Η Παστρούφκα και το Νίτσκατου

Μέχρι και σήμερα οι περισσότεροι από μας έχουμε επαφή με κάποιο χωριό. Έρχεται Πάσχα δηλαδή και έχουμε κάπου να πάμε να περάσουμε καλά και διαφορετικά. Από τους γονείς μας γιατί εμείς στην πόλη μεγαλώσαμε. Η δεύτερη γενιά όμως δυστυχώς θα χάσει και αυτή την υποτυπώδη επαφή.
Εκτός από τα προφανή καλά, υπάρχουν και κάποια ενδιαφέροντα που ισχύουν σε ορισμένες περιπτώσεις. Πχ οι διάλεκτοι και οι γλώσσες κάποιων περιοχών. Τυχαίνει από τη μια πλευρά των γονιών μου, να μιλούσαν και βλάχικα στην περιοχή που μεγάλωσαν. Έτσι καμιά φορά ακούγεται καμιά «περίεργη» λέξη. Ούτε στον έξω κόσμο θα την χρησιμοποιήσεις, ούτε μόρια για το δημόσιο θα πάρεις :Ρ αλλά ο χαβαλές και τα πειράγματα που ακολουθούν είναι όλα τα λεφτά. Γιουβαντούτς; Αλάσου μαμαριχί :)

ΥΓ Καλή χώνεψη σε όλους