Ευ φαγωνίζεσθαι

Πριν κανά δυο μέρες ήταν η επέτειος για την κατάκτηση του Ευρωμπάσκετ του 87. Πέρασαν 30 χρόνια και η αίσθηση είναι ότι δεν άλλαξε κάτι στη ζωή μας. Όσο και να είμαστε αυτάρκεις, με σπίτι, αμάξι, οικογένεια ο καθένας, όταν φτάνει στα αθλήματα η αντίδραση είναι σχεδόν η ίδια. Παιδικότητα, αθωότητα, βλακεία; Πες το όπως θες.
Οι απαιτήσεις για τις ομάδες που υποστηρίζουμε είναι να κατακτούν τίτλους. Για να λειτουργήσουν χρειάζονται πολλά λεφτά. Και αυτοί που τους περισσεύουν και λειτουργούν με τον τρόπο του ελληνικού "αθλητισμού", δεν είναι άνθρωποι που πάνε με το σταυρό στο χέρι. Χωμένοι μες την παρανομία και τη λαμογιά. Σήμερα άκουσα για τον ιδιοκτήτη του μπασκετικού Άρη που τον ψάχνει η Interpol. Πριν καιρό είχαμε το Noor 1, το πλοίο με ναρκωτικά που το σχετίζανε με τον πρόεδρο του Ολυμπιακού. Ο ιδιοκτήτης της ΑΕΚ ο Μελισσανίδης δεν είναι από τους ανθρώπους που θα θελες για γείτονες. Ο Σαββίδης του ΠΑΟΚ πριν χρόνια είχε καταγγελίες για πεσίματα στον πρώην προπονητή γιατί ζητούσε τα λεφτά του. Και αυτά είναι κορυφές του παγόβουνου.
Αφού αποδεχόμαστε αυτούς να ορίζουν τις ομάδες μας, τότε πάμε στην βλακεία. Γιατί το 87 ήμασταν παιδάκια αλλά όποιος ασχολείται σήμερα είναι ενσυνείδητα βλάκας.