30 Νοεμβρίου 2012

Rage Against The Machine - Battle of Los Angeles

Κάλιο αργά παρά ποτέ: να έχεις έναν τέτοιο δίσκο και να μην του έχεις δώσει τα ακούσματα που αξίζει... Πέρα ότι βρίσκεις πράγματα όσο τον ακούς (από το πρωτοποριακό παίξιμο του Morello και το φτύσιμο/ραπάρισμα του de la Rocha), σε κάνει να ψαχτείς σε αυτόν τον ήχο. Και μου χε λείψει αυτό.
Για τους μεταλλάδες οι Rage Against the Machine είναι σεβαστοί. Για τους υπόλοιπους είναι αυτοί που παίζουν το Killing in the Name. Στον τελευταίο κανονικό δίσκο τους, πίσω στο 1999 συνεχίσαν πιο δυναμικά από κει που έμειναν. Οι στίχοι πολιτικοποιημένοι και δοσμένοι με τρόπο που σε κάνουν να ραπάρεις και συ (δε θυμάμαι αν ο ex Radikal άκουγε ή έμενε στο σκέτο rap).
Πέρα από το ρυθμικό κομμάτι του ήχου τους, ο Tom Morello με την κιθάρα του τα σπάει. Και από τραγούδια που να πρωτοσταθείς: στο για κοπάνημα Testify; στο hit Guerrilla Radio; στο για ξέσπασμα Born Of a Broken Man; Η κιθάρα μπαίνει, τα drums ακολουθούν και εγένετο Sleep Now In The Fire. Το group πάει κόντρα στους U2 και φωνάζει everything can change on a new year's day στο War Within a Breath Τα Ashes In The Fall και Born As Ghosts πάνε χέρι χέρι μέχρι το Calm Like a Bomb και το Voice Of The Voiceless.
Αν και οι καιροί έχουν χειροτερέψει από τότε, αν και επανασυνδέθηκαν εδώ και 5 χρόνια, ένα άλμπουμ δε φαίνεται στον ορίζοντα. Αλλά και μεις δε σταματάμε να κουνάμε ρυθμικά το κεφάλι.

2 σχόλια:

  1. Εννοείται πως άκουγα. Οι RATM είναι σεβαστοί από κάθε μουσική κοινότητα. Είναι πραγματικά ένα εξαιρετικό συγκρότημα. Τώρα γιατί σταμάτησαν τη φάση...

    Επίσης από το ποστ καταλαβαίνω ότι ΔΕΝ ΣΟΥ ΕΧΕΙ ΑΡΕΣΕΙ ΟΥΤΕ ΕΝΑς ΔΙΣΚΟς ΤΟΥ 2012 ΚΑΙ ΕΝΑΓΩΝΙΩΣ ΑΚΟΥΣ ΠΑΛΙΟΥΣ :P :P :P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Από τότε υπήρχε θέμα με τον de la Rocha.
    2004 metal was dead :O

    ΑπάντησηΔιαγραφή