Γέλια για κλάματα

Μπορεί το συγκεκριμένο άρθρο να πηγάζει απλά από το ότι μου τη δίνουν πολλές ανθρώπινες συμπεριφορές. Γεροπαραξενεύουμε;
Πήγα σε τρεις ταινίες στο φεστιβάλ Κινηματογράφου και η αλήθεια είναι ότι θα ήθελα να πάω σε περισσότερες καθώς και να τριγυρίσω στο λιμάνι παραπάνω. Κάθε χρονιά το ίδιο λέω. Ήμουν τυχερός και όλες ήταν από καλές ως πολύ καλές.
Στις δύο από τις τρεις μεγάλο μέρος του κοινού ξεσπούσε σε γέλια σε κάποιες στιγμές. Δε λέω το Force Majeure μπορείς να πεις ότι ήταν και μαύρη κωμωδία. Αλλά το Magical Girl? Δεν θα ήθελα να ήμουν ο σκηνοθέτης του και να βλέπω ότι μερικά σημεία στην ταινία, κάποιοι τα παίρνουν χαβαλέ.
Πέρα από τους Ελληνάρες που θέλουν να εκτονώνονται και να ακούγονται από απαιδευσιά, νομίζω ότι κάποιοι θέλουν να διώξουν το φόβο τους. Χαρακτηριστικά θυμάμαι στον Εξορκιστή που με σκοπό να το παίξουν άνετοι κάποιοι γελούσαν. Σίγουρα ο καθένας έχει διαφορετική αίσθηση του χιούμορ αλλά δε χρειάζεται να το δείχνεις έτσι, εκτός και αν δε σέβεσαι τον άλλον (εκτός από το ότι δεν καταλαβαίνεις επειδή είσαι ηλικιακά ή νοητικά 15 χρονών).