Ταινίες και όχι σειρές

Μετριότητες με τρεις εξαιρέσεις.

• Metalhead
  Μια Ισλανδή έφηβη γίνεται μεταλλού όταν βλέπει τον αδερφό της να πεθαίνει μπροστά στα μάτια της. Η μουσική παρουσιάζεται σαν ένα στήριγμα στην ψυχοπάθεια και την αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά της. Δεν ήταν καλή.
• Deathgasm
  Ταινία με μεταλλάδες αλλά φουλ splatter και στην τελική πολύ βλακεία.
• Maleficent: Mistress of Evil
  Η Angelina (επέστρεψε με πιο τετραγωνισμένο πρόσωπο) σε μια συνέχεια που ενώ δεν ήταν απαραίτητη δεν τη λες και αχρείαστη. Βλέπετε χαλαρά.
• Parasite
  Είχε εκείνα τα στοιχεία που εισάγουν οι κορεάτικες ταινίες και κάνουν τη διαφορά. Η κοινωνική παράμετρος ήταν αυτό που την απογείωσε.
• 1917
  Ένα μονοπλάνο μας οδηγεί μέσα στη φύση του πολέμου. Χρειάζονται τέτοιες ταινίες για να αντιλαμβανόμαστε τη φούσκα που ζούμε σήμερα. 
• Once Upon a Time... in Hollywood
  Ωραία μας έδειξε τα τηλεοπτικά 60s, ωραία τα ονόματα κράχτες, ωραίο και το αναπάντεχο στο τέλος αλλά μέχρι εκεί. Με τέτοιες ταινίες δεν θα χε κάνει fan base ο Tarantino.
• Casino 
  Η ζωή μέσα στα καζίνο, τη μαφία και την κατρακύλα από τη ματιά του Scorcese. Δεν έχει να σου πει κάτι. 
• Goodfellas
  Μου άνοιξε τη όρεξη το Irishman και διάλεξα να δω αυτό που έχει καλές κριτικές. Νομίζω δε θα το θυμάμαι σε μια βδομάδα.
• The Irishman
  Ωραία παραγωγή, μεγάλα ονόματα, ωραία εξιστόρηση, αδιάφορη ιστορία. 
• Marriage Story
  Η ιστορία ενός ζευγαριού που οδηγείται στο χωρισμό. Ανησυχητικό γιατί μπορεί να συμβεί και στις καλύτερες οικογένειες.
• Joker
  Η ταινία που έγινε χαμός, καταφέραμε να τη δούμε και στο σινεμά. Πολύ δυνατή με την προοδευτική της εξέλιξη σε έκανε να θες άλλο τόσο. Εξαιρετική.