11 Μαρτίου 2008
Black and White
Έχουμε κλείσει αισίως τα 27 και πάμε στα 28. Ανοίγουμε το Μεγάλο Βιβλίο της Ζωής για να δούμε τι προβλέπεται για αυτή την ηλικία. Φτάνουμε στη σελίδα 753...χμμ κάτι κάνουμε. Για να δούμε και γύρω μας τι συμβαίνει. Σε μια μεγαλούπολη είναι αναμενόμενο να δεις πολλά διαφορετικά. Βλέπεις όμως και κάποια που είναι εκ διαμέτρου αντίθετα. Δηλαδή κάποιοι επαγγελματικά, προσωπικά ή και στα δύο δεν έχουν σημειώσει καμιά "πρόοδο" για χρόνια. Άλλοι έχουν προχωρήσει τόσο, που δυσκολεύεσαι να συνδέσεις το χθες με το σήμερα. Εμείς κάπου στη μέση, χωρίς αυτό να είναι απαραίτητα το καλό. Αλλά τι θα πει καλό; Όπως το βλέπει ο καθένας. Αν είναι ικανοποιημένος με το σήμερα του και περνάει καλά, ποιος είναι αυτός που θα τον κρίνει; Ούτε οι μεν ούτε οι δεν.
όπως και να έχει, αυτά που είδαμε ανήκουν στο παρελθόν και μας ανησυχούν λιγότερο από αυτά που θα δούμε και θα ζήσουμε. Ίσως αν βγαίνει μια ανασφάλεια είναι για το μέλλον και όχι για το τι έχει κάνει ο καθένας μας ( βάζω και τον εαυτό μου μέσα). Το χεορότερο , πάντως είναι ν απροσπαθείς να εκπληρώσεις υποσχέσεις που έδωσες γιατί δε μπορούσες να κάνεις αλλιώς και υποσχέσεις που είχες δώσει κάποτε στον εαυτό σου. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε , είναι να πάρουμε μια βαθιά ανάσα και να συνεχίσουμε πιο δυναμικά.
ΑπάντησηΔιαγραφή