έχω καταλάβει παίζει μεγάλο ρόλο και το τι έχει ο καθένας στο μυαλό του εκείνη τη στιγμή ή τι συνειρμούς του φέρνει αυτό που βλέπει. Το δεύτερο είναι που αντιστοιχούν οι αριθμοί στις παρενθέσεις. Έχουμε και λέμε:

0: Για πέταμα. Χωρίς λόγο ύπαρξης

1: Κακή. Μπορεί να είχε κάποιες στιγμές αλλά παραμένει απογοητευτική

2: Μέτρια. Προσπάθησε αλλά δεν θα σου μείνει στο μυαλό

3: Καλή. Αξίζει να τη δεις

4: Πολύ καλή. Πραγματικά δυνατή και αξιομνημόνευτη

5: Καταπληκτική. Μιλάει στην ψυχή σου

Και ας μπούμε στο κυρίως θέμα:

• Honeydripper: Στην προβολή ήταν παρών ο ίδιος ο Dani Glover. Ωραία ατμόσφαιρά, καλό ξεδίπλωμα, οι απαρχές του rock ‘n’ roll από τους μαύρους της Αμερικής
• My Blueberry Nights: Αργή δράση και πετάγματα σε περιοχές του Αμέρικα. Κάτι πήγε να πει αλλά δεν ακούστηκε.
• Lucky Number Slevin: Έξυπνο σενάριο αλλά έχουμε δει τόσες ταινίες στο ίδιο στυλ που η ανατροπή έχει γίνει κλισέ
• Charlie and The Chocolate Factory: Μ’ αρέσουν οι ταινίες φαντασίας. Πχ βρήκα πολύ καλό το Lemony Snicket. Αλλά αυτό ήταν ένα απλοϊκό παραμυθάκι όχι για μεγάλα παιδιά.
• Crash: Ταινιάρα. Άμα έδιναν Όσκαρ σε τέτοιες ταινίες, ο θεσμός δεν θα ταν μόνο φρου-φρου και γκλαμουριά Τι να λέω τώρα. Ο ρατσισμός βρίσκεται στον καθένα μας όπως και η ανθρωπιά.
• White Noise: Μεταφυσικό φιλμ που σε ένα βαθμό τα καταφέρει. Από κει και ύστερα εξαρτάται από το αν θα αποφασίσει ο καθένας να μπει στο vibe της ταινίας.
• Zodiac: 2 ώρες και 40 λεπτά ταινία για να σε κρατήσει στη θέση σου και στα τελευταία να σε αναγκάσει να πλησιάσεις ακόμα περισσότερο, σημαίνει ότι αξίζει
• The Number 23: Βλακεία θέμα, το σώζει κάπως το τέλος του και όχι τόσο ο Jim Carey. Κατάφερα να το δω με τη δεύτερη προσπάθεια
• License to Wed: Ευχάριστη αμερικανιά. Ειδικά αν σε κάποια περιστατικά βάλετε τον εαυτό σας οι δεσμευμένοι, τότε θα έχει περισσότερο ενδιαφέρον
• El Greco: Περιπέτεια εποχής με επικές διαστάσεις πήγα να δω. Το μόνο που μου φάνηκε επικό ήταν η διάρκεια της. Μόνο στο τέλος κάτι πήγε να γίνει
• The Usual Suspects: Έξυπνο σενάριο, καλοί πρωταγωνιστές, άξιζε. Το στυλ της αντιγράφουν ταινίες από το προαναφερθέν Lucky Number Slevin.
• Reign Over Me: Ταινία με τον Adam Sandler και να βλέπετε; Η μόνη καλή ήταν το Anger Management με τον Jack Nickolson. Να φανταστείτε ήταν τόσο χάλια που ο Sandler φάνταζε καλός ηθοποιός!
• The Three Burials Of Melquiades Estrada: Κεντρικό θέμα η φιλία. Όπως αποδείχτηκε ο τρόπος που την είδε ο Tommy Lee Jones απέχει από τον δικό μου με αποτέλεσμα να βαρεθώ από τα μέσα της ταινίας
• Before Sunrise: Η πρώτη ταινία της σειράς. Δυο νέοι συναντιούνται στο τρένο και ξεκινάνε γνωριμία μιας μέρας. Πολύ ενδιαφέρουσα.
• Before Sunset: Αριστούργημα. Σε μένα μίλησε, σε κάποιον άλλον ίσως μπορεί να μην του πει τίποτα, να μη του φέρει θύμησες. Μακάρι να βγει και άλλη
• Twisted: Ανατροπές, μπάτσοι τα κλασσικά.

Ποιος νόμος του Μέρφι...

Έχω ακούσει να λένε για το νόμο του Μέρφι. Φυσικά και δεν πιστεύω σε κάτι τέτοια όπως γκαντεμιές κλπ. Πάντως καμιά φορά παραγίνεται το κακό όπως πχ προχθές που με κάλεσαν να πάω ωρομίσθιος, αυτή τη φορά στη Θηρασιά. Κάποιος μου κάνει πλάκα! Όταν μπλέκεις με δημόσιες υπηρεσίες όμως πρέπει να ξέρεις ότι προϊστάμενος εκεί πέρα πρέπει να είναι ο ίδιος ο Μέρφι!

• Ξεκινάω το πρωί και πάω στο Βυζαντινό Μουσείο να μου πουν τι ώρες θα μου δώσουν σε ένα ΤΕΕ. Σουρεαλισικό ε; Το πιο γαμάτο όμως ήταν που δεν ήξεραν! Από βδομάδα λοιπόν.
• Ζήτησα μια βεβαίωση εδώ και 3 μέρες από την Α'βάθμια και μου την έκαναν λάθος. Άντε πάλι πίσω από το ΙΚΑ για να μου δώσουν καινούργια και μετά εκεί για να πάρω άλλη βεβαίωση.
• Πήγα στο ΤΕΒΕ με τη βεβαίωση αλλά ήταν κουρασμένοι να την διεκπεραίωναν εκείνη την ώρα. Από βδομάδα λοιπόν. (Να γίνει μόνιμος ο Κούδης να παίρνουμε τα δικαιολογητικά στην ώρα τους!)
• Αύριο κόβεται το DSL. Και καλά, μέχρι αρχές Δεκέμβρη θα ενεργοποιηθεί το 2play της HOL Γιατί εγώ έχω ένα προαίσθημα ότι αν δεν στείλω γράμμα στον Άγιο Βασίλη δεν θα ρθει ποτέ;

ΥΓ Καλό ΣΚ σε όλους μας

RR

Ακούω τους φίλους μου να μιλάνε για σήριαλ στην tv και δεν ξέρω ούτε ένα. Το μόνο κακό που βρίσκω σε αυτό είναι είναι ότι δεν συμμετέχω στη συζήτηση! Προτιμώ να χάνω το χρόνο μου αλλού και όχι σε αυτά. Μόνο λίγη μπάλα και κανένας Λαζόπουλος λένε στην tv σήμερα.
Το χω δηλώσει ότι είμαι φαν του ραδιοφώνου και ειδικά των εκπομπών επικοινωνίας. Και δεν εννοώ αυτές που μιλάνε για να μιλάνε αλλά αυτές που έχουν πλάκα ή πραγματεύονται κάτι της προκοπής. Σε αθλητικά ραδιόφωνα έχει μπλα μπλα αλλά για ευτελή θέματα (πως πάει η ομάδα, τι φοράει ο προπονητής κλπ).
Από μουσικής άποψης πως πάμε όμως; Στην πόλη υπάρχουν 3-4 σταθμοί που λένε ότι παίζουν κατά κύριο λόγο ροκ. Είναι όμως τόσο πανομοιότυπο το playlist τους και τόσο soft οι επιλογές τους που καταντάν easy listening. Το rock όμως δεν είναι τέτοιου είδους μουσική. Είναι για να καρφώνεσαι, να γοητεύεσαι, να ενθουσιάζεσαι και άλλα τόσα συναισθήματα. Κάποτε ο 1055 έπαιζε κάτι τέτοιο. Και δεν το λέω γιατί είχε metal ζώνη (έτσι κι αλλιώς δεν την άκουγα). Τώρα μου φαίνεται πιο ενδιαφέρων είναι ο Βακάρος παρά οι υπόλοιποι που μου παίζουν ότι και ο Republic. Που καταλήγω; Mp3 στο PC, CD στο CD player και κασετούλα στο αμάξι.

Ορθά κοφτά

Δεν έχω πολύ διάθεση με αποτέλεσμα να μου βγαίνει μια πιο κοφτή συμπεριφορά. Γι αυτό έχουμε και λέμε:

1. Υπάρχει μια συνεχής κινητικότητα στα επαγγελματικά μου, πράγμα που θεωρώ καλό γιατί η ρουτίνα με σκοτώνει. Απλά αν γινόταν να είναι σε πιο χαλαρούς ρυθμούς θα ταν πιο νορμάλ.
2. Δεν πάω να δω τον Γιαγκόναν στο Φεστιβάλ που να ρθει ο Ζωζάς από την Κοζάνη ντυμένος DeMaio εποχής Into Glory Ride
3. Αντί για τροχαία γιατί δεν ξαμολάμε τους "αναρχικούς"; Το Σάββατο μια χαρά ήταν οι δρόμοι που μάζεψαν οι μαλάκες τα αυτοκίνητα τους. Την Κυριακή άτομα για το π***το έπεφταν σε σταματημένα αμάξια στην Μητροπόλεως.
4. Πρέπει να μαζέψω δικαιολογητικά για να βγάλω μια βεβαίωση από το ΙΚΑ, την οποία μαζί με άλλα δικαιολογητικά να την πάω στο ΤΕΒΕ για να βγάλω εξαίρεση, την οποία εξαίρεση μαζί με άλλα δικαιολογητικά πρέπει να την πάω στην εφορία για να κάνω έναρξη. Χαλαρά ε;
5. Και για να μη μου ζητήσει πνευματικά δικαιώματα για το downιάρικο κλίμα ο Κουρούνας, ας το ελαφρύνω με την παρακάτω διαφήμιση
   

ΥΓ Elvis has left the building

November Rain

When I look into your eyes
I can see a love restrained
But darlin' when I hold you
Don't you know I feel the same

'Cause nothin' lasts forever
And we both know hearts can change
And it's hard to hold a candle
In the cold November rain

We've been through this such a long long time
Just tryin' to kill the pain

But lovers always come and lovers always go
An no one's really sure who's lettin' go today
Walking away

If we could take the time
to lay it on the line
I could rest my head
Just knowin' that you were mine
All mine
So if you want to love me
then darlin' don't refrain
Or I'll just end up walkin'
In the cold November rain

Do you need some time...on your own
Do you need some time...all alone
Everybody needs some time...on their own
Don't you know you need some time...all alone

I know it's hard to keep an open heart
When even friends seem out to harm you
But if you could heal a broken heart
Wouldn't time be out to charm you

Sometimes I need some time...on my own
Sometimes I need some time...all alone
Everybody needs some time...on their own
Don't you know you need some time...all alone

And when your fears subside
And shadows still remain
I know that you can love me
When there's no one left to blame
So never mind the darkness
We still can find a way
'Cause nothin' lasts forever
Even cold November rain

Don't ya think that you need somebody
Don't ya think that you need someone
Everybody needs somebody
You're not the only one
You're not the only one

Εργασιακά ορθός

Έχουμε την εξής περίπτωση: Ένας ελεύθερος επαγγελματίας έχει μια επιχείρηση που δραστηριοποιείται στον ευρύτερο χώρο της ένδυσης και φροντίζει να είναι σωστός στις εργασιακές του σχέσεις. Και τι κερδίζει;

• Ένα από τα σημαντικά στελέχη του παίρνει άδεια γάμου σε περίοδο εργασιακού φόρτου
• Δύο γυναίκες υπάλληλοι του παίρνουν άδεια εγκυμοσύνης
• Μια εταιρία που συνεργάζεται δεν κόβει ΦΠΑ με αποτέλεσμα η εφορία να ζητάει τα ρέστα από αυτόν

Άντε να λειτουργήσει η επιχείρηση. Και μετά λέμε για τους εργοδότες

ΥΓ Συμβαίνει να τον γνωρίζω τον άνθρωπο από τη δουλειά
ΥΓ 2 Τώρα που πήρα κι άλλο τμήμα, άρχισα να συμπαθώ το κεφάλαιο :P

Κούραση...

Δεν ξέρω πως τα χω κανονίσει με τα μαθήματα αλλά αν και έχω αρκετές ώρες (ως πολλές θα λεγα) έχω ελεύθερο το ΠΣΚ. Τι καλύτερο; Ειδικά αν έχεις και καλή παρέα το περνάς πολύ καλά. Έτσι να αποδώσω τα εύσημα στα φιλαράκια μου για τις εκδηλώσεις. Να ζητήσω και κατανόηση από 2-3 που δεν πρόλαβα να δω αλλά μέσα στη βδομάδα θα τα πούμε. Βέβαια υπάρχουν και τα αρνητικά, ότι δηλαδή έφυγαν αρκετά λεφτά αλλά και δεν ξεκουράστηκα καθόλου. Χαλάλι όμως.

ΥΓ Περάσαμε και από τον Ατρόμητο. Όγιος ο Θεός, Όγιος ισχυρός...
ΥΓ 2 Κατά μία έννοια αυτό το post είναι και εξιλεωτικό για τη φασαρία που προξένησε αυτό
ΥΓ 3 Στη φώτο οι υπερσύγχρονοι υπολογιστές που έχω σε ένα σχολείο...

Ο Άρης είναι το αφεντικό...

Αφού με προηγούμενα post θίχτηκαν αυτοί που βγαίνω για έναν καφέ, ενοχλήθηκαν όσοι δεν ακούν metal, στράβωσαν οι fan του δημοσίου, έβριζαν οι αναρχικοί της γειτονιάς κλπ λέω να προκαλέσω και τους παοκτσήδες τώρα :@
Βασικά ποτέ δεν ασχολήθηκα με την κατσίκα του διπλανού μου (από το σχετικό ανέκδοτο) για αυτό και το βρίσκω τραγικό να το κάνει αυτός. Αντικειμενικά ο Άρης αυτό το χρονικό διάστημα είναι πρωτοπόρος στα αθλητικά δρόμενα της πόλης. Αν μπορούσε θα ταν και της χώρας αλλά δεν είναι τόσο εύκολα τα πράγματα. Ευρωλίγκα στο μπάσκετ, UEFA στο ποδόσφαιρο, ματς με σημαντικούς αντίπαλους σε γεμάτα γήπεδα και όλα τα φώτα είναι πάνω του. Μπορεί να μην έχει δείξει καμιά εντυπωσιακή εικόνα αγωνιστικά μέχρι στιγμής αλλά η δυναμική και η πορεία που έχει είναι αδιαμφισβήτητη. Όπως και ότι οι προοπτικές είναι πιο θετικές από τότε που τον θυμάμαι.
Όμως για αθλητισμό μιλάμε και μαζί του πάει και ο χουλιγκανισμός. Βγήκε ο πρόεδρος της ομάδας και έκανε δηλώσεις για αυτά που συνέβησαν πριν το ματς με τον Ερυθρό Αστέρα. Δεν είπε τίποτα τρομερό. Καπάκι βγαίνει ανακοίνωση από τον συμπολίτη. Τραγική μπορώ να πω. Και δεν εξετάζω την βάση των επιχειρημάτων όσο τη μικρότητα και τον κομπλεξισμό που αποπνέει. Αυτό για την κατσίκα του διπλανού μας που λέγαμε. Πάντα τέτοια παιδιά (και για μας και για τους διπλανούς μας!)

Πάμε για κανά καφέ;

Πας για καφέ. Πέρα από τα κλασσικά και τετριμμένα που ισχύουν σε όλους τους καφέδες, κάνεις και τα εξής:

1. Καμιά φορά παίζεις Trivial (και ξεσκίζεις τον αντίπαλο)
2. Περιμένεις τον Καφετζή
3. Ακούς τον Μουσέλ να σου λέει τι έκανε στις 8:13 και μετά με ποιον μίλησε στις 8:44
4. Αναλύεις ταινίες της όγδοης τέχνης με τον Κουδάκο
5. Μιλάς για στρατό και ανόθευτο metal με τον Radikal
6. Πας τουαλέτα και η φωνή του Istikoglou ακούγεται μέχρι εκεί
7. Περιμένεις τον Καφετζή
8. Σκέφτεσαι τι θα κάνεις στους επόμενους καφέδες :P

ΥΓ Εντυπωσιακά ε; Που να γράψω τι κάνεις όταν πας ταβέρνα :P Αλλά αυτό είναι ένα άλλο post...

New Metal 4

Φθινόπωρο έχουμε, η αλήθεια είναι θα περίμενα περισσότερες ενδιαφέρουσες κυκλοφορίες. Και εννοώ και από πλευράς ονομάτων αλλά και περιεχομένου. Αν πάμε έτσι άντε να δω τι Top 10 θα κάνω για το 2007.

Monster Magnet - 4-Way Diablo: Ο κλασσικός ήχος των Magnet, αν και είναι η αλήθεια παλιότερα μας είχαν συνηθίσει σε πιο stoner καταστάσεις (μπάφους κλπ) ενώ τώρα μάλλον είναι στη φάση της χαζοχαρουμενιάς. Θα προτιμήσω να ακούσω κάτι από Powertrip και πίσω.



Gamma Ray - Land Of The Free Part II: Δυστυχώς όσο δισκάρα ήταν το Part I τόσο παπαριά είναι αυτός. Είναι κρίμα να έχεις κάνει στο παρελθόν έναν τόσο σημαντικό δίσκο και να το ξεπουλάς για να βγάλεις κανένα ευρώ παραπάνω σήμερα. Καλύτερα να το γυρίζανε στο pop.



Serj Tankian - Elect the Dead: Στα χνάρια της κανονικής του μπάντας, ο τραγουδιστής των System of a Down, είπε να βγάλει προσωπικό δίσκο. Από τη μια καλά έκανε γιατί βλέπω να αργούν πολύ οι SOAD από την άλλη όμως δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο. Σαν δίσκος των Αμερικανοαρμενίων χωρίς τις εμπνεύσεις του Malakian.



Moonspell - Under Satanae: Κατά τη διάρκεια της πορείας τους οι Πορτογάλοι έχουν βγάλει αξιόλογους δίσκους, ωραία τραγούδια και σίγουρα έχουν δώσει το στίγμα τους. Τώρα έφαγαν μια φλασιά και είπαν να βγάλουν έναν σχεδόν εξ ολοκλήρου black metal δίσκο. Ντάξει...



Queensryche - Take Cover: Δίσκος διασκευών εν έτη 2007; Στο 1999 είμαστε που είχε γίνει μόδα η φάση (μετά το Garage Inc); Το θετικό είναι ότι γνωρίζουμε γκρουπ που δεν τα χαμε πολυπροσέξει, το αρνητικό ότι συνήθως οι πρωτότυπες εκτελέσεις είναι οι καλύτερες. Το εξώφυλλο είναι πιο άθλιο από των Moonspell.

Καν' το όπως ο Steve Harris

O Steve Harris αποτελεί ως γνωστόν μία από τις κορυφαίες προσωπικότητες του heavy metal. Ιδρυτής των Iron Maiden, κατάφερε να τους κάνει τους κορυφαίους στο χώρο και ο ίδιος να γίνει ίνδαλμα για χιλιάδες μουσικούς και όχι μόνο. Δε θα σταθώ στο μουσικό προφίλ του όσο στο ηγετικό του. Ένα από τα χαρακτηριστικά του, που για πλάκα το έχουμε μεγεθύνει, είναι η τάση που είχε στο παρελθόν να διώχνει μέλη από το γκρουπ. Λογικά δεν το έκανε χωρίς κάποιο σοβαρό λόγο ενώ και η μετέπειτα πορεία του συγκροτήματος τον δικαίωσε για τις επιλογές του.
Έρχονται κάποιες στιγμές σε μια πορεία λοιπόν, που θα πρέπει και συ να προχωρήσεις σε ανάλογες κινήσεις. Γιατί συνειδητοποιείς ότι τα "μέλη" του "γκρουπ" σου δε συνεισφέρουν κάτι, δεν ήταν αυτό που ήθελες/νόμιζες, νομίζουν ότι έγιναν κάποιοι, παραμελούν τις υποχρεώσεις τους κλπ. Έτσι πρέπει να αρχίσεις να δείχνεις την άγουσα.

ΥΓ Μόνο μην το παρακάνεις γιατί στο τέλος θα μείνεις να παίζεις εσύ κιθάρο, μπάσο, ντραμς και να τραγουδάς ταυτόχρονα!

Τα κακά του metal

Συχνά μιλάω για metal από το blog και 9 στις 10 είναι για θετικό λόγο. Έφτασε όμως η ώρα της αντικειμενικότητας. Για να δούμε και τα αρνητικά της υπόθεσης:

• Υποτίθεται είμαστε ψιλιασμένοι και δεν μας πιάνει κορόιδο η μουσική βιομηχανία αλλά (ορισμένοι από μας) τρέχουν να πάρουν το 20o best των Iced Earth ή ακούνε όποια μπάντα με γυναίκα έχει βγει ενώ μέχρι προχθές ακούγανε γυναίκα τραγουδίστρια και γελούσαν.
• Και καλά δεν είναι mainstream μουσική αλλά σε όλη τη λειτουργία της δίνει μαθήματα πως πρέπει να προωθείτε/πουλιέται ένα μουσικό προϊόν.
• Και καλά είμαστε παθιασμένοι με τη μουσική αλλά πας σε ένα μεταλλάδικο και ζήτημα είναι αν κουνάνε το λαιμό τους 2-3 άλλοι
• Γουστάρουμε 10 μπάντες και όλες οι υπόλοιπες είναι λίγες μπροστά σε αυτές
• Οι μεταλλοπατέρες. Ξέρουν τα πάντα (ακόμα και αν στο most played του winamp τους No 1 είναι ο Βέρτης), βγάζουν τους πάντες άχρηστους, θεωρούν τους υπόλοιπους μεταλλάδες μικρούς σε σχέση με αυτούς.
• Οι Manowar. Αν δείτε ένα live τους θα μαζέψετε επιχειρήματα εναντίον του metal που δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν...

-δράση

Η δράση είναι εχθρός της σκέψης. Αν ξαποστάσεις λίγο από το τρίπτυχο δουλειά-βόλτες-pc σου μένει χρόνος να δεις κάποια πράγματα. Πχ ότι:

• κυκλοφορεί κόμπλεξ κοντά σου.
• το εγώ υπερτερεί της λογικής.
• η απαλεψιά ώρες-ώρες χτυπά κόκκινο.
• η πρώτη εντύπωση που σχημάτισες για κάποιους, παραμένει μέχρι σήμερα
• αυτό που μας φαινόταν παλιότερα περίεργο, σήμερα καταλαβαίνουμε ότι σιγά σιγά θα το ζητάμε
• εκεί που είχες φουλ του ρήγα, τώρα μένεις στον άσσο.

Όχι δεν είναι κανένα μαύρο post, μερικές σκέψεις. Ας επιστρέψουμε στη δράση τώρα.