Απόψε τρώμε στης Ιοκάστης

Πραγματικά δεν θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που είχα πάει θέατρο. Έλεγα πέρυσι να πάω στον Caveman αλλά δεν έκατσε. Φέτος η θεατρόφιλη συντροφιά μου με παρέσυρε και μετά από μια αποτυχημένη προσπάθεια αξιώθηκα να παρακολουθήσω το Απόψε τρώμε στης Ιοκάστης.
Πρόκειται για μια παράσταση που παίζεται στο θέατρο Αμαλία (σε κείνη την περιοχή βρίσκεις να παρκάρεις μόνο Δεκαπενταύγουστο) για δεύτερη χρονιά. Το τελευταίο σε συνδυασμό με θετικές γνώμες από γνωστούς, όπως και ότι θέλει καμιά βδομάδα πιο πριν να κλείσεις ήταν θετικά σημάδια. Ξεκίνησε λοιπόν η παράσταση και αυτό που μου έκανε πραγματικά αίσθηση ήταν ότι πρόκειται για κάτι τόσο ζωντανό και άμεσο (λόγω ότι είμαι ασυνήθιστος στο θέατρο αλλά και ότι ήμασταν στην τρίτη σειρά). Έξυπνοι διάλογοι, καταιγιστικοί ρυθμοί γύρω από μια ελληνική οικογένεια. Όχι και την πιο τυπική αλλά ούτε και εξωγήινη. Στα "τεχνικά" το σκηνικό ήταν λιτό αλλά λειτουργικό, οι ηθοποιοί ήταν πολύ καλοί με την πρωταγωνίστρια να ξεχωρίζει λίγο παραπάνω. Όσον αφορά την υπόθεση, ένας θεατρολόγος θα έκανε ενδελεχείς αναλύσεις. Εμένα μου φάνηκε σαν ένας καυτηριασμός της αγίας ελληνικής οικογένειας. Από όλες τις απόψεις.
Σαν άσχετος με το χώρο δεν θα πω αν είναι φοβερή ή όχι η παράσταση. Αυτό που θα πω είναι ότι σίγουρα άξιζε τα χρήματά της και κυρίως ότι μου άνοιξε την όρεξη για θέατρο!
ΥΓ Αν δεν παινέσεις το σπίτι σου θα πέσει να σε πλακώσει όμως μια ημερήσια στα Άνω Πορρόια είναι ότι καλύτερο!