Καραπιπερίμ (Θεσσαλονίκη): Κοντά στα φοιτητικά πάνω από την Ροτόντα, κρυμμένο σε ένα στενάκι. Ζεστός χώρος, παρεΐστικη μουσική και πολύ ωραίο λουκάνικο. Γιατί να μην ξαναπάω;
Η Ωραία Πίνδος (Θεσσαλονίκη): Πήγαμε επειδή ήταν η μόνη ταβέρνα που βρήκαμε να καθίσουμε ανήμερα των Θεοφανίων. Από κρέατα κάτω του μετρίου ενώ και στο τέλος πρέπει να ζητήσεις απόδειξη για να σου φέρουν. Απορώ πως κρατάει.
Γαμπρίνους(Θεσσαλονίκη): Μπυραρία στη Συγγρού που μαζεύει κόσμο από παλιά. Για τη φάση (και τις ροκιές) το μαγαζί καλό είναι. Άμα θελήσω ποικιλία από μπύρες ή φαγητό της προκοπής, θα κοιτάξω αλλού.
50-50 (Τρίπολη): Μικρός χώρος στο κέντρο της πόλης αλλά πεντακάθαρος. Στους τοίχους εικόνες από την γνωστή τηλεοπτική σειρά ενώ αν και καθημερινή (καθημερινές στην Τρίπολη δεν πολυβγαίνει για φαγητό ο κόσμος) είχε κόσμο.
Από γεύσεις απλά συμπαθητικά τα πράγματα αλλά εκεί θα πας για να πιεις και να συνοδεύσεις το κρασί με κανένα μεζέ.
Θόλος (Άνω Δολιανά): Τα Άνω Δολιανά είναι ένα μικρό χωριουδάκι, αρκετά περιποιημένο και προσεγμένο (αυτό μάλλον οφείλεται γιατί από κει είναι ο Λαλιώτης). Μια χαρακτηριστική ταβερνούλα του είναι ο Θόλος. Από γεύσεις και επιλογές δεν είναι κάτι τρομερό. Αλλά μέχρι εκεί δεν πας για το φαγητό αλλά για το μέρος και την παρεΐστικη φάση.
Κούρος (Τρίπολη): Έχω πάει ήδη δυο φορές. Από τους Τριπολιτσιώτες θεωρείται κλασσικός. Ο χώρος μέσα είναι συμπαθητικός (αν και παραπέμπει λίγο σε καφενείο). Η γκαρσόνα (παρα)είναι φιλική όπως και όλο το service κάτι που εγώ το βρήκα θετικό. Τα πιάτα τώρα, είναι σχεδόν όλα τους ενδιαφέροντα και ξεχωριστά. Τοπικές γεύσεις που αξίζει να δοκιμάσεις. Από τιμές σχετικά καλό. Θα ξαναπάω (για όσο είμαι εδώ).
Θεσσαλονίκη εμείς πήγαμε στα Λαδάδικα στη μπυραρία Μπούμπα Μάρα ή κάπως έτσι δε θυμάμαι πως λέγεται. Πολύ ωραίο μέρος, ο κάτω όροφος είναι πιο "συμβατικού" στυλ μαγαζί ενώ πάνω έχει και τραπέζια με κάνουλα. Δεν κάτσαμε εκεί γιατί όταν πήγαμε ήταν τίγκα λέμε, αλλά ακόμα κι εμένα μου άρεσε πολύ, που δε φημίζομαι να εντυπωσιάζομαι από τέτοιες φάσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφή