Και ζησαν αυτοί καλά...

Όταν ακούς γυναικείες απορίες παρακολουθώντας έναν ποδοσφαιρικό αγώνα, χαμογελάς. Όταν διαπιστώνεις ότι προέρχονται από την αδιαφορία τους για το άθλημα, σου φαίνεται παράξενο. Αλλά όταν αντί να ακούς μετάδοση από εκφωνητές ακούς καφενειακές διαπιστώσεις από σαλιάρηδες, προβληματίζεσαι.
Στον χθεσινό τελικό CL είδαμε την προσπάθεια να φανεί ο Μέσι ως θεός ακόμα και όταν παραπατούσε. Εδώ και μέρες κυριαρχεί η ιστορία του Τσάβι που ξεκίνησε μικρός και έγινε μεγάλος και τρανός και τώρα φεύγει από την Μπαρτσελόνα (για να πάρει εκατομύρια ευρώ αλλά αυτή η πληροφορία δεν είναι στο κλίμα της ιστορίας). Ακόμη για τον Μπουφόν που ο καημένος έχει πάρει τα πάντα αλλά όχι CL. Και τον Πίρλο που το ένα και το άλλο. Αν αλλάξεις λίγο το σκηνικό όλα αυτά φαντάζουν όπως οι ιστορίες για βασιλιάδες και πριγκίπισσες που εμάς μας φαίνονται χαζές και για γυναίκες. Τις καταπίνει όμως το αντρικό κοινό και καταλήγει να παρακολουθεί έναν μακρινό κόσμο προνομιούχων που ζουν το παραμύθι τους. Και ζησαν αυτοί καλά...