Δεύτερες διακοπές ήταν οι 5 μέρες στο Ρέθυμνο. Και όπως στις πρώτες έτσι και τώρα ήταν καταιγιστικές. Ο λόγος της εκδρομής ένα χαρμόσυνο γεγονός. Και αυτά που μου άφησε ήταν πολλά.
Δε θα μιλήσω για την πολιτεία που ανακάλυψα και ονομάζεται Ρέθυμνο (όχι μια ακόμα πόλη) αλλά για το ότι βρέθηκα ανάμεσα σε τόσο πολλούς ανθρώπους που σε είχαν σα δικό τους άνθρωπο. Σε σκλάβωνε η φιλικότητα και η ζεστασιά τους. Πρώτα οι Κρητικοί και μετά όλοι τους. Πως οδηγάς και βλέπεις δεκάδες μαλάκες δίπλα σου; Ε το ακριβώς αντίθετο.
Είναι στιγμές όπως αυτή που έρχεσαι κοντά σε συγγενείς που σας έχει απομακρύνει η καθημερινότητα. Και συνειδητοποιείς ότι κάτι σε δένει και δεν είναι απλά η όποια συγγένεια. Που κάποιοι από αυτούς είναι χαρακτήρες που σου λείπουν.
Καλή η οθόνη του smartphone και οι καφέδες μέσα στην πόλη αλλά η ζωή είναι ανάμεσα σε ζεστούς ανθρώπους και σε μέρη αλλιώτικα.
Δε θα μιλήσω για την πολιτεία που ανακάλυψα και ονομάζεται Ρέθυμνο (όχι μια ακόμα πόλη) αλλά για το ότι βρέθηκα ανάμεσα σε τόσο πολλούς ανθρώπους που σε είχαν σα δικό τους άνθρωπο. Σε σκλάβωνε η φιλικότητα και η ζεστασιά τους. Πρώτα οι Κρητικοί και μετά όλοι τους. Πως οδηγάς και βλέπεις δεκάδες μαλάκες δίπλα σου; Ε το ακριβώς αντίθετο.
Είναι στιγμές όπως αυτή που έρχεσαι κοντά σε συγγενείς που σας έχει απομακρύνει η καθημερινότητα. Και συνειδητοποιείς ότι κάτι σε δένει και δεν είναι απλά η όποια συγγένεια. Που κάποιοι από αυτούς είναι χαρακτήρες που σου λείπουν.
Καλή η οθόνη του smartphone και οι καφέδες μέσα στην πόλη αλλά η ζωή είναι ανάμεσα σε ζεστούς ανθρώπους και σε μέρη αλλιώτικα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου