2015: Metal και συμπάθειο

Παρά τις απεγνωσμένες προσπάθειες της τελευταίας στιγμής (άκουσα από τετριμμένες κυκλοφορίες μέχρι ελιτίστικες της κακιάς ώρας) δεν κατάφερα φέτος να συγκεντρώσω 7 καλούς δίσκους. Αλλάζουμε εμείς αλλάζουν και οι εποχές. Ακολουθούν συμπαθητικές στιγμές.

 

Amorphis - Under the Red Cloud
Πώς μπορεί να σε ενθουσιάζει μια προσπάθεια που απέχει ελάχιστα από τις προηγούμενες; Και όμως είναι τόσο γλυκά κολλημένη και με ειλικρινή έμπνευση που θα στεναχωρεθείς αν κυκλοφορήσουν κάτι μέτριο.Οι κολλητικές μελωδίες θα σε ταξιδέψουν.

Iron Maiden - Book of Souls

Τα έγραψα και σε ξεχωριστό post. Όπως οι πραγματικοί καλλιτέχνες που αγαπούν τη δουλειά τους κάθισαν και έφτιαξαν ένα έργο που θα στέκεται ψηλά χρόνια μετά. Η θεϊκή έμπνευση θα παραμείνει στους κλασσικούς τους δίσκους αλλά αυτό δεν αφαιρεί την αγάπη για το τώρα.

 Lamb of God - VII : Sturm Und Drang

Η περιπέτεια ενός αμερικάνου τραγουδιστή στη φυλακή της Τσεχίας, δίνει τις ουλές που χρειάζονται. Τα καθαρά φωνητικά τις απαλύνουν. Οι συμμετοχές τις πουδράρουν. Με το δικό τους ήχο, σε μεστές στιγμές οι LoG είναι στα δυνατά χαρτιά του σήμερα.


Nightwish - Endless Forms Most Beautiful
Έχουν ξεφύγει πολύ από το vibe των μεγάλων στιγμών τους και πλέον με τη βούλα είναι disney metal. Παρόλαυτα η μηχανή δουλεύει στους γνωστούς ρυθμούς και δε μπορείς να αρνηθείς το ταλέντο που κουβαλάει ο Holopainen


W.A.S.P. - Golgotha
Δεν αγγίζει τις μεγάλες στιγμές τους ενώ και οι πεποιθήσεις του Blackie είναι να τις κρατάει για τον εαυτό του. Ο ήχος ο γνωστός αλλά η μαγιά των τραγουδιών είναι που στο τέλος κάνει καλό το αποτέλεσμα. Το Slaves of... θυμίζει περασμένα μεγαλεία.