Κλειστόν

Πάνω στη βράση της λήξης των μαθημάτων, να πω δυο κουβέντες πως ήταν φέτος. Η απαξίωση από όλες τις πλευρές (μισθολογική, υλικοτεχνική, διοικητική κλπ) είναι συνεχής. Αυτό που κάποτε ήταν λειτούργημα, μετά επαφιόταν στον πατριωτισμό του εκπαιδευτικού και σήμερα δυστυχώς είναι πολυτέλεια. Πως να ασχοληθείς με την ουσία της εκπαίδευσης όταν αύριο μπορούν να σε απολύσουν, όταν οι συνδικαλιστές σου είναι χειρότεροι από τα άτομα της κυβέρνησης;

Ευτυχώς η χρονιά κύλησε με αυτά στο πίσω μέρος του μυαλού. Ήμουν σε δημοτικό δίπλα στο σπίτι μου και με συνθήκες που σου άφηναν χώρο να δουλέψεις. Μια χαρά οι δάσκαλοι στο συγκεκριμένο σχολείο, τα παιδάκια αξιαγάπητα αλλά αν δεν αγριέψεις λίγο δε συμμαζεύονται. Δεν κατάλαβα πως κύλησε η χρονιά και αυτό οφείλεται στο θετικό κλίμα από τη μια, στην αποσπασματικότητα του μαθήματος μου από την άλλη (χμμ...)

Μακάρι και του χρόνου να είμαι στο ίδιο σχολείο ή σε κάτι αντίστοιχο.

ΥΓ Μακριά από το παλιό μου σχολείο γιατί παραμένει απάλευτο: εκεί νιώθεις φαντάρος και όχι καθηγητής-δάσκαλος