Αρχαίο θέατρο

Στην πρώτη παράσταση πήγα κατόπιν παρότρυνσης. Στη δεύτερη λόγω πρόσκλησης.
Αντιγόνη του Σοφοκλή
Δεν είχα ξαναπάει σε αρχαία τραγωδία. Από φευγαλέες ματιές στην τηλεόραση μου φαινόταν πολύ βαρύ, μαύρο και τραβηγμένο. Και η αλήθεια είναι ότι και στο σχολείο δεν ήταν από τα αγαπημένα μου τα κείμενά τους.
Φεύγοντας από την πρώτη εμπειρία μου, ένοιωθα ότι πήγα σε λειτουργία και όχι σε παράσταση. Καθόλη τη διάρκεια δεν υπήρχε ούτε μία παύση και κάθε κουβέντα είχε ένα νόημα. Ο κόσμος παρακολουθούσε χωρίς ούτε ένα κιχ. Πολύ καλές ερμηνείες από όλους σχεδόν, με το χορό, τη Μαξίμου και τον Σαράντη να είναι σε άλλο επίπεδο. Πραγματικά εντυπωσιάστηκα και είναι εφαλτήριο να αρχίσω να παρακολουθώ αρχαίες τραγωδίες.

Θεσμοφοριάζουσες του Αριστοφάνη
Αριστοφάνη μας πήγαιναν στο δημοτικό και είχα δει μια παράσταση στο αμφιθέατρο της Σίβηρης με τον Καρακατσάνη. Μετά από 2500 χρόνια το χιούμορ έχει αλλάξει, οι υποθέσεις έχουν εξελιχθεί άρα δύσκολα θα βρεις κάτι που δεν έχεις δει ή γελάσει. Να μην είμαι άδικος, ένα χαμόγελο το είχα κατά τη διάρκεια της παράστασης. Το βασικότερο μειονέκτημα είναι ότι δεν είδα το σκοπό του έργου. Το σημαντικότερο θετικό ότι ήταν σφιχτοδεμένη και ο χορός η κινητήρια δύναμή της.