Δεν πληρώνω, δεν πληρώνω

Δεν πρόκειται για το κίνημα που προ 4ετίας σήκωνε μπάρες. Αλλά για το γνωστό έργο από το οποίο πήρε το όνομα του και είναι του Ντάριο Φο. Μιας προσωπικότητας της αριστεράς με μεγάλη δραστηριότητα και σημαντικό έργο. Είχα δει στο θέατρο τον Τυχαίο Θάνατο ενός Αναρχικού και είχα μείνει ενθουσιασμένος με το κείμενο.
Εδώ λοιπόν απλοί εργάτες ξεσηκώνονται μια ωραία πρωία γιατί δεν μπορούν πια να καταπίνουν αυτά που τους δίνει το καπιταλιστικό σύστημα. Είναι εντυπωσιακό ότι ο τρόπος λειτουργίας, αδικίας, κοινωνικής ανισορροπίας είναι ολόιδιος 40 χρόνια μετά. Έχουν γαλουχηθεί γενιές μέσα σε αυτό το σύστημα και πλέον έχουν απομείνει μόνο τα πυροτεχνήματα όπως το κίνημα που αναφέρθηκε στην αρχή.