Από τη Δευτέρα μέχρι σήμερα, χωρίς να έχω πνιγεί μέσα στις δουλειές και χωρίς να έχει προκύψει κάτι τόσο τρομερό, είναι σα δρω κάπως μηχανικά. Δεν είναι ότι περνάω άσχημα ή ότι δεν καταλαβαίνω τι κάνω, αλλά ότι σα να ακολουθώ κάτι/σα να με πηγαίνει το πράγμα. Δεν πρόκειται για κάτι τρομακτικό, ειδικά αν το αντιλαμβάνεσαι όταν κάνεις κάτι τέτοιο.
Άμα ανατρέξουμε στα μαθητικά μας χρόνια, θυμάμαι να διαβάζουμε και να ασχολούμαστε με τα μαθήματα σε συνεχή βάση. Λίγο ή πολύ δεν έχει σημασία. Έφτασε η ώρα και χωρίς να το σκεφτούμε, περάσαμε σε κάποια σχολή. Και μετά αυτόματα ίσως κοιτάξαμε για κάποιο μεταπτυχιακό κλπ. Και φτάσαμε 25++. Το τραγικό είναι ότι υπάρχουν κάποιο άνθρωποι που δεν έχουν αντιληφθεί ακόμα αυτό το λούκι. Ότι η ζωή δεν είναι ένα αέναο διάβασμα και ότι όποιος είναι καλός μαθητής δεν πάει να πει ότι είναι και πιο έξυπνος.
Πιθανόν να μην ξέρετε ακόμα κάποιον τέτοιον αλλά τυχαίνει να γνωρίζω μια κοπέλα που ακόμα είναι σε τέτοια φάση. Έχουμε και λέμε: Ως καλή μαθήτρια πέρασε στη σχολή της επιλογής της. Μετά δε βρήκε δουλειά. Οι εποχές άλλαξαν και το δημόσιο είχε γίνει η γη της επαγγελίας. Και έτσι για να αυξήσει τις πιθανότητες διορισμού πέρασε σε δεύτερη σχολή για να πάρει ένα πιο καλό πτυχίο για διορισμό. Και σήμερα είναι κοντά να το πάρει. Αλλά έχει φτάσει τα 28. Και ούτε το δημόσιο είναι τόσο θελκτικό ούτε ιδιαίτερες πιθανότητες έχει. Και ούτε δουλειά της προκοπής έχει κάνει μέχρι σήμερα...
Άμα ανατρέξουμε στα μαθητικά μας χρόνια, θυμάμαι να διαβάζουμε και να ασχολούμαστε με τα μαθήματα σε συνεχή βάση. Λίγο ή πολύ δεν έχει σημασία. Έφτασε η ώρα και χωρίς να το σκεφτούμε, περάσαμε σε κάποια σχολή. Και μετά αυτόματα ίσως κοιτάξαμε για κάποιο μεταπτυχιακό κλπ. Και φτάσαμε 25++. Το τραγικό είναι ότι υπάρχουν κάποιο άνθρωποι που δεν έχουν αντιληφθεί ακόμα αυτό το λούκι. Ότι η ζωή δεν είναι ένα αέναο διάβασμα και ότι όποιος είναι καλός μαθητής δεν πάει να πει ότι είναι και πιο έξυπνος.
Πιθανόν να μην ξέρετε ακόμα κάποιον τέτοιον αλλά τυχαίνει να γνωρίζω μια κοπέλα που ακόμα είναι σε τέτοια φάση. Έχουμε και λέμε: Ως καλή μαθήτρια πέρασε στη σχολή της επιλογής της. Μετά δε βρήκε δουλειά. Οι εποχές άλλαξαν και το δημόσιο είχε γίνει η γη της επαγγελίας. Και έτσι για να αυξήσει τις πιθανότητες διορισμού πέρασε σε δεύτερη σχολή για να πάρει ένα πιο καλό πτυχίο για διορισμό. Και σήμερα είναι κοντά να το πάρει. Αλλά έχει φτάσει τα 28. Και ούτε το δημόσιο είναι τόσο θελκτικό ούτε ιδιαίτερες πιθανότητες έχει. Και ούτε δουλειά της προκοπής έχει κάνει μέχρι σήμερα...
Γηράσκω αεί διδασκόμενος ... ρεεε τσομπανή ... θα σε φάει η Κάτω Φλαμουριά ρεεεεε. Άκου εκεί κριτική για το αέναο διάβασμα. Γι' αυτό το post γράφτηκε το τραγούδι "να δεις που κάποτε θα μας πούνε και μαλακες".
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου φαίνεται εκεί στο ξενιτιά άρχισες να ξεχνάς το ελλήνικος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ συγκεκριμένη αναφορά έχει να κάνει με κάποιον που κάπου έχει μπερδέψει τα αρπάγματα και το μόνο που κάνει είναι να διαβάζει. Κάποτε θέλει και να δουλέψει ο άνθρωπος
Says who? που λέμε κι εδώ στο ξενιτιά. Αμα τη βρίσκει ο 'αλλος φοιτηταριό τι σε ενοχλάει ρε αδερφε. Εξάλλου σε λίγο με την κατάρρευση, μέχρι να πεθάνουμε θα δουλέυουμε, ε ας ξεκινήσουμε αργότερα τουλάχιστον. No? Disagree?
ΑπάντησηΔιαγραφήΆμα είσαι εισοδηματίας, σε ταΐζει ακόμα η μαμά κλπ μια χαρά. Να σε ξυπνάει και κάθε πρωί να πηγαίνεις σχολείο και η ζωή συνεχίζεται ως τη σύνταξη
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι απάντηση είναι αυτή? Très Banal. Έλα, πες την αλήθεια, ζηλεύεις έτσι δεν είναι?
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε τρέλα!
ΑπάντησηΔιαγραφήη δουλειά δεν είναι κοινωνικό συμβόλαιο
ΑπάντησηΔιαγραφή