Paradise Lost - Draconian Times

Θυμάμαι που στις αρχές που κόλλησα με αυτή τη μουσική, δηλαδή μέσα προς τέλη της δεκαετίας του 90, δε μ' άρεσαν. Κι ας ήταν η εποχή τους. Γιατί τότε άκουγα μόνο μα μόνο Maiden. Από τότε όλα τριγύρω άλλαξαν κι όλα τα ίδια έμειναν.
Οι ίδιοι μέσα σε μια δεκαετία προχώρησαν  από το death metal στο electro. Μετά τα μάζεψαν και τα τελευταία 15 χρόνια(!) μου φαίνονται ίδιοι και σχετικά αδιάφοροι. Η χρυσή τομή και η κορυφαία σε έμπνευση στιγμή τους, ήταν και θα είναι το Draconian Times. Ατμόσφαιρα τόσο gothic όσο πρέπει, τόσο αργή και με τα ξεσπάσματα που θες. Σκοτεινός αλλά όχι σε βάρος του metal ήχου. Στίχοι που σε στοιχειώνουν. Χαρακτηρίζουν την εποχή που κυκλοφόρησε, μια εποχή μακριά από το mainstream, με υποτιμημένες από άποψη πωλήσεων κυκλοφορίες. Που τότε στη σκιά των μεγάλων της προηγούμενης δεκαετίας, ό,τι έβγαινε φοβόμασταν μην είναι grunge και alternative. Έχει απενεχοποιηθεί η δεκαετία του 90 και προσευχόμαστε να βγει σήμερα έστω ένα συγκρότημα που να έχει το ειδικό βάρος των Paradise Lost και την ατμόσφαιρα που έχτιζαν.