Ζώ(ο)δια

Προσωπικά δεν πιστεύω στα ζώδια αλλά και όσους ή καλύτερα όσες έχω γνωρίσει και ασχολούνται, πάλι λένε ότι δεν πιστεύουν. Από ότι έχω καταλάβει με αυτή την ιστορία ισχύουν δύο πράγματα: πρώτον ότι τα ζώδια έχουν κάτι να πουν μόνο όσον αφορά το προφίλ των ατόμων. Δηλαδή διαβάζεις τα χαρακτηριστικά του ζωδίου σου και βρίσκεις πολλά που όντως ισχύουν σε σένα. Βέβαια υπάρχει και αυθυποβολή αλλά τέλος πάντων. Τώρα για προβλέψεις, μην το σχολιάσω καλύτερα
Το δεύτερο που έχω καταλάβει είναι ότι με τα ζώδια ασχολούνται μόνο οι γυναίκες. Ξέρουν το προφίλ κάθε ζωδίου, με ποιο ταιριάζει ερωτικά, αν αυτή η περίοδος είναι καλή γι αυτό και μερικές μπορούν μέσα σε 2' να καταλάβουν τι ζώδιο είσαι. Ποια Λίτσα Πατέρα και μαλακίες. Κατά τα άλλα αν τις ρωτήσεις αν πιστεύουν, θα πουν όχι!
Τώρα τι μας αφορούν εμάς όλα αυτά; Απλά είναι μια καλή αφορμή για συζήτηση με κοπέλα, είτε σε ενδιαφέρει είτε όχι.

ΥΓ Βέβαια αν δεν ακούς glam/sleaze/poser που πας :P

Άγευστος

Εξαιτίας του παρατεταμένου κρυώματος/ίωσης αλλά και του γενικότερου κλίματος είναι σα να έχω χάσει τη γεύση μου. Και δε μιλάω κυριολεκτικά αλλά μεταφορικά. Δηλαδή πράγματα που τα θεωρούσα δεδομένα και ΟΚ τώρα τα βλέπω με κάποιο επικριτικό τρόπο και προβληματισμό. Δε θέλω να επεκταθώ, ούτε νομίζω ότι θα διαρκέσει πολύ. Γι αυτό αν μου πείτε για έξω, για λεφτά, για γυναίκες, για μουσική κλπ μην περιμένετε την φυσιολογική μου αντίδραση.

• Καμμένος δημόσιος υπάλληλος αφού με ρώτησε αν είμαι φοιτητής, άνεργος, μου πε ότι δύσκολα τα πράγματα για διορισμούς. Ποιος σε ρώτησε;!
• Το blog είναι ιστολόγιο και όχι ημερολόγιο, που σημαίνει ότι αν θέλετε να μαθαίνετε τα νέα μου μπορείτε με τους κλασσικούς τρόπους.
• Προχθές κοιτούσα τα post που είχα κάνει το 2006-07. Ενδιαφέροντα ακόμα και σήμερα
  

Χαλαρά

Ρίχνοντας μια ματιά γύρω, παρατηρώ ότι όλοι περνάμε χαλαρά. Είτε είμαστε δημόσιοι είτε όχι δε μου δίνεται η εντύπωση ότι ζοριζόμαστε πολύ στη δουλειά μας. Καλό αυτό. Δεν είμαστε και σε ηλικία να χουμε έννοιες για σπίτια, λογαριασμούς, δάνεια κλπ. Από υγεία καλά την παλεύουμε πάνω-κάτω. Στα προσωπικά ότι και να συμβεί όπως προείπα, είναι καλοδεχούμενο. Χαλαρά λοιπόν. Βάλτε λίγο Dire Straits και αράξτε...
Ή όχι; Αν πάμε τόσο χαλαρά στο τέλος θα μας πάρει ο ύπνος. Θα βλέπουμε Μαρία η Άσχημη και θα μαστε χαρούμενοι (δε το λέω για κακία). Ελεύθερο χρόνο έχουμε, θα μπορούσαμε να τον εκμεταλλευτούμε καλύτερα. Πχ διάβαζα σε ένα ωραίο αφιέρωμα πως περνούσαν τα παλικάρια στο L.A πριν 20 χρόνια στις δόξες του glam. Μπροστά τους μοιάζουμε με 80χρονους συνταξιούχους που πίνουν το τσαγάκι τους. Και υπάρχουν τόσα άλλα παραδείγματα. Παίζουν πολλά ρόλο για τον τρόπο ζωής και έτσι κι αλλιώς εμείς ζούμε στην πόλη του χαλαρά άρα ένα εμπόδιο παραπάνω. Βάλτε Firewind και φύγαμε!

Mixolydian

Εδώ και πάνω από δέκα μέρες έχω ένα συνάχι άλλο πράγμα. Καταρροή, βήχας για κάποιες μέρες, δέκατα στην αρχή και πυρετό σήμερα. Τελικά ή με μάτιασαν ή γέρασα απότομα. Το θέμα είναι ότι άρχισε να μου τη δίνει γιατί άρχισε να κάνει και καλό καιρό και δεν είμαστε να καθόμαστε σπίτι να σκεφτόμαστε διάφορα... Να ναι καλά το μπάσο (λέμε τώρα), οι ταινίες που κατεβ...αγοράσαμε και το myp2p για κανά ματσάκι της προκοπής (το credit πάει στον mousel). Αυτά για το τετραήμερο γιατί ελπίζω μετά να στρώσουμε.

ΥΓ Όποιος πιστεύει ότι δεν θα τον βγάλω τον Μάρτη ας μου πει να τον συμπεριλάβω στη διαθήκη μου
ΥΓ 2 Στη φώτο ένα μικρό τμήμα από το χαρτί που κατανάλωσα αυτό το διάστημα

Where Do We Go From Here

Να φιλοσοφήσω ή να ερωτοτροπήσω κι εγώ; Αυτοί που με ζούνε, ξέρουν τι έχω τραβήξει (με την καλή και την κακή έννοια) τους τελευταίους 4 μήνες. Δεν παραπονιέμαι γιατί, όπως ξανάπα, όλα εμπειρίες είναι. Αλλιώς βρίσκαμε μια μόνιμη δουλειά από τώρα χωρίς να είμαστε σίγουροι ότι είναι η δουλειά που θέλουμε να κάνουμε όλη μας τη ζωή. Ή βρίσκουμε μια κοπέλα και λέμε ότι με αυτή θα περάσουμε όλη μας τη ζωή, αν και μπορεί να μας ενοχλούν πάρα πολλά. Αν δε δοκιμάσεις, ψάξεις, τριβείς, ζήσεις, τότε μάλλον λάθος την βλέπεις τη ζωή. Τώρα ποιο είναι το νόημα της δεν το ξέρω, ούτε θα το βρω αλλά αν μπορούμε να ευχαριστιόμαστε ότι ζούμε και κυρίως να προσπαθούμε να ζούμε πράγματα τότε μάλλον κάτι κάνουμε. Και για να μην μακρηγορώ και περιπλέκω τα πράγματα, αν από ότι επιδιώκεις και τελικά γεύεσαι, κερδίζεις κάτι και δεν σε πάει πίσω, τότε μάλλον κάτι έχεις κάνει.

ΥΓ Τελικά από αυτά που ανέφερα στην αρχή επέλεξα να κάνω το πρώτο, γιατί το δεύτερο το έχω ξεχειλώσει τον τελευταίο καιρό
ΥΓ 2 The king is dead

Τα πέτρινα χρόνια

Ίσως το χω ξαναγράψει ότι δεν είμαι της λογικής "να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα". Ας κάνω εγώ αυτό που μπορώ και δεν θα περνάω καλύτερα αν οι δίπλα μου δεν είναι σε καλή φάση. Στον αθλητισμό όμως η λογική αυτή επικρατεί. Δε πάει να είναι η ομάδα στη μετριότητα, αν ο διπλανός είναι σε χειρότερα χάλια τότε όλα καλά. Έτσι εδώ στη Θεσσαλονίκη αν κάποιος ασχοληθεί με τα αθλητικά θα διαπιστώσει μια χωρίς τελειωμό γκρίνια των παοκτσήδων, που φουντώνει με τον καιρό όσο η ομάδα δεν κάνει κάτι εξαιρετικό αλλά κυρίως γιατί ο Άρης πάει καλά. Το ότι η ομάδα τους δεν ήταν για πολλά φέτος το ήξεραν από το καλοκαίρι, τι έπαθαν τώρα και φτάνουν σε σημείο να επικαλούνται το όνομα του Αναστασιάδη επί ματαίω; Χαλαρώστε παίδες και πέτρινα χρόνια είναι, θα περάσουν.

ΥΓ Μεταφέρω τη γνώμη του Πανούτσου για τον πρόεδρο-παίκτη:
Το μεγάλο όμως πρόβλημα του πρόεδρου-παίκτη είναι οι φανατικοί οπαδοί. Οι οποίοι τον περιμένουν να συμπεριφέρεται σαν ένας από αυτούς. Αν πάει με τα νερά τους, θα χρειάζεται να λέει μία φορά τη μέρα «ο κόσμος του ΠΑΟΚ είναι η δύναμή του», όπως ο Ζαγοράκης, κάνοντας την τρελή στα «ντου» στα ματς εκτός έδρας και στα πεσίματα, όπως μετά το ματς με τον Αστέρα.

Σημειώση: Δείτε σε πλήρη ανάλυση την φωτογραφία και θα δείτε γιατί ταιριάζει με το post

*Update: Τελικά τα αθλητικά post δεν "τραβάνε". Θα ξανακάνω το βράδυ της 14 Μαΐου όταν σηκώσουμε την κούπα!

Τι σκεφτόταν ο/η οδηγός;

Σε συνέχεια προηγούμενου post, ψηφίστε τι νομίζετε ότι σκεφτόταν ο/η οδηγός όταν πάρκαρε:

α) όχι δεν εμποδίζει
β) ξέρω να παρκάρω
γ) ναι, είμαι για τον π****ο
δ) δεν ξέρω, δεν απαντώ (Tsipras for president)

Χασίματα, μπερδέματα, κλπ = Μάρτιος

Η άνοιξη φέρνει πολλά καλά μαζί της αλλά και τις αλλαγές. Άλλοτε καλές άλλοτε άσχημες αλλά συνήθως όχι άμεσα καλοδεχούμενες. Οι περισσότεροι είμαστε χαμένοι στις δουλειές, τα προσωπικά, τις ασχολίες μας. Και να πεις ότι προέκυψε καμιά συγκλονιστική διαφοροποίηση σε όλα αυτά; Στους περισσότερους όχι. Επικρατεί όμως ένα χάσιμο, ένα μπέρδεμα, χωρίς προφανή λόγο. Ίσως φταίνε οι ορμόνες. ίσως ότι μας φαίνεται ότι πρέπει να πάρουμε κάποιες αποφάσεις. All in your mind. Πάντως έτσι κάνουμε το εύκολο δύσκολο, το απλό πολύπλοκο. Άντε να ρθει ο Απρίλης που είναι πιο ήπιος μήνας να στρώσει η κατάσταση.

ΥΓ Το Σάββατο πήγα στην προβολή του ντοκιμαντέρ του Στέλιου. Περιμένω και το δεύτερο μέρος!

Κουτοπονηριά (c)

Ίσως είναι ιδίωμα της ράτσας μας αλλά το σίγουρο είναι ότι τη συναντάμε συνέχεια. Ούτε είναι κάτι καινούργιο, αφού από τότε που ήταν οι γονείς μας στα χωριά αναφέρουν σχετικές ιστορίες. Όσον αφορά τις πόλεις τη συναντάμε συνέχεια στους δρόμους. Και ιδιαίτερα στο παρκάρισμα. Υπάρχουν λοιπόν κουτοπόνηροι τυπάκοι σε κάθε γειτονιά που, μην έχοντας που να ξοδέψουν τη φαιά ουσία τους, οικειοποιούνται κοινόχρηστα σημεία για να κάνουν τη δουλειά τους. Εις βάρος των άλλων φυσικά. Παράδειγμα οι πιλοτές που κανονικά επιτρέπεται να έχουν μία, άντε δύο εισόδους και αυτοί έχουν δεκαπέντε. Σε κάτι πιο κλασσικό οι φωτογραφίες που ακολουθούν. Από τη γειτονιά μου και οι δυο.












Στη πρώτη, τρεις κουτοπόνηροι βάζουν όσο λείπουν αυτά που βλέπετε, για να μη μπορεί να παρκάρει κάποιος άλλος.
Στη δεύτερη ο κουτοπόνηρος ιδιοκτήτης αυτού του αυτοκινήτου, όταν το μετακινεί βάζει ένα μηχανάκι στη θέση του έτσι ώστε να μη μπορεί να παρκάρει άλλος.

Πάρτε τα κινητά σας και αποθανατίστε και σεις τέτοια λαμπρά μυαλά.
ΥΓ Και γιατί ανθεί η κουτοπονηριά; Μα γιατί την ανεχόμαστε

New Metal 5

Συνήθως όταν αναφέρομαι σε μουσικές κυκλοφορίες, έχουν να κάνουν με κάποιες που μόλις βγήκαν ή όπου ναι θα κυκλοφορήσουν. Αυτή τη φορά θα διαφοροποιηθώ λιγάκι και θα αναφερθώ και σε άλμπουμ που δε μπορείς να τα πεις φρέσκα αλλά δε μπαγιάτεψαν ακόμα.

Avantasia - The Metal Opera Pt 2: Δίσκος του 2002 αλλά τόσο φρέσκος και με στιγμές που αν υπήρχαν σήμερα, το power θα ταν λες και ήμαστε δέκα χρόνια πριν. Οι συμμετοχές από εγνωσμένης αξίας τραγουδιστές δίνουν πολλούς πόντους γιατί δένουν πολύ καλά.


Firewind - The Premonition: Έχει κολλήσει στην playlist μου εδώ και καιρό η νέα κυκλοφορία της μπάντας του Gus G. Όχι γιατί είναι καρντάσια αλλά γιατί πρόκειται για μια κυκλοφορία υψηλού επιπέδου. Ευρωπαϊκό power με hit, ωραίο ήχο και έναν τραγουδιστή που χαίρεσαι να τον ακούς.


Spice and the RJ Band - The Will: Τον Spice τον ξέρουμε από τους Spiritual Beggars ( τη μπάντα του Michael Amott πριν τη δει μεταλλοπατέρας και θέλει να μας μάθει το μέταλ με τη γκόμενά του). Σε αρκετές στιγμές θυμίζει κάτι από τους Beggars που μόνο ευχάριστο είναι.



Whitesnake - Good to be Bad: Ο τελευταίος δίσκος της μπάντας. Εντάξει δεν περιμένουμε και πολλά από τον Coverdale από συνθετικής πλευράς γι αυτό ότι και να βγάλει καλοδεχούμενο είναι.



Warrel Dane - Praises To The War Machine: Εύστοχος ο χαρακτηρισμός από τον νιούφη του metal. Επειδή έχουμε καιρό να ακούσουμε κάτι από τους Nevermore και επειδή δεν ξέρουμε πόσο θα κάνουμε ακόμα, μια χαρά βολευόμαστε με αυτό το δίσκο.



Russell Allen & Jorn Lande - The Revenge και The Battle: Το δεύτερο το είχα καιρό αλλά τελευταία ασχολήθηκα. Power περίμενα αλλά περισσότερο hard rock μου βγήκε. Ωραίες μελωδίες που σε κάνουν να κολλάς με μερικά τραγούδια. Don't you look into her evil eyes...

Black and White

Έχουμε κλείσει αισίως τα 27 και πάμε στα 28. Ανοίγουμε το Μεγάλο Βιβλίο της Ζωής για να δούμε τι προβλέπεται για αυτή την ηλικία. Φτάνουμε στη σελίδα 753...χμμ κάτι κάνουμε. Για να δούμε και γύρω μας τι συμβαίνει. Σε μια μεγαλούπολη είναι αναμενόμενο να δεις πολλά διαφορετικά. Βλέπεις όμως και κάποια που είναι εκ διαμέτρου αντίθετα. Δηλαδή κάποιοι επαγγελματικά, προσωπικά ή και στα δύο δεν έχουν σημειώσει καμιά "πρόοδο" για χρόνια. Άλλοι έχουν προχωρήσει τόσο, που δυσκολεύεσαι να συνδέσεις το χθες με το σήμερα. Εμείς κάπου στη μέση, χωρίς αυτό να είναι απαραίτητα το καλό. Αλλά τι θα πει καλό; Όπως το βλέπει ο καθένας. Αν είναι ικανοποιημένος με το σήμερα του και περνάει καλά, ποιος είναι αυτός που θα τον κρίνει; Ούτε οι μεν ούτε οι δεν.

Διακύρηξη

Το παρόν blog δεν είναι προσωποκεντρικό αν και φυσικά εκφράζει τις απόψεις του διαχειριστή του. Δεν αναφέρεται στο τι έφαγε, αν δεν του πάνε καλά τα σχέδια του κλπ. Μέσα από αυτά που τριγυρίζουν στο μυαλό του, εκφράζονται πιο γενικές απόψεις και πεποιθήσεις. Και ποτέ δεν ασχολείται με συγκεκριμένα άτομα. Το αν βλέπει κάποιος τον εαυτό του σε κάποιες αναφορές, το blog δε φέρει καμιά ευθύνη.
Και επειδή η εξαίρεση επιβεβαιώνει τον κανόνα, να ενημερώσω τους αναγνώστες που δεν βόλεψε να συναντηθούμε για καιρό (ούτε για το τριήμερο), ή λόγω απόστασης ή υποχρεώσεων ή απαλεψιάς (τους) ότι όλα βαίνουν καλώς. Φτου να μη με ματιάσετε.

Pour some poser on me

Ο όρος poser στη μουσική έχει να κάνει με τα συγκροτήματα του rock, που μεσουράνησαν στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του ογδόντα. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν οι Bon Jovi, Motley Crue, Cinderella κλπ. Ευκαιρία να αναφερθώ σε αυτό το ιδίωμα δεν είναι επειδή τώρα το ξαναθυμήθηκα αλλά γιατί κατηγορούμαι από γνωστούς/αγνώστους ως poserάς. Βέβαια άλλοι θα πάνε να δούνε τους Kiss, Def Leppard και έχουν δει τους Skid Row αλλά τέλος πάντων.
Λοιπόν να το ξεκαθαρίσουμε: από πλευράς περιεχομένου και image το poser ήταν κάτι άθλιο. Αν διαφωνείτε δείτε αυτό και θα πειστείτε. Από πλευράς σημαντικότητας, το γεγονός ότι δίχασε, ότι έφερε πολύ κόσμο (έστω και πρόσκαιρα) στο rock και ότι μνημονεύετε μέχρι σήμερα εκείνη η εποχή δείχνουν τη σημασία του. Από μουσικής άποψης κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι βγήκανε τραγουδάρες. Για τις πιο χαλαρές και ευχάριστες στιγμές, το poser είναι μια καλή επιλογή. Για στιγμές προβληματισμού, οργής, καψούρας υπάρχουν άλλες μουσικές. Επομένως ας κρατήσουμε τη μουσική και ας λικνιστούμε στους ρυθμούς του Pour some sugar on me :PΥΓ ...in the name of love φυσικά!

Η (συνεχής) σκέψη είναι εχθρός της δράσης

Αυτή την ατάκα δεν την άκουσα σε κάποια ταινία. Αλλά αν σκέφτεσαι όλη την ώρα, για το οτιδήποτε μικρό και χαζό, μέχρι τα σημαντικά που σε απασχολούν τότε δεν πολυβοηθάς. Ίσως σου έρθει καμιά καλή ιδέα αλλά το σίγουρο είναι ότι θα το κάψεις τελικά. Και να μην σκέφτεσαι αλλά να το απασχολείς ακούγοντας ραδιοφωνικές εκπομπές, τηλεοπτικά σόου ή συνεχώς μουσική πάλι στο ίδιο καταλήγεις. Παν μέτρον άριστον.

ΥΓ Ήμαρτον με αυτές τις εφαρμογές στο Facebook. Δε μου φαίνονται καθόλου βολικές και αξιόπιστες. Τι μου τις στέλνετε

Αν μου τηλεφωνούσες

...και μου λεγες να πάμε για έναν καφέ, θα έλεγα ναι.
...και μου ζητούσες δανικά, θα σου δινα.
...και μου λεγες να περάσεις από το σπίτι θα λεγα ναι.
...και μου λεγες να σου δανείσω το αμάξι, τα CD, το μπάσο, θα λεγα ναι κλπ
Έχω παρατηρήσει ότι όταν μου τηλεφωνούν, συνήθως λέω ναι. Βέβαια τελευταία έχω βελτιωθεί λίγο, αλλά θα χρειαστούν χρόνια ψυχανάλυσης για να εξαλειφθεί το φαινόμενο :P

Η δράση είναι εχθρός της σκέψης

Αυτή την ατάκα την είχα ακούσει σε μια ταινία με τον Anthony Hopkins και την Nicole Kidman, το Human Stain. Ωραία ταινία (koudako της βάζω 4/5 :P) Και τη θυμάμαι συχνά πυκνά. Όταν όλη μέρα είσαι σε εγρήγορση, είτε στη δουλειά είτε στις βόλτες, δε σου μένει χρόνος να σκεφτείς τι κάνεις και τι να κάνεις. Έτσι ίσως καλό είναι κάποια μέρα της βδομάδας να κάθεσαι σπίτι και να κάνεις μια ανασυγκρότηση. Έρχεται και το τριήμερο της Καθαράς Δευτέρας και μαζί με αυτό φίλοι από το Βορρά και το Νότο, επομένως και οι αντίστοιχες εκδηλώσεις.

ΥΓ Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στη Θεσσαλονίκη το τριήμερο

123

Μετά από πρόκληση να μπω και γω στο χορό. Έχω να διαβάσω βιβλίο από τότε που ήμουν σε φυλάκιο στο Χολομώντα, δηλαδή το 2005! Λίγο πιο μετά μου χε δώσει ένας φίλος το 100 Χρόνια Μοναξιά. Δυστυχώς το έχω αφήσει στη σελίδα 35, δεν έχω φτάσει δηλαδή στην 123, της οποίας η 5,6,7 και 8 σειρά λένε:

Κοιμόταν όλη μέρα και περνούσε τις νύχτες στους οίκους ανοχής βάζοντας στοιχήματα για τη δύναμή του. Τις σπάνιες φορές που η Ούρσουλα κατάφερε να τον καθίσει στο τραπέζι, ήταν πολύ καλοδιάθετος, ιδιαίτερα όταν διηγόταν τις περιπέτειες του σε μακρινά μέρη.

Να δώσω και γω μια πάσα στους Radikal, Tauros, Captain Nemo