Δεν είναι ο κατεξοχήν πασχαλινός προορισμός και η αλήθεια είναι ότι δεν το σχεδιάζαμε και καιρό. Μακάρι να μέναμε άλλο τόσο, γιατί το τσιμέντο και η λαμαρίνα της πόλης δεν φεύγουν εύκολα από τον οργανισμό.
Ήμαστε τυχεροί γιατί ήταν οι πρώτες μέρες που ο καιρός ήταν ανοιξιάτικος. Έτσι μπορέσαμε να απολαύσουμε περισσότερο τα γραφικά χωριά, τις ιδιαίτερες διαδρομές και τις λίμνες. Ένας κόσμος αποκομμένος στα δικά μας μάτια. Το παιδί που έτρεχε μια ταβέρνα στην περιοχή και πριν δούλευε στην Αθήνα, κάτι θα ήξερε όμως.
Πολύ καλό το φαγητό τους, η βαρκάδα στα ασκηταριά της Μεγάλης Πρέσπας δεν χάνεται, ενώ και οι άνθρωποι πολύ ζεστοί. Αγαπημένος τόπος.
ΥΓ Στην επιστροφή καθίσαμε στο Νυμφαίο: άλλη κλάση χωριό.
ΥΓ 2. Πάντα αγαπημένη η Καστοριά.
ΥΓ 3. Απροσδόκητα καλή η Φλώρινα.
Ήμαστε τυχεροί γιατί ήταν οι πρώτες μέρες που ο καιρός ήταν ανοιξιάτικος. Έτσι μπορέσαμε να απολαύσουμε περισσότερο τα γραφικά χωριά, τις ιδιαίτερες διαδρομές και τις λίμνες. Ένας κόσμος αποκομμένος στα δικά μας μάτια. Το παιδί που έτρεχε μια ταβέρνα στην περιοχή και πριν δούλευε στην Αθήνα, κάτι θα ήξερε όμως.
Πολύ καλό το φαγητό τους, η βαρκάδα στα ασκηταριά της Μεγάλης Πρέσπας δεν χάνεται, ενώ και οι άνθρωποι πολύ ζεστοί. Αγαπημένος τόπος.
ΥΓ 2. Πάντα αγαπημένη η Καστοριά.
ΥΓ 3. Απροσδόκητα καλή η Φλώρινα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου