Όταν μεταξύ αστείου και σοβαρού λέω ότι γουστάρω καμιά poserια, άλλοι κοροϊδεύουν (οι νεότεροι στο χώρο συνήθως) και άλλοι θα εξομολογηθούν ότι γουστάρουν. Δικαιολογημένα το συγκεκριμένο ιδίωμα είναι παρεξηγημένο καθώς στο απόγειο του ήταν γεμάτο στη σαβούρα. Αλλά έτσι δε γίνεται πάντα; Μόλις γνωρίσει κάτι επιτυχία τρέχουν όλοι να το μιμηθούν για να επωφεληθούν από την πέραση που έχει. Σχετικά πρόσφατα ρίξαμε πολύ γέλιο με μερικούς συνBlazers, παρακολουθώντας video clip εκείνης της εποχής σε αφιέρωμα σε γνωστό μπαρ της Θεσσαλονίκης. Από την άλλη όμως γουστάραμε ακούγοντας κάποια πιασάρικα κομμάτια που αντέχουν ως σήμερα.
Γιατί όλος αυτός ο πρόλογος; Γιατί οι Gotthard είναι ένα γκρουπ που ηχητικά βρίσκεται σε αυτό το χώρο αλλά που διαθέτει και την προσωπικότητα των σοβαρών εκπροσώπων του. Όσο σοβαρός μπορεί να είναι κάποιος όταν είναι poser! (Διάβασα δήλωση τους ότι το μπορούν να γίνουν τόσο γνωστοί όσο οι Bon Jovi…) Επειδή μάλλον κανείς δεν τους ξέρει, ούτε και γω μέχρι πρότινος, πρέπει να πω ότι πρόκειται για ένα γκρουπ που γνωρίζει επιτυχία στην πατρίδα του την Ελβετία και στις γύρω χώρες. Χρυσοί και πλατινένιοι δίσκοι αλλά μέσα σε αυτά τα γεωγραφικά όρια. Και όχι γιατί ο ήχος τους προορίζεται μόνο για κεντροευρωπαϊκές χώρες αλλά γιατί δεν είμαστε στα τέλη των 80s που οι εταιρίες προωθούσαν αυτόν τον ήχο.
Όποιος λοιπόν γουστάρει καλό hard rock, με hit άλλων εποχών (Lift you up) και καθόλου παρωχημένο ήχο μπορεί να επενδύσει στους Gotthard και δε θα χάσει. Δεν πρόκειται για τους νέους Bon Jovi φυσικά, αλλά είναι ένας δίσκος που ακούγεται πολύ ευχάριστα και σφύζει από καλές ιδέες και μελωδίες. Βέβαια μην περιμένετε στίχους τύπου Nevermore αλλά και το rock δεν είναι μόνο για προβληματισμό αλλά και για διασκέδαση. I wanna rock till the morning down, I wanna lift you up!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου