Γερολαδάδες

Γύφτοι. Σόρι από τους γύφτους αλλά αυτή η λέξη μου έρχεται για το σπιτονοικοκύρη μου στην Τρίπολη. Λείπει μια βδομάδα και βάζει τον γιο του (Θεοδωρόπουλος, 50χρόνος έμπορος επίπλων) να πάει να κατεβάζει το καλοριφέρ. Μην τυχόν και το κάψω παραπάνω. Γελοίοι. Όταν έλειπα 20 μέρες τα Χριστούγεννα δηλαδή και μετά τα ακουμπούσα για τη θέρμανση καλά ήταν; Ξεφτίλες. Και να πεις ότι είναι φτωχοί. Χεσμένοι στο χρήμα είναι. Αλλά αν ο άνθρωπος είναι κακομοίρης και τίποτας, αυτά κάνει. Να τους δώσω και κάτι από αυτά που μου περισσεύουν. Ας ξεκινήσω με τρία...

 

Σημείωση: Αριστερά στη φώτο ο Τριπολιτσιώτης γερο Λαδάς και δεξιά εγώ..

Κυνόδοντας

Τις τελευταίες δέκα (10) μέρες, έχω βγει βράδυ μόνο μία (1) φορά.

ΥΓ Αν συνήλθατε από το σοκ, σκοπεύω να επανορθώσω το ΣΚ.
ΥΓ 2. Αν δεν σοκαριστήκατε καθόλου τότε δείτε τον Κυνόδοντα μήπως και αντιληφθείτε το μέγεθος της αποκάλυψης.

Αναστροφή

Στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου μου, βρίσκεται ένα από αυτά τα χιουμοριστικά t-shirt. Γράφει "Μη με ακολουθείς, έχω χαθεί κι εγώ!". Δεν μου το έκανε τυχαία δώρο καθώς είτε με τη βοήθεια άλλων είτε και με του GPS (εγώ δεν φταίω ποτέ φυσικά) χρειάζεται να κάνω καμιά αναστροφή.
Θέλει αναστροφές στη ζωή (;)

ΥΓ Ούτε εγώ δεν καταλαβαίνω τι θέλω να πω σε αυτό το post, άρα μη με ρωτάτε για διευκρινήσεις :@

Room 101

Υπάρχει ένα ρητό που λέει ότι αυτό που απεύχεσαι και δεν αντέχεις, θα σου έρθει.  Άρα να είσαι προετοιμασμένος και όσο γίνεται να μειώσεις αυτά που δεν αντέχεις(;). Η αφορμή για το post είναι για ένα φαγητό που δεν το μπορώ :O αλλά μου ήρθαν στο μυαλό και διάφορα άλλα σημαντικότερα που μου είχαν τύχει. Όλοι έχουμε ένα δωμάτιο 101*.
Από την άλλη ανεξάρτητα από τι αρέσει στον καθένα, όλοι έχουμε κάποιες ανάγκες. Οι οποίες ακολουθούν τη γνωστή πυραμίδα του Maslow. Άμα παραμερίσουμε κάποια από αυτές που βρίσκονται στη βάση της, θα την ξαναβρούμε μπροστά μας και δεν θα κατορθώσουμε να φτάσουμε στην κορυφή της. Ακόμα και αν νομίζουμε οι ίδιοι τους εαυτούς μας ή θεωρούμαστε και από τους έξω ως επιτυχημένοι και αξιοζήλευτοι.

*από το βιβλίο 1984 του Τζορτζ Όργουελ - όπου το Room 101 είναι ένας χώρος τιμωρίας όπου ο τιμωρούμενος έρχεται κατάφατσα με τον χειρότερο εφιάλτη του

Cali-fornication

Διάβαζα σε ένα site ατάκες-φάσεις από το Californication και μάλλον πρέπει να ξεκινήσω να το βλέπω!

-Δεν είναι ανάγκη να είσαι (παντού και πάντα) ευγενικός, ώστε να είσαι αρεστός στις γυναίκες. Βασικά, όσο πιο κοφτός είσαι, τόσο πιο πολύ (παραδόξως) κολλάνε με την πάρτη σου.
-Για τις περισσότερες γυναίκες εκεί έξω (μη σου πω για όλες) ισχύει ακόμη το αξίωμα “ο άντρας που με κάνει να γελάω έχει ήδη περπατήσει το μισό δρόμο μέχρι το εσώρουχό μου”.
-Γράψε ένα βιβλίο, ένα άλμπουμ ή ένα τραγούδι που να πουλήσει τα κέρατά του και μετά άραξε τρώγοντας τα κέρδη σου. Κάποια στιγμή θα έχεις μείνει στην ψάθα, αλλά τουλάχιστον θα έχεις ζήσει έστω και λίγο μια ζωή μποέμικη για την οποία πολλοί θα σκότωναν. Το “9 με 5” ωράριο πολλές αγάπησαν, τον σκλάβο της δουλειάς καμία.
-Κάνε την ποπ κουλτούρα μέρος του καθημερινού σου lifestyle: τα τρία βιβλία του Χανκ (South of Heaven, Seasons in the Abyss και God Hates Us All) είναι όλα τίτλοι τραγουδιών των Slayer.
-Όσο πιο αυτοκαταστροφικός είσαι ως χαρακτήρας, τόσο καλύτερο για την υστεροφημία σου. Οι γυναίκες ελκύονται από bad boys.
-Δεν πλακώνεσαι ποτέ με έναν φίλο σου για μια γυναίκα. Για τη μπάλα ίσως, αλλά ποτέ για μια κοπέλα, πόσο μάλλον όταν αυτή είναι απλά ένα ευκαιριακό φλερτ της σειράς.
-Αποδέχεσαι τις πολυγαμικές σου τάσεις, αλλά ως σωστός άνδρας, προσπαθείς και κάνεις ό,τι μπορείς ώστε να μείνεις μονογαμικός. Ακόμη κι αν στο τέλος αποτύχεις παταγωδώς.
-Είναι προτιμότερο να κολλήσεις πολύ άσχημα με μια γυναίκα (ακόμη κι αν μαζί με αυτή, ενδέχεται να κολλήσεις και κάνα αφροδίσιο, έτσι στο ξώφαλτσο) απ' το να περάσεις έναν ολόκληρο χρόνο χωρίς έστω μια γυναίκα να απασχολεί το μυαλό σου.

Διάφορα

Δε βλέπω κίνηση στο blog, ούτε και σε φιλικά. Η αλήθεια είναι ότι δεν ψάχνομαι και ο ίδιος να βρω ενδιαφέροντα blogs και το σκέφτομαι να μοιραστώ κάτι πιο σημαντικό. Το trend του blogging έχει περάσει και ίσως είμαστε σε μια φάση ωρίμανσης. Δεν ξέρω κατά πόσο αυτό που γράφω ισχύει αλλά σίγουρα τα πράγματα αλλάζουν γρήγορα στο χώρο. Και η google που ήταν πάντα πρωτοπόρος, σιγά σιγά εξελίσσεται σε δυνάστη. Κάτι ότι έχει γίνει μονοπώλιο, κάτι ότι αποφάσισε να σαμποτάρει τις αναζητήσεις για torrent, ότι προσπαθεί να προβλέπει τι θα ψάξουμε ανάλογα το προφίλ μας, έχει αρχίσει να μετατρέπεται σε big brother.
Αφορμή των σκόρπιων σκέψεων που έψαχνα να δω τι σημαίνει cloud computing και τίποτα προχωρημένες υπηρεσίες στο ίντερνετ για να δείξω στα παιδιά (ανάθεμα αν τους μείνει τίποτα στο τέλος).

ΥΓ Αν και στα ξένα φέτος, ωραία ήταν στη γιορτή μου. Επικοινώνησαν άνθρωποι που δεν το περίμενα. Και του χρόνου.

Το ντιβάνι

Σίγουρα έχει διαφορά το φαίνεσθαι από το είναι και δεν ξέρω αν είναι και καλό να συμπίπτουν αυτά τα δύο. Το καλύτερο είναι να μην σε απωθεί το φαίνεσθαι καταρχήν αλλά και να μην είναι τόσο διαφορετικό από το είναι.
Στην προσωπική επαφή, οι περισσότεροι φαίνονται προβλέψιμοι και το πολύ πολύ αν είναι κάποιος του αντίθετο φύλου, να σου δημιουργηθούν αμφιβολίες-σκέψεις τι ακριβώς είναι. Γιατί όπως και να χει, δυσκολευόμαστε έστω και λιγάκι να καταλάβουμε πως σκέφτεται μια γυναίκα ή ένας άντρας αντίστοιχα.
Στο γραπτό λόγο όμως φαίνεται καλύτερα τι έχει-τι πιστεύει-τι καπνό φουμάρει ο άλλος. Αν μπορεί να εκθέσει αυτά που έχει στο μυαλό του πρώτα από όλα. Σα μια έμμεση ψυχανάλυση στη συνέχεια, καθώς φιλτράρονται και αποτυπώνονται αυτά που τον ενδιαφέρουν πραγματικά. Και μετά εσύ ίσως μπορείς να δεις τι νομίζει ο ίδιος για αυτόν και τι βλέπεις εσύ (και ίσως ισχύει πραγματικά). Αυτά για το blogging ως ντιβάνι ψυχανάλυσης...

ΥΓ Ευκαιρία να δανειστώ κανένα βιβλίο του Yalom. Καιρό έχω

Amorphis - Eclipse

Αγαπημένη μπάντα οι Amorphis, μας απασχολούν εξαπανέξαθεν (:P). Με τις death στιγμές τους απέκτησαν έναν πυρήνα αλλά από τότε έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι. Τους είδαμε μάλιστα και από τα μέρη μας.

Το Eclipse ήταν ο πρώτος δίσκος μετά την περίοδο με τον Pasi Koskinen στα φωνητικά. Την περίοδο που απέκτησαν τον χαρακτηριστικό τους ήχο δηλαδή. Φωνητικά η αλλαγή είναι εμφανής και προς το καλύτερο. Όπως και ο δίσκος ο ίδιος φαίνεται να ξελματώνει τη μπάντα από την επανάληψη. Μουσικά δεν ξεφεύγει από το γνώριμό τους ύφος καταφέρνοντας  παράλληλα να διακριθεί. 

Πολύ όμορφες και εμπνευσμένες συνθέσεις που ξεκινάνε να διακρίνονται κιόλας από το House of Sleep. Το Leaves Scar στη συνέχεια μας ταξιδεύει. Born From Fire και πάμε σε πολεμική διάθεση. Under A Soil And Black Stone για να πέσουν οι ρυθμοί. Folk ήχοι και brutal φωνητικά στο Perkele. Smoke: κόλλημα. Shame Flesh για πόρωση και μετά στο υπερκόλλημα Brother Moon. Φεύγουμε με το φευγάτο Empty Opening.

Το Eclipse είναι ο ορισμός του δίσκου του οπαδού: γουστάρεις μια μπάντα και περιμένεις να βγάλει δίσκο. Θες να έχει πορωτικές τραγουδάρες, όπως την έχεις μάθει, και όχι μετριότητες στο όνομα της προόδου. Ούτε όμως και αναμασήματα. Εδώ είσαι!

Gourmet 13

Γιορτές=φαΐ. Δικαιολογίες. Στα περισσότερα από τα παρακάτω πήγα πριν τις γιορτές. Όρεξη να χεις (και λεφτά) και όλο σε ταβέρνες και μεζεδοπωλεία θα είσαι.

Καραπιπερίμ (Θεσσαλονίκη): Κοντά στα φοιτητικά πάνω από την Ροτόντα, κρυμμένο σε ένα στενάκι. Ζεστός χώρος, παρεΐστικη μουσική και πολύ ωραίο λουκάνικο. Γιατί να μην ξαναπάω;
Η Ωραία Πίνδος (Θεσσαλονίκη): Πήγαμε επειδή ήταν η μόνη ταβέρνα που βρήκαμε να καθίσουμε ανήμερα των Θεοφανίων. Από κρέατα κάτω του μετρίου ενώ και στο τέλος πρέπει να ζητήσεις απόδειξη για να σου φέρουν. Απορώ πως κρατάει.
Γαμπρίνους(Θεσσαλονίκη): Μπυραρία στη Συγγρού που μαζεύει κόσμο από παλιά. Για τη φάση (και τις ροκιές) το μαγαζί καλό είναι. Άμα θελήσω ποικιλία από μπύρες ή φαγητό της προκοπής, θα κοιτάξω αλλού.
50-50 (Τρίπολη): Μικρός χώρος στο κέντρο της πόλης αλλά πεντακάθαρος. Στους τοίχους εικόνες από την γνωστή τηλεοπτική σειρά ενώ αν και καθημερινή (καθημερινές στην Τρίπολη δεν πολυβγαίνει για φαγητό ο κόσμος) είχε κόσμο.
Από γεύσεις απλά συμπαθητικά τα πράγματα αλλά εκεί θα πας για να πιεις και να συνοδεύσεις το κρασί με κανένα μεζέ.
Θόλος (Άνω Δολιανά): Τα Άνω Δολιανά είναι ένα μικρό χωριουδάκι, αρκετά περιποιημένο και προσεγμένο (αυτό μάλλον οφείλεται γιατί από κει είναι ο Λαλιώτης). Μια χαρακτηριστική ταβερνούλα του είναι ο Θόλος. Από γεύσεις και επιλογές δεν είναι κάτι τρομερό. Αλλά μέχρι εκεί δεν πας για το φαγητό αλλά για το μέρος και την παρεΐστικη φάση. 
Κούρος (Τρίπολη): Έχω πάει ήδη δυο φορές. Από τους Τριπολιτσιώτες θεωρείται κλασσικός. Ο χώρος μέσα είναι συμπαθητικός (αν και παραπέμπει λίγο σε καφενείο). Η γκαρσόνα (παρα)είναι φιλική όπως και όλο το service κάτι που εγώ το βρήκα θετικό. Τα πιάτα τώρα, είναι σχεδόν όλα τους ενδιαφέροντα και ξεχωριστά. Τοπικές γεύσεις που αξίζει να δοκιμάσεις. Από τιμές σχετικά καλό. Θα ξαναπάω (για όσο είμαι εδώ).

Γιορτές

Δυο βδομάδες καθισιό πέρασαν και ούτε που το κατάλαβα. Όταν περνάς καλά, ο χρόνος κυλάει πιο γρήγορα αλλά εχθρός του καλού είναι το καλύτερο. Ανασκόπηση για αυτές τις μέρες δεν έχει, όπως και για το 2010. Είτε γιατί είναι πολλά τα συμβάντα και βαριέμαι να τα γράφω είτε γιατί δεν είμαι celebrity για να απασχολούν και πολλούς. Δύο πράγματα όμως μου μένουν:
Καταρχήν ότι πολύς κόσμος συμμαζεύεται. Δηλαδή παντρεύεται, αρραβωνιάζεται, καταλήγει με ποιον θα είναι. Στο περιβάλλον μου βρίσκονται άρα λογικό είναι να μου κάνει κάποια εντύπωση (αναμένω σχόλια για αποκατάσταση μου κλπ :P).
Το δεύτερο είναι ότι έπεσε πολύ κατάχρηση. Όχι τόσο σε ποτό (αν και σχεδόν καθημερινά κάτι θα πινα) όσο σε φαΐ. Δυο φορές αναγκάστηκα να ανοίξω κουμπί από το παντελόνι αφού έφτασα σε σημείο σκασμού. Το "από Δευτέρα δίαιτα/αποτοξίνωση" πρέπει να γίνει πράξη καθώς τόσο κρέας και γλυκά ήταν χωρίς προηγούμενο για τόσες μέρες. Και ακόμα τρώω...

 

Η φωτογραφία συνδυάζει και τα δύο :)