The day that never ends

Ξυπνάς το πρωί σαν ζόμπι μετά από (ένα ακόμα) αποχαιρετιστήριο ξενύχτι.

Πρώτο συναίσθημα: στεναχώρια που αποχωρίζεσαι τους φίλους σου

Δεν προλαβαίνεις όμως γιατί έχεις να πακετάρεις το αμάξι "Εκτελούνται Μεταφοραί". Ο δρόμος σε οδηγεί στην Ηλεία.

Δεύτερο συναίσθημα: χαρά για το μόλις 10 ημερών μικράκι της φίλης σου.

Πρέπει να φύγεις όμως γιατί έχεις πολύ δρόμο μπροστά σου.

Τρίτο συναίσθημα:  λύπη και μόνο λύπη όταν συναντάς τη μητέρα της χαμένης φίλης σου στο νεκροταφείο.

Φεύγεις και από εκεί

Τέταρτο συναίσθημα: ανακούφιση που βλέπεις τον άνθρωπο σου.

Το σίγουρο είναι ότι το νευρικό σου σύστημα έχει γίνει σμπαράλια αλλά και ότι αυτή τη μέρα θα τη θυμάσαι για καιρό...