Τρίτη και φαρμακερή για τους Rotting Christ. Οι
άλλες δύο είχαν ιδιαίτερο χαρακτήρα, ενώ αυτή γινόταν μπροστά σε πολύ κόσμο (γινόταν το αδιαχώρητο στην Αποθήκη) και με πολύ υποστηρικτικό stage show (video wall, φωτισμό).
Με μια λέξη ήταν άψογοι. Το συγκρότημα είναι ίσως ότι σημαντικότερο βγήκε σε αυτή τη μουσική από αυτό τον τόπο. Σεβάστηκαν τον κόσμο με τον χώρο, το στήσιμο, τη συμπεριφορά τους και κυρίως με το live που έδωσαν. Best of setlist με τους μουσικούς να ζουν την κάθε στιγμή και να ανταποδίδουν τον ενθουσιασμό του κόσμου.
Σημείωση: Με χαροποίησαν τα συνεχή mosh pit, γεγονός που δείχνει ότι το κοινό δεν έχει γίνει μαμούχαλο και παραμένει όπως παλιά (αν και τότε έπεφταν χοντρές-όχι ψιλές).
Και ο ήχος ήταν πάρα πολύ καλός και το αποδίδω στους καλούς ηχολήπτες, την μπάντα φυσικά και ιδιαίτερα τον πολύ καλό μπασίστα που έπαιζε σούπερ δεμένα με τα τύμπανα.
ΑπάντησηΔιαγραφή