Beast in Black - From Hell with Love

Στο τέλος του 2019 έπεσα πάνω σε αυτό το δίσκο. Οι μελωδίες των πιο χτυπητών στιγμών του είναι φάση συμμετοχή rock τραγουδιού στη Eurovision: πολύ ανάλαφρο, χαζοποπ. Είναι όμως κολλητικό και αυτό είναι κάτι που λείπει εδώ και χρόνια από τον σκληρό ήχο και ειδικά από τους λάτρεις του hair metal των 80s.
Έχω αμαρτάνει πάτερ και μάλιστα κατ' εξακολουθηση. Έχω λιώσει σε ακροάσεις τόσο τα σχεδόν χορευτικά τραγούδια τους όσο και τα πιο στομφωδη (φάση Edguy, Virgin Steele). Μην πω για τη διασκευή στο No Way Out. Στα video clip φαίνεται να παίρνουν σοβαρά τις ανάλαφρες μελωδίες τους ενώ ο Έλληνας τραγουδιστής τους έχει φωνάρα.
Τι να πω; Παίζει να περνάω καμιά ανάλαφρη φάση αφού και το top άκουσμα των γιορτών ήταν το Valhalleluja!
Πάω να κουνηθω στους ρυθμούς του ομώνυμου, του Die by the Blade, του Sweet Little Lies...