Έχω έγκλημα, λέγετε

Το έγκλημα εξίταρε πάντα. Από τον Ρωχάμη στην Ελλάδα μέχρι τη Mafia, οι άνθρωποι του εγκλήματος παρουσιάζονται ελκυστικοί, περιπετειώδης. Σήμερα ο Escobar είναι στο  προσκήνιο. Ναι ξέρω, στις ταινίες και τις σειρές δείχνουν τα εγκλήματα και το χαρακτήρα τους. Αλλά αυτό μου θυμίζει ένα τραγούδι για το οποίο οι Slayer είχαν κατηγορηθεί ότι προωθούσαν το ναζισμό. Το είχαν αρνηθεί λέγοντας ότι απλά αναφερόταν σε αυτά που κουβαλούσε. Όπως και να χει όμως εκμεταλλευόταν τα στοιχεία του για να προκαλέσουν και να πουλήσουν.
Μια έμμεση συνέπεια είναι ότι επιβάλλεται στις συνειδήσεις του κόσμου ότι οι εγκληματίες είναι τουλάχιστον αποδεκτοί, αναπόσπαστο κομμάτι της κοινωνίας. Είναι φυσικό να βλέπεις κάποιον να εκβιάζει, βασανίζει κάποιον άλλον ενώ είναι αφύσικο να βλέπεις δύο άτομα του ίδιου φίλου να φιλιούνται. Το έγκλημα είναι παντού και η αποδοχή των οικονομικών εγκληματιών (φοροφυγάδων) όπως και των κλασσικών εγκληματιών (Χρυσαυγίτες) δεδομένη.

Dirt people

Όπως έγραφα πριν σχεδόν 2 χρόνια: "Στη "μάχη" των οικονομικών είμαστε χαμένοι. Σαν την Ελλάδα ένα πράγμα. Όσο και να δουλέψεις-μαζέψεις, αν δεν κάνεις καμιά μπάζα της προκοπής, μέσα θα είσαι με επερχόμενα έξοδα." Έτσι σήμερα με του σπιτιού που βγαίνουν από παντού, κάποια στιγμή θα δεις το λογαριασμό σου και θα χρωστάς.
Από της εκπαίδευσης έχω μεταμορφωθεί σε της οικοδομής. Όλοι οι μάστορες που υπάρχουν, πρέπει να συνδυαστούν και να κάνουν αυτό που χρειάζεται. Εργοδηγός κατ ανάγκη. Σκόνη, τσιμέντο, μάρμαρα, καλώδια, πλακάκια, βαφές, σοβάδες και πάει λέγοντας. Εύχομαι αυτή η περίοδος που είναι γεμάτη πίεση και τρέξιμο να αποδειχθεί δημιουργική. Άντε μπαίνουμε στην τρίτη βδομάδα.