Κούραση, αυτός ο άγνωστος

Αναφέρομαι στο σχολείο. Και να θες να κουραστείς δε γίνεται καθώς τουλάχιστον μία με δύο μέρες τη βδομάδα δεν θα χουμε μάθημα. "Και γκρινιάζεις για αυτό;" θα πεταχτεί κάποιος. Μωρέ δε γκρινιάζω αλλά άμα θες να κάνεις κάτι, να περάσεις δυο πράγματα, έτσι ώστε τα παιδιά να μην περάσουν και δεν ακουμπήσουν από το σχολείο, τότε δε μπορείς υπό αυτές τις συνθήκες. Κάτι θα γίνει στη συνέχεια, κάπως θα τα μπαλώσουμε αλλά όπως και να χει τόσες χαμένες ώρες μαθήματος είναι κρίμα. Τώρα για τι σόι μάθημα κάνει κάποιος και υπό ποιες συνθήκες αυτό είναι άλλη κουβέντα.

Καλό μου πενθήμερο!

Celda

Είδα τις προάλλες το Celda 211: ισπανική ταινια, με θέμα τις φυλακές. Δυνατή υπόθεση, ερμηνείες... αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μου. Είναι οι εναλλαγές που γινόταν. Που στη μια στιγμή βρισκοσουν και συ μαζί με τον πρωταγωνιστή με την αναμενόμενη πλευρά (αρχές, δικαιοσύνη) και την άλλη με την "κακή" πλευρά (εγκληματίες φυλακισμένοι). Ποιο είναι το σωστό και ποιο το λάθος;
Και στην πραγματικότητα τη μια στιγμή παλεύεις να κατορθώσεις κάτι και την άλλη όταν φτάνεις εκεί σα να βλέπεις γκρεμό από κάτω. Που γυρνάς το κεφάλι σου πίσω και σα να σου φαίνεται ότι έπρεπε κάτι άλλο να κάνεις. Ποιο είναι το καλό δεν ξέρεις, το σίγουρο είναι ότι τριβελίζεις το μυαλό σου με τα "αν" και τα "μήπως". Ελπίζω να μην έχει την εξέλιξη της ταινίας το πράγμα...

Αυτοκόλλητα για βαλίτσες

Περιμένετε να παραλάβετε την βαλίτσα σας στην κυλιώμενη λωρίδα ενός αεροδρομίου;
Σας φαίνεται ότι την είδατε αλλά την παίρνει κάποιος άλλος;
Μαλώνετε μαζί του με χαρακτηρισμούς Ελληνάρα;

Διαπιστώνετε ότι είχε δίκιο και δίνετε τόπο στην οργή; 

ΟΧΙ ΠΙΑ!

Κολλώντας πάνω στη βαλίτσας ένα από τα παρακάτω αυτοκόλλητα, έχετε λύσει κάθε τέτοιο πρόβλημα.

 

Βρείτε ποια σας ταιριάζει και ξεχωρίστε!

ΥΓ Με βλέπω να αργώ για ταξίδι με αεροπλάνο

Gourmet 12

Ήρθε η ώρα να γευτούμε και τα φαγητά του Μοριά. Η Θεσσαλονίκη έχει τη φήμη του καλού φαγητού αλλά μέχρι στιγμής δεν απογοητεύτηκα από αυτά που δοκίμασα εδώ χάμω.

Noodlebar (Θεσσαλονίκη): Ασιατικό μαγαζί με υποκαταστήματα. Πολύ μοντέρνο εσωτερικά και με ενδιαφέρον μενού. Ίσως θέλει λίγη εξοικείωση στα πιάτα αλλά γενικά μ' άρεσε και θα ξαναπάω.
Μαντράκι (Τρίπολη):Ψητοπωλείο σχετικά στο κέντρο. Φιλικός ο ιδιοκτήτης αλλά έχει πολύ καλύτερα και ομορφότερα μαγαζιά η πόλη.
Αραπάκος (Ναύπλιο): Ψαροταβέρνα στην παραλία του Ναυπλίου. Ο ιδιοκτήτης (μεγάλη μούρη) ήταν κολλητός οικογενειακού φίλου, ο οποίος και παρήγγειλε σφυρίδα (ουάου). Ποιοτικά τα φαγητά. Από τιμές δεν πλήρωσα να πω αλλά πρέπει να ταν ακριβές.
Κακαναράκης (Ναύπλιο): Ωραίος χώρος μέσα στα στενάκια του Ναυπλίου. Ο ιδιοκτήτης (ζεν πρεμιέ) ήταν κολλητός του οικογενειακού φίλου και έτσι πάλι δεν ξέρω για τιμές. Από γεύσεις πάντως μια χαρά.
Σεντουκάκι (Τρίπολη): Κοντά στην κεντρική πλατεία, μέσα στα στενάκια, όμορφο έξω και μέσα. Έχει πιάτα πέρα από τα αναμενόμενα (δοκιμάστε κοτόπουλο με σουσάμι) και σχετικά φτηνό.
Πεινακοθήκη (Τρίπολη): Λίγο έξω από την πόλη, ένας σχετικά μεγάλος χώρος. Οικογενειακή φάση αλλά και παρεΐστικη. Τα πιάτα του πολλά και νοστιμότατα. Τσιμπολόγησα δηλαδή :P Ποικιλία και στο γλυκό.
Η Ταβέρνα του Μοριά  (Χρυσοβίτσι): Στην ορεινή Αρκαδία, σε ένα χωριουδάκι που το αναστάτωσαν οι φωνές μας, είναι ένα όμορφο ταβερνάκι. Χαρακτηριστικά τα πιάτα, φιλική εξυπηρέτηση και εκείνο το βράδυ είχε ζωντανή μουσική. Ρεμπετάδικο έγινε. Ωραία φάση.

ΥΓ Περίεργο να βάζω σε παρένθεση τη Θεσσαλονίκη...

WTF?

Μου ρθε αυτή η ειδοποίηση από το blogger:

We have received a DMCA complaint for your blog, Seventh's Spot. An e-mail with the details of the complaint was sent to you on Oct 14, 2010 , and we reset the post status to "Draft"; you can edit it here. You may republish the post with the offending content and/or link(s) removed. If you believe you have the rights to post this content, you can file a counter-claim with us. For more on our DMCA policy, please click here. Thank you for your prompt attention.

Για το post για τους Nickelback. Ρε την παλεύετε εκεί στην DMCA;

Hi tech Religions

Υποθέτουμε ότι ο άνθρωπος δεν εξελίχθηκε και εξ αρχής ήταν στο σημερινό επίπεδο. Είχε δηλαδή οργανωμένες κοινωνίες με αφέντες και υποτελείς. Όπως δηλαδή μας τα γράφει η Βίβλος για να μην πολυλογούμε. Ας κάνουμε και μια πιο τραβηγμένη υπόθεση, ότι είχε εξ αρχής τη σημερινή τεχνολογία. Η οποία τον κάνει να μη φοβάται ότι την αστραπή και την φυσική καταστροφή τη στέλνει κάποιος θεός. Ξέρει πως προκύπτει. Που ξέρει ότι στον ουρανό δε τελειώνουν τα πάντα. Θα δημιουργούσε θρησκείες σαν τις 2-3 μεγάλες που ακολουθούν τυφλά εκατομμύρια πιστοί σήμερα; Αυτές τις δημιούργησε και τις στήριξε στην έλλειψη στοιχειώδους γνώσης, καθώς είναι εύκολο να διαπιστώσει κάποιος τη σαθρότητα τους. Τις κρατάει όμως. Για πολλούς και διάφορους λόγους αλλά σίγουρα και γιατί θα χει κάποιο bug :@

Σπιταρόνες

Το τελευταίο διάστημα έχει τύχει να επισκεφθώ αρκετά σπίτια. Φίλου, οικογενειακών φίλων, συναδέλφων, νιόπαντρης φίλης. Και σπίτια μεγάλα, μοντέρνα, περιποιημένα, μερικά εντυπωσιακά. Κάποια και με ωραία θέα. Ίσως μου έπεσαν μαζεμένα και μου έκανε εντύπωση, ίσως όντως ήταν τόσο καλά. Το σίγουρο είναι ότι αν έχεις συνηθίσει σε πιο μικρά, μαζεμένα και όχι ακριβά σπίτια, εντυπωσιάζεσαι.
Να τα χαρείτε παίδες και στα δικά μας :)

Crimson Glory - Transcendence

 

Την χρονιά που η ποιότητα με την εμπορικότητα πήγαιναν χέρι χέρι, οι Crimson Glory είχαν να καταθέσουν τη δική τους πρόταση. Είχε προηγηθεί ο ομώνυμος δίσκος 2 χρόνια πιο πριν αλλά τώρα τόσο οι συνθέσεις όσο και ο ήχος ήταν πιο μεστά.

Από άποψης παραγωγής δεν είναι ο δίσκος που θα λατρέψει ο Nick. Αλλά ούτε είναι ξερός και τόσο πρίμος. Από άποψη εξωφύλλου, η μπάντα είχε ένα θέμα με το περίεργο. Και πάμε στην ουσία. O Midnight έχει φωνάρα και το φωνάζει (το τραγουδάει για την ακρίβεια). Από άποψη ύφους και χαρακτήρα ξεχωρίζει από τη θάλασσα της εποχής και αφήνει το στίγμα της για τη συνέχεια. Και εκεί που στεκόμαστε πάντα: τα τραγούδια τα ίδια. Lady Of Winter, Red Sharks, Painted Skies, Masque Of The Red Death. Σταματάω γιατί τα πήρα με τη σειρά. Τι τραγουδάρα το Lonely; 

Σου ανοίγουν την όρεξη να ψάξεις και την υπόλοιπη δισκογραφία τους. Όμως η συνέχεια έχει μόλις δύο δίσκους και σε καμιά περίπτωση αναλόγου επιπέδου. Έχει και το θάνατο του Midnight πριν λίγο καιρό. So the story ends.

ΥΓ Lonely in love

Chain(s of Misery)

Πίσω στις μέρες που τα blog ήταν trend και που οι bloggers ήταν κίνημα όπως μας έλεγαν τα ΜΜΕ, υπήρχαν οι λεγόμενες αλυσίδες. Παιχνίδια δηλαδή που ο ένας απευθυνόταν στον άλλον. Ήταν χαλαρά και ξεμπέρδευες γρήγορα. Δεν έχω σκοπό να ανοίξω κάποιον μεγάλο κύκλο αλλά θα θελα να πετάξω το γάντι στο Nick και να εξηγήσει στο blog του σε όλους εμάς τους ακροατές των Faded Line για τι μιλάει το κάθε ένα τραγούδι. Ατάκες του στυλ "τα χω ξαναγράψει", "ο καθένας το αντιλαμβάνεται όπως θέλει" κλπ δεν είναι αποδεκτές.

Νέα τηλεοπτική χρονιά

Την τηλεόραση την κουβάλησα για κανένα αγώνα μες τη βδομάδα και για να βλέπω ταινίες. Αλλά μέχρι στιγμής όταν είναι ανοιχτή είναι απλά για background. Τα όσα αρνητικά τις βρίσκω συνεχίζουν να είναι παρόντα άρα δε βλέπω κανένα λόγο για να την δω διαφορετικά.
Κάτι βράδια λοιπόν πέτυχα τα reality κάποιων καναλιών. Φτηνές παραγωγές που εξασφαλίζουν ακροαματικότητα. Το καλύτερο για κονόμα αλλά με τέτοια προγράμματα να δω τι θα δείχνει στα επόμενα 20 χρόνια του Mega ο Καπουτζίδης :O Όλα είναι στο μοτίβο κρίνουμε τους διαγωνιζόμενους, τους απορρίπτουμε, τους ξεφτιλίζουμε, δείχνουμε πόσο ανώτεροι είμαστε και το κοινό από τους δέκτες απολαμβάνει. Η στιγμή της αποχώρησης, "αγωνία", παλαμάκια. Τα ίδια και τα ίδια είτε αποχωρεί χορευτής, τραγουδιστής, μάγειρας, μαλάκας. Μόνο οι κάμερες και οι σκηνοθεσίες το γυαλίζουν και το κρατάνε.

ΥΓ Με τόσο χαμηλές προσδοκίες που έχω και για φέτος, που θα πάει θα μου φανεί κάτι καλό, ε;

Φοιτητική ζωή revisited

Με κάποια δόση υπερβολής κάπως έτσι περνάμε εδώ χάμω. Βόλτες, καφέδες, λίγα ξενύχτια, όχι πολλά λεφτά. Δεν ξέρω πως φαίνεται προς τα έξω αλλά ουδέν κακό αμιγές καλού. Το κακό θα ήταν να θέλαμε να βγαίναμε και να μην είχαμε επιλογές. Αλλά και αυτούς που αφήσαμε πάνω δεν πάνε πίσω. Σηκωθείτε λοιπόν από ντιβάνια, καρέκλες, καναπέδες, κρεβάτια αγαπητοί φίλοι.

ΥΓ Το 1998 όταν πέρασα στο πανεπιστήμιο κερδίσαμε στην Τούμπα. Τώρα ξανακερδίσαμε. Τυχαίο; Δε νομίζω.
ΥΓ 2. Το πνεύμα του Πτυχίου πάντα ζει.

Νεανικά τροχαία

Το ξέρουμε, είμαστε συνέχεια μέσα σε αυτό αλλά δεν το συνειδητοποιούμε.

Nickelback - Dark Horse

Πως γίνεται ένα mainstream, FM rock συγκρότημα να βρίσκεται εδώ; Κι όμως πέρα από το τραγούδι σούπα έχουν βγάλει και άλλα καλούτσικα. Το 2008 κυκλοφόρησαν το Dark Horse. Κριτικοί και λοιποί δεν το πήραν και σαν το νέο Dark Side of the Moon. Αλλά πόσοι δίσκοι είναι διαχρονικοί και προοδευτικοί; Και ποιος είπε ότι οι καλοί δίσκοι είναι μόνο αυτοί;
Ξεκινάμε με το πιασάρικο Something In Your Mouth. Από στίχο το προσπερνάμε όπως και το S.E.X. Αλλά από riff είναι μια χαρά. Στο ίδιο μονοπάτι και τα Burn It To The Ground, Next Go Round, Just To Get High. Όπως στα 80s που οι μπάντες έβγαζαν το ένα anthem μετά το άλλο, κάπως έτσι και τώρα. Όχι να προσπαθείς να πιάσεις την ατμόσφαιρα ή τι θέλει να πει ο ποιητής μετά από ένα 10λεπτο τζαμάρισμα. Gotta Be Somebody και I'd Come For You οι πιο μπαλάντες του δίσκου.
Θες rock χωρίς πολλά πολλά; Το Dark Horse σε έχει.

Ταξιδιάρα ψυχή

Πριν 3 χρόνια είχα κάνει ένα "σχετικό" post. Σχετικό από άποψη τίτλου γιατί πλέον τα πράγματα έχουν αλλάξει άρδην. Έχω γράψει πολλές χιλιάδες χιλιόμετρα από τότε. Κυρίως για ταξίδια προς προορισμούς αναψυχής (θάλασσες, βουνά, ξένες πρωτεύουσες, σχολεία :P). Μόνο το αμάξι έχει γράψει 40.000 km μέσα σε 2 χρόνια! Αλλά και από τη Θεσσαλονίκη τελικά έφυγα. Για πόσο, ποιος ξέρει;

Και βλέπεις ότι υπάρχουν και τα τρένα που βλέπουνε τα άλλα να περνάνε. Όσοι το χουν μέσα τους θα ταξιδέψουν. Οι άλλοι μην το αποφασίσουν αργά και μετά δε μπορούν.