Time is running

Με αφορμή  την ταινία Druk έβαλα κάποιες σκέψεις σε μια σειρά. Για πάμε.

Βλέποντας στιγμιότυπα κανονικής ζωής διαπιστώνεις πόσο έχει αλλάξει η ζωή μας από τότε. Ειδικά για όσους έκαναν κάτι και όχι απλά περνούσε ή κυνηγούσαν τη μέρα τους. Για να φτάσουμε στα προηγούμενα επίπεδα χωρίς να είμαστε επιφυλακτικοί θα μας πάρει χρόνο. Για όσους έχουμε προσθέσει και άλλους παράγοντες όπως παιδιά, δουλειές κλπ πολύ δύσκολα θα επανέλθει.

Ο προβληματισμός μου (ένας ακόμα) είναι  πόσο περίεργο και απαιτητικό θα ναι να πιάσουμε κάποια στάνταρ από τι στιγμή που τώρα ζούμε σε ένα καθεστώς περιορισμένο και υποεργασίας (ήταν που ήταν). Για να ανεβάσει στροφές η μηχανή και να ξεσκουριάσει θα χρειαστεί προπόνηση νοητική.

Οι συνθήκες απομάκρυνσης είναι μια καλή αφορμή να κάνεις αυτοκριτική. Πρέπει να εντοπίσουμε πως μας αντιλαμβάνονται οι άλλοι. Συνήθως εμείς νομίζουμε ότι είμαστε άψογοι και δεν αλλάζουμε κάτι. Μετά πρέπει να δούμε το τι μαστε και αντικειμενικά. Ζόρικα πράγματα. Θέλει χρόνο, θέλει συγκρίσεις. Και μετά να μεταβάλλουμε τα κακώς κείμενα. Ο χρόνος περνάει και μεις ας μη συμπεριφερομαστε και σκεφτόμαστε όπως πριν 30 χρόνια. 

Σκόρπια σκέψη: Αν κάποιος προηγείται (επαγγελματικά, προσωπικά κλπ) ίσως μας προκαλείται ένα δυσάρεστο συναίσθημα και μετά προσπαθούμε να φτάσουμε τις εξελίξεις. Άμα προηγείσαι, είναι όπως ο δρομέας που δε βλέπει τους από πίσω και είναι σα να μην έκανε και κάτι σπουδαίο. Να το αλλάξουμε κι αυτό στα πλαίσια της αυτοκριτικής...

Τέλος καμιά φορά σκέφτεσαι ότι ο περίγυρος σου (φίλοι, συνάδελφοι, σχέσεις) θα μπορούσε να είναι πολύ μεγαλύτερος. Και συχνά διαπιστώνεις ότι το βήμα για την αποχώρηση έγινε από την άλλη πλευρά. Πολλές οι υποθέσεις. Καλώς ή κακώς έτσι είναι καλύτερα: Όταν θα τους ξαναπετύχεις μετά από καιρό θα σου φανούν πιο γερασμένοι εμφανισιακά. Αν τους βρεις να έχουν κολλήσει στο ίδιο σημείο στη ζωή τους τότε προβληματίζεσαι γιατί είναι άσχημο να μην προχωράς. Από την άλλη αν τους βρεις να έχουν πάει κάπου πολύ αλλού ή κάπου εντελώς αδιάφορα για σένα, ίσως συνειδητοποιήσεις γιατί κάποια στιγμή θα σταματούσες εσύ να κάνεις παρέα μαζί τους.