Seven Top

To 2008 ήταν μια χρονιά με κυκλοφορίες σχεδόν από τους πάντες. Χορτάσαμε από ποσότητα, από ποιότητα είναι υποκειμενικό. Προσωπικά έμεινα ικανοποιημένος καθώς ήταν καλύτερη χρονιά συγκριτικά με πέρυσι ενώ στους 7 (+1) δίσκους που ξεχώρισα υπάρχει παρουσία τόσο από τα μεγαθήρια όσο και από νεότερες μπάντες.

AC/DC - Black Ice
Τα είπαμε πολλάκις. Άργησαν αλλά έβγαλαν έναν από τους καλύτερους δίσκους τους και για μένα τον καλύτερο της χρονιάς. Από τη φωνή του Brian Johnson μέχρι το μπάσο του Cliff Williams (ναι δεν είναι μύθος, υπάρχει :P) οι γερόλυκοι της rock είναι στα καλύτερα τους.
Amon Amarth - Twilight of the Thunder God
Είχα να ασχοληθώ μαζί τους από το ντεμπούτο τους το 1998. Βέβαια έχουν προοδεύσει αρκετά από τότε αλλά πάντα παραμένουν στο epic death metal. Ο πρόσφατος δίσκος τους είναι πολύ σφιχτοδεμένος και με πολλά καλά τραγούδια, που σου κολλάνε στο μυαλό (όχι χαρακτηριστικό του ιδιώματος!)
The Cavalera Conspiracy - Inflikted
Οι μπάντα που είναι πιο κοντά στους Sepultura που όλοι αγαπήσαμε είναι πλέον οι CC. Ούτε οι σημερινοί Seps, ούτε οι Soulfly. Και όχι μόνο γιατί την αποτελούν τα αδέρφια Cavalera αλλά και κυρίως ηχητικά. Στην αρχή ήμουν λίγο επιφυλακτικός αλλά τραγούδια σαν το ομώνυμο, το Sanctuary, το Dark Ark και το Heart of Darkness κερδίζουν την εμπιστοσύνη σου. Το θέμα είναι να μην μείνουν project όμως.
Judas Priest - Nostradamus
Μετά από 34 χρόνια δισκογραφίας είχαν κάνει τα πάντα ή σχεδόν τα πάντα γιατί έλειπε ένας concept δίσκος. Θεματολογικά δεν αποτελούσαν ποτέ κάτι τρομερό αλλά ηχητικά είναι διαχρονική αξία. Το επιχείρησαν και τους βγήκε. Και στην ατμόσφαιρα και στα περάσματα αλλά και στα τραγούδια καθεαυτά. Οι Priest ήταν πάντα μια μπάντα που τολμούσε και αυτή ήταν από τις φορές που τους βγήκε.
Metallica - Death Magnetic
Αν τύχεις σε συζήτηση μεταλλάδων και δεν ακούσεις για τις επιλογές των Metallica τότε κάτι πάει στραβά στον κόσμο :P Ότι το γύρισαν στο metal μετά από χρόνια είναι θετικό. Οι λόγοι που το γύρισαν αποτελούν θέμα των συζητήσεων που λέγαμε. Ότι μπορείς να βρεις ένα σωρό ψεγάδια είναι αδιαμφισβήτητο. Αλλά όπως και να χει ο δίσκος έχει καλά τραγούδια. Στα οποία επανέρχομαι συχνά-πυκνά από τη στιγμή της κυκλοφορίας του. Δεν είναι αυτό δείγμα της αξίας του; Motorhead - Motorizer
Οι Motorhead λατρεύονται από τους μεταλλάδες και αν όχι θα ναι επειδή είναι πολύ μικροί και δεν τους ξέρουν. Είναι σαν τις κατσαρίδες, δεν πεθαίνουν με τίποτα. Τα χουν όλα γραμμένα, είναι γεννημένοι ρεμάλια και το αλητήριο πνεύμα τους βγαίνει και σε αυτό το δίσκο τους. Ούτε κουρασμένοι ακούγονται, ούτε αναμασήματα ακούμε. Αυτό τους βγήκε στο στούντιο εκείνη τη στιγμή, αυτό ηχογράφησαν. Άντε και από τα μέρη μας! Warrel Dane - Praises To The War Machine
Ο Dane είπε να βγάλει κι αυτός ένα προσωπικό δίσκο. Από τη στιγμή που δεν είναι Nevermore No 2 τότε έχει λόγο ύπαρξης. Και από τη στιγμή που έχει πολύ δυνατά τραγούδια τότε να το ξανακάνει. Εγώ παραμένω κολλημένος με τη διασκευή στο Lucretia My Reflection. I hear the sons of the city and dispossessed
Firewind - The Premonition
Κανονικά 7 δίσκους επιβάλλει η παράδοση αλλά επειδή δεν ήθελα να αδικήσω κάποιον (και επειδή το 8 ήταν καλή χρονιά) κάνω την εξαίρεση. Τα πατριωτάκια μας βγάλαν ασπροπρόσωπους. Heavy metal αξιώσεων, φρέσκο, δυναμικό, φχαριστιέσαι να το ακούς. Αδημονούμε να τους ξαναδούμε από κοντά στις 10 του Γενάρη.