Όποιος ασχολείται με τα αθλητικά, λογικά θα έχει υπόψη του και τον αντίστοιχο τύπο. Εδώ και χρόνια έχουμε περάσει από τους δημοσιογράφους, που προσπαθούσες από λεπτομέρειες να καταλάβεις τι ομάδα είναι, σε οπαδούς δημοσιογράφους. Από τη μια είναι καλό γιατί ξέρεις με ποιον έχεις να κάνεις ενώ και οι ίδιοι δεν χρειάζεται να κρύβονται. Από την άλλη όμως, άλλο είναι να λες τι πιστεύεις και άλλο να κάνεις οπαδική δημοσιογραφία. Πωρωμένοι, μανιασμένοι, χωρίς ίχνος αντικειμενικότητας. Αν υποστηρίζουν την ομάδα σου μπορεί και να τους ακούσεις καμιά φορά. Αν όχι, σε εκνευρίζουν σα να ακούς αντίπαλο συνδεσμίτη. Και είναι άσχημο δημοσιογράφους που τους είχες μια κάποια εκτίμηση, σήμερα να τους βλέπεις έτσι.
Χαχα, καλά η φωτό είναι όλα τα λεφτά :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλά φίλε, οικογενειάρχης άνθρωπος, ντροπή να βάζεις στριγκάκια στο blog σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτριγκάκι; Εκεί το πονηρό μάτι σου...
ΑπάντησηΔιαγραφήη φωτό τα σπαει απλα!!
ΑπάντησηΔιαγραφή